کارگردان فیلم سینمایی «فصل فراموشی فریبا» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: یکی از مهمترین دلایلی که همیشه نسبت به انتخاب ها در جشنواره فجر اعتراض صورت گرفته این است که دولت اعضای هیأت انتخاب را معرفی می کند این در حالی است که انتخاب اعضای هیأت انتخاب جشنواره فجر یا باید بر عهده صنوف سینمایی باشد یا اینکه مانند جشنواره های معتبر جهانی قشرهای مختلفی از افراد از جمله: فیلمساز، رمان نویس، روانشناس، چهره مطرح سیاسی، جامعه شناس، بازیگر، فیلمبردار، منتقد سینما و... انتخاب آثار برای جشنواره را بر عهده داشته باشند.

وی ادامه داد: قطعاً اگر انتخاب آثار جشنواره بر عهده افراد مختلفی باشد که نسبت به تمامی امور اجتماعی آگاهی داشته باشند ما شاهد حضور فیلم های شایسته در جشنواره خواهیم بود و دیگر مانند گذشته اشتباهات فاحش در انتخاب های جشنواره صورت نخواهد گرفت!

رافعی سپس با اشاره به عدم راهیابی آخرین اثر سینمایی خود با عنوان «آوازهای سرزمین من» به سی و سومین جشنواره فیلم فجر اظهار داشت: این اثر سینمایی که بر ضد داعش و نیروهای تکفیری ساخته شد و اهداف استراتژیک جمهوری اسلامی ایران را دنبال می کرد به دلیل سیاست گذاری های غلط مدیران سینمایی نتوانست به جشنواره انقلاب راه پیدا کند؛ از سوی دیگر چند سال قبل فیلم شیار ۱۴۳ نیز نتوانست در مرحله اولیه در این جشنواره حضور داشته باشد که تمامی این ها نشان از بی درایتی برخی مسئولان مربوطه دارد.

کارگردان فیلم سینمایی «کیمیا و خاک» تأکید کرد: متأسفانه هیأت های انتخاب جشنواره به ویژه در سال های اخیر نمره خوبی از سوی سینماگران دریافت نکرده اند و تمامی این ها به دلیل دیدگاه های سلیقه ای و باندبازی برخی اعضای هیأت انتخاب است.

این فیلمساز ادامه داد: امسال آنقدر آش هیأت انتخاب جشنواره فجر شور شده است که مدیران سینمای کشور برای عدم لابی بازی میان سینماگران و اعضای هیأت انتخاب حتی نام این افراد را رسانه ای نکرده اند؛ این امر در حالی است که کسانی که باید بدانند اعضای هیأت انتخاب چه افرادی هستند به خوبی از این قضیه مطلع هستند و لابی های خود را انجام داده اند!

وی در خاتمه این گفتگو متذکر شد: جشنواره فیلم فجر محلی برای قدرت نمایی برخی مدیران سینمایی کشور شده است به نحوی که مثلا مدیرعامل فلان مرکز سینمایی دلیل آنکه از ۲ فیلم حمایت ویژه انجام داده با دستور، از دبیر جشنواره فجر و یا رئیس سازمان سینمایی سهم خواهی می کند و این نوع سهم خواهی ها ضربات جبران ناپذیری را به بدنه سینمای ایران وارد می سازد که قطعاْ تا سال ها قابل جبران نخواهد بود؛ من جدا آرزو دارم که ما شاهد این گونه رفتارها در سینمای ایران نباشیم تا شاید بتوانیم اعتماد از دست رفته سینماگران را نسبت به این مهمترین جشنواره سینمایی کشور بازگردانیم.