کارگردان فیلم سینمایی تحسین شده «۳۱۶» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متأسفانه باندبازی و لابی گری در سینمای ایران حرف اول و آخر را می زند و از آنجا که همه تهیه کنندگان و کارگردانان سینما باندها و لابی های خودشان را دارند تنها درصدد آن هستند تا نزدیکان و دوستان و آشنایان و «بله قربان» گوهای شان به سینما وارد شوند. این قبیل افراد به خوبی می دانند که جوانان نسل امروز سرکش هستند و به مناسبات کثیف آن ها تن نخواهند داد و به همین علت تصمیم به حذف آن ها گرفته اند.

وی ادامه داد: متأسفانه مدیران سینمایی کشور هم از همین قماش هستند. سال گذشته بخش بسیار مهم و ارزشمند «نگاه نو» را حذف کردند اما تعداد زیادی فیلم اولی را به جشنواره راه دادند که انصافا فیلم های بسیار خوبی در میان آثار آن ها وجود داشت اما در سال جاری و در جشنواره پیش رو نسبت به حذف کامل فیلم اولی ها اقدام کرده اند و به همین علت تنها ۳ فیلم اولی در جشنواره حضور دارد که این حضور هم دلایل خاص خود را دارد.

حقانی خاطرنشان کرد: مسئولان سینمای کشور مرتبا در حال وعده دادن هایی شعارگونه هستند؛ مدت ها است شعار «جوانگرایی» در سینما را سر داده اند اما عایدی شعارشان به جز حذف جوانان و سنگ اندازی جلوی پای آن ها هیچ چیز دیگری با خود به همراه نداشته است. من بسیار متأسفم که نسل جوان و استعدادهای درخشان در کشور ما این چنین مورد بی مهری قرار می گیرند و نابود می شوند.

این سینماگر در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه رسما به یکایک فیلمسازان ارزشمند اول که متقاضی حضور در جشنواره فیلم فجر بوده اما برای حضور در این رویداد که تحت انحصار افراد خاصی است پذیرفته نشده اند تسلیت می گویم اظهار داشت: از آنجا که پروسه فیلمسازی در کشور ما بسیار سخت است و بهترین محل برای دیده شدن کار یک فیلمساز جوان در همین جشنواره فیلم فجر است که یکایک منتقدان سینما و اهالی رسانه در آن حضور دارند و جوانانی که می خواستند آثارشان را برای این افراد به نمایش درآورند دیگر چنین امکانی را نخواهند یافت معتقدم حداقل تا ۲ دهه آینده فرصت دیده شدن برای این استعدادها فراهم نخواهد شد.

حقانی در همین راستا اظهار داشت: من بسیار متأسفم که جشنواره ۳۶ ام چنین ناعادلانه با فیلمسازان اول و نسل جدید سینمای کشور برخورد کرد؛ متأسفم که هیچ نوع نگاه حمایتی نسبت به نسل جوان در سینمای کشور ما وجود ندارد و اگر جوانی تهیه کننده آنچنانی و یا پارتی و دوست و آشنا و زدو بند نداشته باشد رسما مورد بی توجهی قرار می گیرد.

این فیلمساز جوان تصریح کرد: عده ای فئودال سینمای کشور را تحت اختیار خود گرفته اند و به دیگران حتی اجازه نفس کشیدن هم نمی دهند؛ بنده معتقدم که بهترین کار در شرایط کنونی این است که همه فیلمسازانی که مورد ظلم قرار گرفته اند باید علیه قماش فئودال سینما قیام کنند و آن ها را سرجای خودشان بنشانند. سینما قطعا ملک شخصی و پدری این افراد نیست و سینماگران مورد ظلم واقع شده باید با اتحاد و یکپارچگی علیه رفتار زشت این افراد اعتراض کنند.

وی در خاتمه این گفتگو متذکر شد: متأسفانه فیلم بنده که به شدت ضربه خورد و هنوز هم نتوانستم گامی برای تولید اثر بعدی ام بردارم چرا که همان فئودال های سینما چنین اجازه ای به من و امثال من نمی دهند؛ این فئودال ها نمی توانند ببینند که یک جوان مستعد ایرانی فیلمی را با هزینه اندک بسازد و در زمان اکران مردم از فیلم او بیشتر از فیلم های میلیاردی آقایان توجه کنند و به همین دلیل با بی رحمی و شقاوت تصمیم به حذف جوانان می گیرند.