الهام طهماسبی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری سینما پرس درباره این فیلم اظهار داشت: انتخاب سوژه برای فیلم، جسورانه بود.اقتباس از اثر نعل به نعل نیست و در برگردان آن به شکل فیلمنامه دخل و تصرف هایی صورت گرفته است.

وی افزود: نخستین مطلبی که درباره این فیلم توجه مرا به خود جلب کرد این بود که اساسا تلفیق این سوژه با داستان کهن در فیلم توجیهی ندارد و به گمان من می توانست انجام نگیرد. به ویژه اینکه فیلم باید به صورت تصویری روایت شود و نه به صورت کلامی.

طهماسبی اضافه کرد: شخصیت پردازی برای نقش زن فیلم (با بازی لیلا حاتمی) خوب از کار درآمده. بر خلاف مرد (با بازی محمدرضا فروتن) که اگرچه اکت های فراوانی دارد اما برای مخاطب شخصیت ملموسی نیست و واکنش هایش قابل باور به نظر نمی رسد.

این روزنامه نگار در ادامه خاطرنشان کرد: بخش زیادی از فیلم به دیالوگ اختصاص یافته و تصویر در آن کم است. با این همه سوژه خوبی دارد، قابلیت هایی در حوزه دراماتیک داراست و می توانست کنش و واکنش های زیادی برانگیزد اما در عمل، فیلم، بسیار تخت در آمده و ریتم آن خیلی کند است. اما در فلش بک ها و در مقاطعی که فیلم به گذشته می رود کارکترها قابل باورترند تا شخصیت های زمان حال.

این منتقد سینمایی در خصوص بازی عزت الله انتظامی و اینکه این بازی تحسین زیادی در حوزه سینما برنیانگیخته و حتا عده ای اعتقاد دارند بازی او بازی درخشانی نیست اظهار داشت: مشکل، از بازی آقای انتظامی نیست. این کارکتر البته در متن اصلی که فیلم از آن اقتباس شده وجود نداشته و در فیلمنامه اضافه شده. از این نظر اشکالی وارد نیست و نفس اضافه کردن برخی وجوه به متن اصلی در اثر اقتباسی ایرادی ندارد. اما بستگی به این دارد که چگونه متن، نوشته شده است. نوع شخصیت پردازی برای نقشی که آقای انتظامی آن را بازی می کند قوی نیست و این ضعف، بالطبع در نوع بازی نیز انعکاس یافته. این کارکتر حتا اگر حذف شود ضربه ای به فیلم وارد نمی شود. انتظامی بازیگر بزرگی است که می تواند یک نقش متوسط را هم خوب بازی کند. اما وقتی که نقص در نقش، نهفته باشد به طریق اولی بازی هم افت می کند.

طهماسبی در ادامه، بازی "لیلا حاتمی" را نسبت به نوع بازی هایی که پیش از این در سنین جوان تر از او دیده ایم بهتر ارزیابی کرد و اظهار داشت: حاتمی ناگزیر است واکنش های ذهنی زنی را که سال ها بعد با مردی روبرو می شود که دوستش داشته تنها در بازی اش منعکس کند. خوشبختانه برای این نقش دیالوگ زیادی نوشته نشده و مسئولیت، به تمامی بر عهده بازیگر است که احساسات را با بازی خودش بروز دهد نه با دیالوگ. حاتمی به نظر من حتا به نقشی که نسبت به دیگر نقش ها بهتر نوشته شده چیزهایی اضافه کرده است.

این منتقد حوزه سینما در پایان با رد امکان مقایسه میان این فیلم با فیلم های موجود بر پرده های سینما به ویژه در ژانر کمدی با بیان اینکه نمی توان بسیاری از این فیلم ها را کمدی نام نهاد گفت: اما چهل سالگی سوژه قابل تاملی دارد و شاید بتواند در این فضا، مخاطبان خاص خود را نیز بیابد.

انتهای پیام/ش