وی که خود از مدیران سازمان سینمایی دولت دهم بوده است در گفتگو با خبرنگار سینماپرس با تأکید بر اینکه افرادی که به عنوان مشاور و مدیر جزو دایره نزدیکان آقای ایوبی حضور دارند کمترین شناختی از سینما ندارند اظهار داشت: متأسفانه اغلب نزدیکان آقای ایوبی طی مدت اخیر تنها در صدد این بوده اند تا افکار خود را به ایشان القا کنند و آقای ایوبی هم به شدت از افرادی که در دایره نزدیکانش قرار دارند تاثیر پذیرفته است. شاید از همین رو است که طی یک سال و نیم اخیر هیچ یک از ظرفیت های سینمای کشور توسط ایشان مورد سنجش قرار نگرفت و از آرا و نظرات اهالی سینما آگاه نشدند.

طلابیگی ادامه داد: فضای تعامل و برقراری ارتباط در این دوران به شدت بسته شده و برخلاف دوران مدیریتی گذشته که درهای اتاق شان همیشه بر روی اهالی سینما باز بود، هم اکنون وقت گرفتن برای یک دیدار کوتاه از آقای ایوبی برای سینماگران تبدیل به یک رویا شده است. این در حالی است که ایشان مرتباً دم از تعامل و ارتباط با افراد می زنند و می گویند که ما در اتاقی شیشه ای نشسته ایم و همه افراد می توانند به راحتی با ما ارتباط برقرار کنند.

طراح جلوه های ویژه فیلم سینمایی «سیزده گربه روی شیروانی» در بخش دیگری از سخنان خود گفت: البته نمی توان به برخی از اتفاقات خوب دوران مدیریتی آقای ایوبی برای سینمای ایران اشاره نکرد. ادامه تجهیز سینماهای سراسر کشور به پخش «دیجیتال» از جمله نکات مثبت دوران مدیریتی ایشان است اما با این حال متأسفانه طی یک سال و نیم اخیر کمترین توجهی به دیگر زیرساخت های سینمای کشور نشده و یا برای ترمیم شهرک سینمایی و احداث شهرک های سینمایی جدید که قرار بود انجام پذیرد قدمی برداشته نشده است.

وی افزود: همچنین طی مدت اخیر با توجه به تحولات منطقه ،انجام اعمال وحشیانه توسط گروه های تکفیری و مسائل پیرامون  نشست ۱+۵ در مورد موضوعات هسته ای کشور، سازمان سینمایی هیچ گونه تولیداتی در این راستا نداشته و اصلاً به سینمای استراتژیک و ارزشی توجهی نشان نداده است. این در حالی است که می بایست در راستای اهداف عالیه نظام، سازمان سینمایی و سایر مراکز زیر مجموعه اش برای ورود به این حوزه های مهم سرمایه گذاری می کردند.

طراح جلوه های ویژه فیلم سینمایی «آتش سبز» خاطرنشان کرد: توجه به فیلم های اجتماعی در دوران مدیریتی ایشان مخصوصأ در یکسال گذشته بیش از حد بوده است و ایشان احساس کرده اند که تولید فیلم های اجتماعی برای یک مدیر سینمایی کافی است. متأسفانه این دیدگاه به دلیل شناخت غلط مدیران سازمان سینمایی از نیازهای امروز جامعه است و اگر آن ها کمترین شناختی از نیازهای واقعی نظام و مردم داشتند به مباحث مهم تری ورود پیدا می کردند.