به گزارش سینماپرس، نشست چهارصد و پنجاه و پنجم از سری نشست های باشگاه فیلم تهران در فرهنگسرای ارسبان به نقد و بررسی فیلم سینمایی «انزوا» اختصاص داشت. این جلسه با حضور عوامل و سازندگان فیلم از جمله مرتضی علی عباس میرزایی کارگردان، پیمان جعفری تهیه کننده، مهدی ایل بیگی فیلمبردار و امیر علی دانایی بازیگر همراه بود و کوروش جاهد نیز به عنوان کارشناس سینما در این جلسه به صحبت پرداخت.

در ابتدای برنامه پیمان جعفری تهیه کننده انزوا درباره این اثر گفت: ما سعی کردیم فیلمی بسازیم که شبیه خودمان باشد و با مشورت با آقای عباس میرزایی تصمیم گرفته شد فیلمی ساخته شود که شبیه خودش باشد. شاید در برخی موضوعات به دلیل تعدد آن شبیه با موضوعات پرداخته شده سابق باشد اما به دنبال ساخت فیلم با پایان خوب در کنار جذابیت موضوع برای مردم بودیم.

کورش جاهد نیز در این باره اظهار کرد: انزوا سینما بود و موضوع گرا نبود. در سال های اخیر فیلم های آپارتمانی زیادی دیده ایم اما امشب فیلم متفاوتی دیدیم. یکی از نکات جالبی که در این اثر وجود داشت حرف هایی بود که صدای آن شنیده می شد و لب خوانی نبود و حرف های درونی آدم ها بود. ایده قشنگی بود و من در جایی ندیده بودم. حرف هایی که می خواهند برای هم بگویند اما نمی گویند و از ذهنشان می گذرد. از لحاظ صوتی و تصویری فیلمساز یه این مسئله فکر کرده بود. در ابتدای فیلم پرش هایی وجود داشت که گفتم شاید اتفاقی بوده و بعد در ادامه دیدم که روی این مسئله فکر شده بود.

مرتضی علی عباس میرزایی کارگردان اثر درباره شروع تولید انزوا بیان کرد: اگر کسی فیلم های مستند من را دیده بود می دانست که این فیلم اثر من است و من شیوه های فنی خودم را دارد. یکی از مهم ترین حمایت های پیمان جعفری در مقام تهیه کننده این بود که خواست خودم باشم. تا به امروز واکنش مخاطبان خوب بوده و مرا ترغیب می کند در فیلم بعدی با تجربیات این فیلم محکمتر رو به جلو قدم بگذارم.

وی ادامه داد: عاشق سینمای آرنوفسکی، تارانتینو و گای ریچی هستم، این فضاها را دنبال می کنم و به دنبال این هستم که در سنیما آدرنالین خون مخاطب بالا بزند و از سینما که بیرون برود به اثر فکر کند.

جاهد درباره فیلمسازان جدید در سینما گفت: چون انزوا ساختار متفاوت دارد موفق بوده و جسارت درآن وجود دارد یعنی کارگردانان جدید فیلم های زیادی می بینند. فیلمسازی یعنی فیلم دیدن که سینما را در ذهن فیلمساز شکل می دهد.

امیر علی دانایی بازیگر انزوا نیز در ادامه جلسه درباره بازی در این اثر و بازیگری در سینما اظهار کرد: بازیگری یعنی ریسک کردن به این مفهوم که هنرپیشه تلاش کند نقش های مختلف و متفاوت از هم بازی کند اما این روزها بازیگران نقش هایی شبیه هم بازی می کنند. من سعی می کنم با انتخاب نقش های متفاوت از شباهت دور بمانم. انزوا با توجه به ساختار و کاراکترها این فضا را برای هنرپیشه بیشتر فراهم می کند اما به جای تشویق ندیده گرفته می شود و نگاه ها به این نوع فیلم ها هر روز بدتر می شود. از بازی در این نقش بسیار خوشحال هستم و اصلا خیلی از حس ها و بازی هایم به جهت نزدیکی با کاراکتر و ساختار اثر اتفاق افتاد و حتی تا دوماه بعد از ساخت با انزوا نیز این نقش با من همراه بود. ۷۰ درصد بازی پرویز در انزوا با چشم است. بازیگرانی در اثر بودند که به بازی من کمک کردند.

جاهد در ادامه به ساختار انزوا اشاره و اظهار کرد: ساختار فیلم تنش درونی آدم ها را نشان می دهد و این به شکل تحسین برانگیزی با تصویر و بحث فنی فیلم نشان داده شد. این همان سینماست که مخاطب باید ببیند و از فیلم های شبیه و در یک موضوع متفاوت است.

ایل بیگی فیلمبردار انزوا درباره هنرنمایی خود در این اثر بیان کرد: فیلم با یک دوربین تصویربرداری و با الکسا انجام شد. قبل از فیلمبرداری دوربین لومو را تست کردم و به مرتضی پیشنهاد دادم. به شخصه خوشحال هستم درفیلمی متفاوت در سینمای ایران کار کردم.

جاهد درباره وجود موسیقی در فیلم ها در این روزها توضیح داد: بسیاری از فیلم های امروز ما دور از موسیقی است و کارگردانان اصلا دیگر به آن اعتقاد ندارند و کارها شبیه تئاتر شده است. در سینمایی شبیه به هم روبرو هستیم که به دنبال دریافت جایزه در جشنوارها هستند و این غلط است.

مرتضی علی عباس میرزایی درباره پرداخت قضاوت های زنان در انزوا گفت: من در یک فضای کاملا زنانه بزرگ شدم، خاله های زیادی دارم و از معاشرت با آن ها متوجه شدم اگر مردان قهرمان داریم به دلیل کمک زن های خانواده است و اگر مردان بی غیرت شدند باید از زن ها پرسید چه شد که مردها بی غیرت شدند.

جاهد درباره فیلمسازان فیلم اول بیان کرد: فیلمسازان فیلم اول معمولا سعی می کنند متفاوت تر از دیگر فیلمسازان عمل کنند. البته این تفاوت به معنای برتری بر دیگر فیلم ها نیست اما به معنای کاری فکر شده است که می داند چه کار دارد می کند و ساختاری است که دلش خواسته را به نمایش گذاشته است. فرمی که با فیلم انتخاب می کنید باید با محتوا، ریتم تدوین و سایر موارد تناسب داشته باشد.

مرتضی علی عباس میرزایی درباره انتخاب اسم انزوا بیان کرد: انزوا فضایی است که ما در آن فکر می کنیم یا نمی کنیم. انزوا می تواند خوب یا بد باشد. اگر در زمانی که در انزوا قرار دارید آدم هایی در کنار شما حضور داشته باشند که موثر باشند می تواند شما را با جهانی جدید روبه رو کند. بچه های این فیلم نماد آینده هستند. زهره نماد ایران است و قضاوت هایی که ما درباره زنان این سرزمین در طول تاریخ کردیم ظلم بود و باعث شده است که تا سال ها سر بلند نکنیم.