این منتقد در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: طبیعی است که این فیلم علاقه مندانی را هم به همراه داشته باشد. این فیلم به نظر من به نوعی نقطه مقابل فیلم «قصه ها» است که در آنجا فیلمساز هدفش بیان دغدغه های سیاسی خود است و کمتر به مدیوم استفاده شده توجه نشان داده است. به این معنا که روایت سینمایی را مورد توجه قرار نداده اند.

وی افزود: در فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» گویی آدم های فیلم در هیچ موقعیت زمانی و مکانی خاصی نیستند و فارغ از مسائل جامعه برای خود زندگی می کنند.

اکبرلو خاطرنشان کرد: فیلم خانم یزدانیان از آن فیلم هایی است که هیچگاه نمی توان دریافت چه شرایط اجتماعی در زمان ساخت خود داشته و معلوم نیست که فیلمساز قرار است کدام دغدغه اجتماعی را در فیلمش به تصویر کشد.

وی در ادامه این بحث اظهار داشت: از سویی دیگر اگر چه برخی عناصر فیلم مانند موسیقی یا طراحی صحنه به ویژه از آنجایی که در محیط جذاب شمال کشور فیلمبرداری شده گوش نواز و چشم نواز هستند اما مخاطب متوجه نمی شود که روایت فیلم را با کدام دغدغه بیرونی خود منطبق کند.

این منتقد تأکید کرد: تکرار می کنم، اگر چه این فضای سرخوشانه بی دغدغه نیز مخاطبانی دارد ولی نمی توان ساخت چنین فیلم هایی را برای تولیدات زیاد سینمای ایران توصیه کرد، چرا که چنین فیلم هایی فقط برای مخاطبان خاص می توانند خوشایند باشند.

اکبرلو در پایان با اشاره به بازی دو بازیگر اصلی این فیلم اظهار داشت: از بین بازیگران فیلم می توان به بازی خوب و دلنشین لیلا حاتمی اشاره کرد که البته مشابه بازی های او در نقش های زنی آرام و درونگرا است که نمونه اش را در آثاری دیگر مشاهده کرده ایم.

وی در ادامه این بحث افزود: درباره بازی علی مصفا در این فیلم باید گفت «در دنیای تو ساعت چند است؟» ویژگی خاصی را به بازی او داده و همین باعث شده که نقش ایفایی وی در این اثر سینمایی متفاوت تر از سایر آثار گذشته اش باشد، چرا که پیش از این مصفا را همواره در نقش آدم های عبوث، کم حرف و ... می دیدیم.