به گزارش سینماپرس؛ مستند "بانو قدس ایران" بالاخره اکران شد، دیدم، دور از توقعم بود. فیلم درباره همسر(خدیجه ثقفی) یکی از مهمترین رهبران جهان در قرن اخیر است که می توانست با استفاده از حجم اطلاعات فراوان پیرامون امام(ره) و ارجاعات بسیار از زندگی علمی و سیاسی ایشان و ارتباطش با فضای اندرونی خانه ایشان به فیلم مهمی تبدیل شود.
 

شخصیت امام از همان کودکی پر از فراز و فرود است و با ازدواج، وارد مرحله ای تازه و مهم می شود. قصه ها و شخصیت های فراوانی در این مسیر وجود دارد که می توانست زوایای پنهان و مغفول زندگی خصوصی امام و ابعاد مختلف شخصیتی ایشان و خانواده شان را ترسیم کند.

با این حال روایت کُند ابتدای فیلم با وجود حجم اطلاعات زیاد(که مغفول مانده)، قاب های سیاه و سفید بی منطق، اشتباهات ابتدایی در تدوین(خورده شدن جملات و عدم ترتیب نماها) و روایت چندپاره و... مواردی بود که واقعا از آقای کارگردان توقع نمی رفت
ای کاش تصاویر دیده نشده از بیت امام (ره) و صدای شنیده نشده همسر ایشان با روایتی منسجم تر همراه می شد

کارگردان سعی کرده بود نگاه غیر رسمی و متفاوت با شنیده ها از خانواده امام تصویر کند و در طول ٨٠ دقیقه به ما فهماند، همسر امام زنی متجدد و با نگاه اشرافیگری بوده اند و از اندک فرصتی استفاده می کرده اند تا خواسته های دوران نوجوانی شان را پاسخ دهند. در مجموع با هیچکدام از تصمیمات امام از سفر به قم گرفته تا انقلاب و ... موافق نبوده اند و حتی نیاز به دعای ایشان هم نداشته اند، چون بسیار واقع بین بوده اند!   باشه قبول، اما چرا از این فضای چالشی برای بیان جزییات شخصیتی امام استفاده نشده بود؟

حتی اگر کارگردان خواسته از روایت مرسوم و تکراری تلویزیون فاصله بگیرد می توانست با استفاده از برخی اتفاقات تکراری مثل نامه عاشقانه امام به همسرشان، همکاری در کارهای خانه، مقدمات تصمیمات مهم سیاسی و ... روایت فیلم را منسجم تر کند. به دلیل عدم شخصیت پردازی درست برخی از نظرات امام(ره) گل درشتی می کرد که در برخی موارد حتی موجب خنده برخی حضار شد.