کارگردان فیلم سینمایی «مردی که زیاد می دانست» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متأسفانه در سینما و تلویزیون ما امروزه دیگر نیازی برای داشتن مطالعه توسط فیلمسازان احساس نمی شود چرا که آثار نازل و سطحی طرفداران بیشتری دارد و به دلیل سیاست گذاری ها و رفتارهای غلطی که از گذشته وجود داشته شرایط بسیار بغرنج و پیچیده شده است.

وی ادامه داد: امروزه حتی فیلمسازان سینمای اجتماعی که بعضاً مبادرت به ساخت آثاری در رابطه با مسائل روانشناختی و... می کنند هم تحلیل درستی از سوژه های شان ندارند و بسیار دم دستی و با سطحی نگری صرف فیلم های شان را می سازند و متأسفانه هیچ نظارتی صحیح و اصولی هم روی این آثار صورت نمی گیرد و به راحتی این فیلم های غلط در جامعه رواج پیدا می کنند.

هدایت در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه بسیاری از فیلمسازان و سینماگران به غلط خود را «همه چیز دان» می دانند اظهار داشت: این دسته افراد آسیب های بسیار جدی بر پیکره سینما و کلاً فرهنگ و هنر کشور وارد می سازند چرا که افکار و خواسته های بعضاً غلط و نادرست شان را به کل جامعه تعمیم می دهند.

کارگردان فیلم سینمایی «پیک جنگل» تأکید کرد: سینمای ما مثل غذاهای مان «فست فودی» شده است؛ ما همواره در پی آن هستیم که زود و سریع و بدون رعایت کردن هیچ یک از استانداردهای سینمایی فیلم های مان را تولید کنیم و آن ها را روانه پخش و اکران نماییم در صورتی که طی بیش از ۲ دهه گذشته تنها فیلمسازان اندکی بودند که با علاقه داشتن به سینمای «فلیمفارسی» مبادرت به ساخت آثاری شتاب زده می کردند و اغلب سینماگران برای ساخت آثارشان ماه ها و بعضاً سال ها وقت صرف کرده و سعی داشتند که بهترین شکل فیلم های شان را بسازند و به همین دلیل است که آثار سینمای قدیم در کشور ما بسیار ماندگارتر از آثار فعلی است و بعد از گذشت سال ها همچنان در اذهان مخاطبان باقی مانده است.

این فیلمساز خاطرنشان کرد: امروزه ما شاهد تولید فیلم هایی هستیم که پوسته و ظاهری زیبا دارند اما در عمق شان بی ریشه و بی هویت و به هم ریخته هستند و نمی توانند برای جامعه کارآیی مفیدی داشته باشند و شایسته است که مدیران سینمای کشور برای برطرف کردن این معضل و مشکل بسیار مهم تدبیری جدی، فوری و اساسی بیندیشند.

وی در خاتمه این گفتگو افزود: فیلمسازان باید همواره یک گام جلوتر از جامعه قدم بردارند تا بتوانند با تولید آثار فرهنگی و هنری ضمن برطرف کردن نیازهای روانی جامعه مردم را به سمت درستی سوق بدهند اما متأسفانه ما همواره شاهد آن هستیم که سینماگران بر اساس جریاناتی مبادرت به ساخت فیلم می کنند که مردم و مخاطبان از آن آگاهی بیشتری دارند.