وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرسی افزود: یکی از ارگانیک ترین و اساسی ترین هسته های مرکزی سینمای ملی ایران تولید فیلم های انقلابی و دفاع مقدس است. ساختن این نوع آثار محدوده زمانی خاص و تاریخ مشخص ندارد از آنجا که مفاهیم و ارزش های انقلابی و دفاع مقدس با سلول های زندگی اجتماعی جامعه درآمیخته است بازگویی و بازسازی آثاری که ضمن وفاداری به ارزش ها، تداعی کننده رخدادهای این ۲ پدیده جهان معاصر هستند می تواند در تمام دوران ها و عصرها مخاطب داشته باشد از همین رو تولید آثار خوب و استاندارد بامحتوا و منطبق با آیین ها و فرهنگ و آداب اجتماعی به ویژه برای یادمانده ها و علاقمندان پیگیر و کم اطلاع از آن دوران در قالب فیلم و سینما یک ضرورت ملی و تاریخی است.

این منتقد سینما ادامه داد: نسل جوان به دلیل نبودن در مقاطع جنگ و انقلاب و شنیده های متناقض داخلی و خارجی نیازمند آگاهی درست و کامل از آن برهه ها است لذا باید و همچنان این گونه آثار ساخته شود با توجه به اینکه ایران امروز و سراسر منطقه جهان اسلام با انواع هجمه ها روبرو است ضرورت ساخت آثار ارزشی و مقاومتی بیش از گذشته رخ می نماید از همین رو بر جشنواره ای چون مقاومت واجب است تا با گشایش مرزها و حمایت مادی و معنوی از سینماگران کشور زمینه تولید آثار خوب مقاومتی را برای جامعه و حتی صدور به آن سوی مرزها تدارک ببیند.

آذین در بخش دیگری از این گفتگو خاطرنشان کرد: امروزه اغلب فیلم هایی که درسینمای  ایران ساخته می شوند فاقد عمق  غنای محتوایی هستند و با توجه به حمایت هایی که از طریق برخی از مدیران کارنابلد صورت می‌گیرد عمدتا فیلم هایی که با مضامین اجتماعی ساخته می شوند از نظر محتوا مغایر ارزش های اجتماعی هستند اما از نظر فرم و ساختار مسیری را طی کرده اند که به تعبیر فیلمسازانشان  به سینمای شخصی و مؤلف ختم خواهد شد. که همین مورد هم تنها در حد حرف و شعار است ودر سینمای ما مصداق ندارد و خود این فیلمسازان نیز به درستی نمی‌دانند که می خواهند چه کار کنند.

وی در خاتمه این گفتگو افزود: ما در سینمای ایران به چنین فیلم هایی نیاز نداریم و باید به این تفکر جامع و واحد دست پیدا کنیم که سینمای مقاومت و دفاع مقدس می تواند نجات دهنده فرهنگ و هنر کشور باشد و ارزش های والای انقلابی و اسلامی ما را که به خاطر آن جانفشانی های زیادی تاکنون صورت گرفته است به درستی به همه جهانیان بشناساند.