وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: فرزاد موتمن سینماگری با دانش است و هر گاه شرایط نسبی برای ساخت فیلم برایش حاصل آمده و دیکته های غلط و درست اجتماعی و سینمایی و معادلات تحلیلی اقتصادی مجال داده است، توانسته است فیلم‌های دلی خود را با لحاظ دغدغه های شخصی و نگاه انسانی، اجتماعی کاگردانی کند.

وی گفت: در کارهای سینمایی او تجربه ساخت فیلم با مضامین مختلف و در ژانرهای گوناگون دیده می شود که تازه ترین اثرش فیلم به نسبت خوش ساخت «خداحافظی طولانی» نشان می دهد آن تجارب به ارتقای کیفی فیلمسازی او کمک فراوانی کرده است. «خداحافظی طولانی» خوب نوشته و خوب هم ساخته شده است. این فیلم یک نوستالژی عاشقانه سینمایی است که از دهه ۵۰ سینمای ایران عبور کرده است و در سال ۹۴ در پرده نقره ای نشسته است.

این منتقد سینما ادامه داد: «یحیی» شخصیت اصلی این فیلم با آن که از اتهام قتل همسرش تبرئه می شود ولی در محکمه بزرگتر به محاکمه کشیده می شود . محکمه اجتماعی که در آن همه پلیس و قاضی هستند و به خود حق اجازه می دهند هر کسی را هر طور که می هواهند در چارچوب فرهنگ خرد و آشفته و با شمشیر نگاه ها و کلماتشان مورد قضاوت و تنبیه قرار دهند.

وی افزود: اصغر عبداللهی به عنوان فیلمنامه نویس با متن خوب و فرزاد موتمن در مقام کارگردان با بازی گیری مناسب از سعید آقاخانی، ساره بیات و میترا حجار از طریق آسیب شناسی عوارض و پیامد های قضاوت های ناعادلانه و برخورد نابخردانه آدم ها را از زاویه روانشناسی فردی و اجتماعی به تصویر کشیده است.

آذین در ادامه تصریح کرد: فیلم «خداحافظی طولانی» داستان خیلی واقع گرایانه دارد و در بستر روایت آن به ادای دین سازندگان این فیلم به سینمای وسترن و آثار قصه گو سینما مشهور است . قصه عاشقانه، تراژیک و نوستالژیک یک کارگر ساده در پایان زندگی ساده کارگری خود گرچه به موازات پرداخت مضمونی اثر، یادآور آثار بزرگ و کوچک سینمای کلاسیک و مقابله فرد با جامعه است لیکن با شناخت خوب از آدم ها، فرهنگ و مناسبات اجتماعی همراه است.

وی اظهار داشت: موضوع خوب فیلم در قالب فیلمنامه درست و کاگردانی حساب شده، تبدیل به یک روایت سینمایی نسبتاً سلامت از عشق انسانی شده است. با این حال و علی رغم نمادهای مختلف و خوب سینمایی، رنگ آمیزی های مناسب، فیلمبرداری هدایت شده؛ پردازش شخصیت «طلعت» برای جایگزینی «ماهرو» و همراهی او با «یحیی» جای کار بیشتر داشته است و طرح مقوله های مرگ و زندگی و دیدگاه های مختلف دینی و فرهنگی و اجتماعی به نگاه تحلیلی در فیلم دراماتیک اجتماعی و خانوادگی «خداحافظی طولانی» نیازمند است. 

جبار آذین در خاتمه این گفتگو تاکید کرد: با استناد به موارد ذکر شده گفتنی است که «خداحافظی طولانی» جایگاه فیلمسازی فرزاد موتمن را در سینما ارتقا داده و سطح سلیقه مخاطب سینمای اجتماعی را بالا برده است.