وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: تنابنده بازیگر، فیلمنامه نویس و حالا کاگردان سینما، هنرمند شناخته شده ای است و در پرونده هنری آن بازی در ۲۶ فیلم و سریال و نگارش بیش از ۱۰ فیلمنامه به چشم می خورد. او که با قلم و درام و سازو کار تصویر سازی از فیلمنامه خود و دیگران آشناست، تجربیات هنری خویش را در کفه ترازوی فیلمسازی ریخته و برای وزین کردن آن علاوه بر خود از رضا عطاران نیز کمک گرفته تا فیلمش را شیرین تر کند. با این همه هنوز کفه دیگر ترازوی گینس که باید با استقبال و پول مخاطب ترازو شود به نزدیکی موازانه هم نرسیده است.

وی گفت: «گینس» در مجموع فیلم جمع و جوری است و نشان می دهد تنابنده می تواند در جایگاه کارگردان بایستد و با دیدگاه طنازش به اوضاع اجتماعی به شرط احترام به فرهنگ و ادبیات جامعه و بهره گیری از طنز پالوده و فاخر، فیلمهای سرگرم کننده با چاشنی طنز بسازد.

آذین در عین حال تصریح کرد: «گینس» که با نگاه به یک رویداد واقعی نوشته و ساخته شده است با بهره گیری از بازی رضا عطاران و... و نیز قضایای شترمرغ و با نگاه سطحی به مسائل سیاسی و اجتماعی کوشیده بلندپروازی ها و تمایلات چند جوان را به تصویر بکشد.

وی ادامه داد: با این حال «گینس» چند شاخصه دارد که آن را اندکی از فیلمهای مرسوم تجاری متمایز می کند . اول اینکه گینس گرچه به صورت نسبی ولی پیام اجتماعی دارد. ثانیاً فیلمنامه و قصه جدید دارد. سوم اینکه به رغم برخی طنازی هایش که مرزهای اخلاقی را خدشه دار کرده است  در آخر به نیاز مخاطب برای شادی توجه کرده است؛ ضمن اینکه فراموش نکنیم که این فیلم اجتماعی و تجاری با معیارهای این نوع سینما است.

این منتقد سینما اظهار داشت: سینما و مخاطب به شادی و تنوع و امید و تفکر نیاز دارد و گینس کوشیده است از زاوایای گیشه مداری و شوخی های به جا و نابجا و درست و غلط به این مولفه ها پاسخ دهد و این مهم ترین نکته قابل نقد فیلم است چرا که همین موارد فیلم را آسیب پذیرکرده است .

آذین در پایان گفت: محسن تنابنده کار سینما را در مقام کارگردان بد شروع نکرده است. اگر او کسب رضایت مخاطب را مهم ترین معیار در تولید آثار خود بداند و از آن سطحی نگری و سرگرم سازی تماشاگر به هر قیمت فاصله بگیرد و در دره هجو باورها به اعتقادها و آرمان ها و مناسبات جامعه سقوط نکند، می تواند از گارگردان های مطرح سینما باشد.