به گزارش سینماپرس، فیلم جدید «مصطفی کیایی» خیلی تفاوتی با آثار پیشین او ندارد. شوخی و طنزهای کلامی «حامد» (بهرام رادان) و «میلاد» (محسن کیایی) در فیلم قبلی او یعنی «بارکد» اینجا ادامه دارد. نوع طنز دیالوگ‌ها و حتی برخی عبارات عینا همان است. کاراکترهای فیلم رابین‌هودهایی هستند که از پولدارها می‌دزدند، ولی در جیب مردم هم چیزی نمی‌ریزند و فقط سعی دارند جیب خودشان را بزرگتر کنند.

چهارراه استانبول نه مثل بارکد بر قواعد طنز باقی می‌ماند و نه فیلمی جدی است. نه با دزدی مخالف است و نه آن را تقبیح می‌کند. نه پست‌مدرن است، نه رئال است و نه هیچ چیز دیگر و البته مثل همیشه داستانی دارد که به انتها می‌رسد و برخلاف فیلم‌های نئورئالیستی مخاطب را در یک پایان بی‌انتها و نامشخص رها نمی‌کند. سینمای کیایی، سینمای فیلمفارسی با لباس نو است. کلیشه آدم‌های پولدار و آدم‌های فقیر، تکه‌پرانی‌های جنسی و اروتیک، قهرمان‌های ربل و در این آخرین فیلم قمار و کمی هم مشروب با طعم دلستر استوایی! فیلم هیچ ربطی به شهدای آتشنشان ندارد و قسمت مربوط به پلاسکو و جانفشانی آتشنشان‌ها نیز گویی بعدا به فیلمنامه اضافه شده است.

*حسام‌ الدین ابوالحسنی