وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: «بن بست وثوق» فیلمی است که در بازیگری، طراحی صحنه و لباس، صداگذاری و صدابرداری حرف های بسیار جدی برای گفتن دارد و تمامی عوامل این فیلم با عشق و انگیزه برای به ثمر نشستن آن تلاش کرده اند اما متأسفانه به دلیلی نامعلوم فیلم ما از ماراتن رقابت در جشنواره فجر بازماند و نتوانست در این رویداد سینمایی داوری شود و مورد توجه قرار بگیرد.

کاویانی سپس در رابطه با روند تولید این اثر سینمایی گفت: ایده تولید این فیلم از ۳-۴ سال قبل با من همراه بود و نگارش آن نیز حدود ۹ ماه طول کشید؛ در این فیلم من جهان شخصی خودم را به تصویر کشیده ام و قرار نیست که مخاطب فیلمی در جریان مرسوم و معمول سینمای ایران را که با فرمول هایی مشخص و از پیش تعیین شده ساخته می شوند نگاه کند؛ شیوه من برای ساخت این فیلم نگه داشتن مخاطب بر روی صندلی های سالن سینما به هر قیمتی نیست و من همه تلاش خود را کردم تا قصه ای ارام و خلوت که به یک شعر تصویری شبیه است را روایت کنم.

این فیلمساز خاطرنشان کرد: من با زبان سینما جزئیات فیلمم را به تصویر کشیدم و سعی کردم از تصاویر چشم نواز استفاده کنم. من تمامی تلاش خود را به کار بردم تا فیلمم زبان و جهان خودش را داشته باشد.

وی در پاسخ به این سوأل که آیا «بن بست وثوق» یک مانیفست شخصی است اظهار داشت: من به هیچ عنوان قصد ندارم فیلم خودم را بزرگ جلوه دهم؛ مهندسی فیلمنامه به این شکل است در قصه که کشمکش بی دلیل نمی شود صورت نمی گیرد و همه چیز زیرپوستی است. در فیلم من تعلیق به صورت اساسی جلو می رود. من در سکوت قصه را روایت کردم و شاید در سینمای ایران بسیار نادر باشد فیلمی که ۱۸ دقیقه بدون هیچ دیالوگی باشد و بعد از ادای چند دیالوگ دوباره به دنیای سکوت بازگردد.

کاویانی در خاتمه افزود: مخاطبان «بن بست وثوق» باید فیلم را با آرامش ببیند تا بتوانند با این اثر سینمایی ارتباط برقرار کنند و امیدوارم که در زمان اکران فیلم همه مخاطبان از قشرها و فرهنگ های مختلف بتوانند ارتباط خوبی را با این اثر سینمایی برقرار نمایند.