فیلم جدید کریمی داستان زنی به نام ناهید را روایت می کند که به دلیل بدهی های شوهرش به دیگران زندگی خود را در آستانه فروپاشی می بیند و سعی دارد به صورتی کارآگاه گونه سر از کارهای همسرش که فردی پنهانکار است دربیاورد. فیلمساز در این اثر سینمایی سعی کرده به هرآنچه که به زعم خود مشکلات امروز جامعه ما شناخته می شود بپردازد. از مسئله نزول خواری و عدم قناعت گرفته تا درگیری های روحی و روانی مردم در کوچه و خیابان نکاتی است که در این فیلم مطرح می شود و فیلمساز در نهایت راهکاری برای برون رفت از این معضلات نمیابد و فقط در حد آسیب شناسی باقی می ماند.

«شیفت شب» بیشتر از آنکه فیلمی در مدیوم سینما شناخته شود شبیه به آثار تلویزیونی شده و حتی از برخی تله فیلم های دست چندم نیز کیفیتی بسیار پایین تر دارد. این فیلم نه در ساختار و نه در محتوا حرف جدیدی برای گفتن نداشته و با اینکه برخی از بازیگران مطرح سینمای ایران از جمله: محمدرضا فروتن، گوهر خیراندیش، امیر آقایی، نیکی کریمی و... در آن بازی می کنند از کمترین جذابیتی برای مخاطبان برخوردار نیست و نمی تواند آن ها را راضی از سالن سینما بیرون بفرستد.

کریمی در این فیلم همانند دیگر ساخته هایش به شدت سعی داشته با پرداختن به موضوعات مهم اجتماعی خود را فیلمسازی دغدغه مند نشان دهد و به دادن مانیفست های فراوان خود را در جرگه فیلمسازان روشنفکر سینما جا بزند.

«شیفت شب» به نوعی در امتداد فیلم های «یک شب» و «سوت پایان» این فیلمساز ساخته شده که می خواهد با گزندگی سوژه خود به نوعی برای جامعه و مخاطبان هدف فیلم اخطار دهنده باشد که به دلیل زیرلایه های پنهانی دیدگاه های فمینیستی فیلمساز و قابل پیش بینی بودن آنچه که او می خواهد به عنوان نتیجه گیری فیلمش به مخاطبان ارائه کند هیچ جذابیتی نخواهد داشت.

از سوی دیگر کریمی شناختی روی دکوپاژ، اتمسفر و سایر نکات فنی فیلم ندارد و حتی در هدایت بازیگران فیلمش نیز نتوانسته موفق عمل کند، جنس بازی بازیگران این فیلم که قرار است در سینمای رئال اجتماعی ساخته شود به هیچ عنوان رئال نیست و به خصوص لیلا زارع بازی تصنعی ای را از خود در این فیلم به نمایش گذاشته است و از سوی دیگر فیلمنامه ای که آن برای کار انتخاب کرده به هیچ عنوان پتانسیل تبدیل شدن به یک فیلم بلند سینمایی را ندارد. یکی از نکات منفی دیگر فیلم فیلمبردای آن است. دوربین روی دست سرگردان و استفاده از لنزهای تله توسط فیلمساز بیش از حد مخاطب را آشفته می کند.

فیلم اما شروع خوبی دارد که رفته رفته و با افزودن شخصیت های فرعی جزئیات زیادی وارد آن می شود که بیننده را از اصل داستان دور می کند و شخصیت اصلی فیلم تعویض می شود.