عفاف وحجاب یکی از ارکان اساسی فرهنگ جامعه اسلامی است که درطی سال های مدید، همواره محل بحث بوده است. عفاف مفهومی فردی و اجتماعی است و حجاب امری اجتماعی است که نقش مهمی در تحکیم پایه های اخلاقی و انسانی جامعه دارد.

در این میان نقش سینما، تلویزیون و تئاتر به عنوان هنرهای فراگیر که همواره با استقبال از سوی مخاطبان روبرو است در ارتقای جایگاه عفاف و حجاب غیر قابل انکار است. به خصوص در سینما و تلویزیون که هر کدام جزو تأثیرگذارترین و پر مخاطب ترین رسانه ها محسوب می شوند بایستی ترویج حجاب مورد توجه قرار گیرد. از آنجا که بسیاری از هنرمندان سینما می توانند برای نسل جوان جامعه به مثابه الگویی برای سبک زندگی قرار گیرند اهمیت الزام دست اندرکاران سینما به پوشش و حجاب اسلامی به صورت جدی مطرح می شود.

هرچند که سینمای جمهوری اسلامی ایران همواره بسیار پاک و انسانی بوده است اما متأسفانه به دلیل عملکرد غلط برخی مدیران سینمایی کشور به ویژه طی سال های اخیر مسیر حرکت ما از مسیر آرمانی انقلاب اسلامی دور گشته است. پرداختن به این موضوع که آیا پس از گذشت ۳۰ سال از انقلاب اسلامی، سینما توانسته است الگوهای مناسبی را در این زمینه ارائه دهد و یا بالاتر از آن آیا خواستی برای تولید فیلم‌ هایی با این مضمون و در راستای نهادینه ساختن فرهنگ حجاب وجود دارد یا نه؟ از موضوعاتی است که پیگیری آن از وظایف اصلی مسئولین این عرصه به شمار می‌رود.

سینمای ایران نیاز به حضور مدیرانی پایبند به آرمان ها و دغدغه ها و اهداف نظام اسلامی و رهبری دارد تا بر این اساس گام بردارند اما متأسفانه تولیدات سینمایی ما نشان از آن دارد که برخی از مدیران سینمایی هرگز به این مقوله توجهی نداشته و ترجیح می دهند تا نظر شبکه روشنفکران سینما و یا جشنواره های جهانی را به سوی خود جلب کنند.

سینمای جمهوری اسلامی ایران پس از وقوع انقلاب اسلامی تغییر جدی و اساسی کرد و سعی شد تا اهداف نظام اسلامی در سینما پیاده سازی شود اما دیری نپایید که برخی مدیران با گرایشات سکولاریستی و غرب زده به سینمای کشور هجوم آوردند و باعث شدند تا هنر سینما از اهداف انقلابی دور شود و گاهاً هم مدیرانی در سینما آمدند که بسیار منفعلانه و بی هدف در این مسیر حرکت می کردند.

دستگاه های ناظر بر عملکرد سازمان سینمایی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم گویا در خوابی عمیق فرو رفته اند و نمی خواهند تدبیری جدی برای وضعیت وخیم و اسفبار حجاب و عفاف در سینما داشته باشند؛ امروزه اگر نیم نگاهی به چهره های بزک کرده برخی از بازیگران بیندازیم متوجه می شویم که نشانی از آرمان های نظام اسلامی در آن دیده نمی شود و اغلب در فیلم ها مانند سینمای پیش از انقلاب اسلامی به عنوان ابزاری برای جذب مخاطب حضور دارند!

 متأسفانه به شدت شاهد آن هستیم که در برخی آثار سینمایی حجاب به عنوان نماد طبقه فقیر یا مسن جامعه، نمایش زنان فقیر و سرخورده است.

نمونه بارزی از عدم رعایت حجاب و عفاف و یا تخریب چهره حجاب را می ‌توان در فیلم‌ های کمدی و تجاری دید و البته فیلم های اجتماعی هم در این میان بی نصیب نبوده اند! «پنجاه کیلو آلبالو»، «من سالوادور نیستم»، «بارکد»، «دراکولا»، «نهنگ عنبر»، «رخ دیوانه»، «عصر یخبندان»، «آتیش بازی» و ... همگی آثاری هستند که خود حدیث مفصلی ازین مجملند!

از سوی دیگر طی ۳ سال گذشته مدیریت سینمای کشور جشنواره های سینمایی را بدل به پاتوقی برای حضور مانکن ها و جولان دادن آن ها کرده و همین امر باعث شد تا در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر آش آنقدر شور شود که داد رسانه های همسو با دولت یازدهم نیز درآید!

امید است مسئولان فرهنگی ارشد نظام در پی آن باشند تا تدبیری جدی بر وضعیت حجاب و عفاف در سینمای کشور نمایند و به این آگاهی برسند که عدم رسیدگی به این وضعیت می تواند در آینده ای نه چندان دور تغییرات عظیم فرهنگی را ایجاد نماید.