فیلم«قندون جهیزیه» به کارگردانی علی ملاقلی پور فرزند مرحوم رسول ملاقلی پور که اولین فیلم سینمایی این فیلمساز جوان تلقی میشود از جمله آثاری بود که اگرچه با محوریت روابط میان مالک و مستأجر و با تم طنز ساخته شد اما به بخش مسابقه سی و سومین جشنواره فیلم فجر راه نیافت و دلیل آن نیز هیچگاه برای فیلمساز و مخاطبان جشنواره مشخص نگردید. این فیلم عصر روز گذشته همزمان با برگزاری جشنواره فیلم کوتاه «سماء» در جمع زیادی از علاقمندان سینما در سینما فلسطین به نمایش در آمد که به همین مناسبت توجه شما را به یادداشتی پیرامون این فیلم جلب می کنیم:

علیرغم آنکه طی سال های اخیر تولید آثار اجتماعی با زیرلایه های تلخ، سیاه و گزنده در سینمای اجتماعی ایران به شدت باب است، فیلم «قندون جهیزیه» فیلمی سراسر شاد و همراه با امید است که ضمن آنکه دردها، مشکلات و گرفتاری های روزمره اقشار مختلف مردم را به تصویر می کشد به هیچ عنوان در مخاطب احساس یاس و رخوت را ایجاد نکرده و خلاف آن فضایی دلنشین را برای آن ها به وجود می آورد.

داستان این فیلم در مورد معصومه و عطا زوج جوانی است که در خانه ای استیجاری زندگی می کنند و زمان اجاره منزل شان تمام شده و توسط یکی از بنگاه داران محل مطلع می شوند که صاحبخانه شان مبلغ گزافی را به اجاره بهای منزل آن ها اضافه کرده و در غیر این صورت آن ها باید آن منزل را ترک کنند. این زوج جوان که با مشکل شدید مالی دست به گریبان هستند سعی در تهیه مبلغ مورد نظر مالک می کنند و به ناچار خانه خود را برای مدت ۱۰ روز به یک گروه فیلمبرداری اجاره می دهند تا بتوانند از این طریق مبلغی را به عنوان اجاره بهای سالانه خود پس انداز کرده و به صاحبخانه بدهند اما این امر مشکلات بسیار زیادی را برای آن ها به وجود می آورد، تا اینکه در نهایت و بعد از کش و قوس های فراوان این زوج متوجه می شوند که صاحبخانه آن ها اصلا قصد افزایش اجاره بهای منزل شان را نداشته است.

«قندون جهیزیه» به نوعی تقابلی میان قشر مرفه و ثرومند جامعه با قشر ضعیف و رنجوری است که حتی از پس مخارج روزانه خود برنمی آیند، اما فیلمساز این بار برخلاف بسیاری از آثاری که همیشه نقاط افتراق این دو قشر را به تصویر می کشیدند این بار از نقاط اشتراک عاطفی میان این دو قشر اقتصادی جامعه سخن گفته است. این فیلم به نحوی می خواهد تمامی سوء تفاهم ها میان او دو طبقه اجتماعی را از میان بردارد و به باورهای غلط عمومی در این زمینه پایان دهد.

کارگردان جوان سینمای ایران در این راستا توانسته به خوبی عمل کند، چرا که «قندون جهیزیه» در نهایت به دور از هرگونه شعارزدگی و یا دادن پیام های اخلاقی و بیانیه های آنچنانی این مساله را به  بهترین شکل ممکن به تصویر می کشد، مفهوم اتحاد، همدلی و برابری را در میان تمامی مخاطبان خود به وجود می آورد و می خواهد سوء ظن و بدبینی های طیف های گسترده مردم نسبت به یکدیگر را از میان بردارد.

هر چند که فضاسازی این فیلم سینمایی تا حدودی شبیه به آثار تلویزیونی شده و شباهت چندانی با مدیوم سینما در آن دیده نمی شود، که احتمالا این امر به دلیل نوع تصویربرداری و کوالیته رنگ هایی است که فیلمساز برای فضای فیلمش در نظر گرفته است اما با این حال فیلمنامه «قندون جهیزیه» یکی از سرپاترین فیلمنامه های سال های اخیر سینمای ایران است و با گره افکنی های منطقی و پی در پی، ایجاد نقاط عطف و همچنین گره گشایی مناسب می تواند مخاطبان گسترده ای را به سالن های سینما بکشاند.

از سوی دیگر بازی بسیار خوب بازیگران این فیلم به ویژه بازی نگار جواهریان در نقش یک دختر شهرستانی که به تازگی ازدواج کرده و به تهران آمده است و آرزوهای بسیار کوچکی مانند داشتن یک روتختی ساده دارد! و یا صابر ابر در نقش یک مرد متعصب کارگر که می خواهد به هر نحو ممکن زندگی در آستانه متلاشی شدن اش را نجات بخشد، از دیگر نقاط قوت این اثر سینمایی محسوب می شود.

ته مایه های طنز این فیلم نیز بسیار دلنشین است و با اینکه مخاطبان از پرده دوم فیلم در تمامی لحظات سرخوشانه به اتفاقات و حوادث این فیلم واکنش مثبت نشان داده و می خندند اما این باعث نمی شود تا «قندون جهیزیه» را فیلمی وام گرفته از طنزهای سطحی و میان مایه ای که طی سال های اخیر در سینما و تلویزیون ما به شدت باب شده است دانست چرا که در وهله اول این فیلم از کلیشه های رایج در این گونه آثار به شدت دوری می کند و از سوی دیگر طنزهای شکل گرفته در این فیلم بر اساس موقعیت های جذاب و باورپذیر به وجود می آیند که می تواند همذات پنداری مخاطبان را در پی داشته باشد.

در نهایت اینکه آنچه از اولین اثر سینمایی علی ملاقلی پور بر می آید شناخت خوب وی از دکوپاژ، اتمسفر و سایر نکات فنی فیلمش و همچنین هدایتگری مناسب بازیگران است که همگی این ها باعث شده تا یک اثر شاد و مفرح سینمایی در کشور تولید شود. ضمن این که به دلیل فراز و فرودهای مناسب داستان به ظاهر ساده فیلم می توان پیش بینی استقبال مخاطبان از این فیلم را داشت.