به گزارش سینماپرس، راستش را بخواهید می خواهم نه افشاگری، که خوانندگان این متن را از موضوع مهمی پیرامون فیلم عرق سرد مطلع کنم. فیلم عرق سرد را بر خلاف شنیده ها و همینطور اعتراف تیتراژ فیلم «سهیل بیرقی» کارگردانی نکرده است. فیلمنامه نویس و کارگردان این فیلم مدیر کمپانی «نوری پیکچرز» (noori pictures) «کتایون شهابی» می باشد. این موضوع مهم را می توان در میزانسن، دکوپاژ، انتخاب بازیگر، موضوع و مضمون، طراحی صحنه و به خصوص آکساسوآر فیلم به خوبی درک کرد. شهابی رگ خواب جشنواره های خارجی را به خوبی می شناسد و می داند چه المان ها و موضوعاتی اگر از ایران نمایش داده شوند، می تواند در جشنواره های خارجی برای او سودآور و اعتبار آفرین باشد. کلکسیونی از شبهه همجنس گرایی، شی هایی که نماد نرینگی( Masculinist) می شوند، عقب ماندگی قوانین، مردهایی خروس صفت، زنانی خروس نشان، کشوری خروس فهم و خروس دوست، خلاصه جمع تمام بی عدالتی ها و بی قانونی ها در کشورهای جهان سوم. نشان دادن این موضوعات اصل این فیلم ها را می سازد حتی اگر مجبور باشند گاف مضحکی چون این موضوع را در بستر خود پرورش دهند که اجازه نامه محضری بعد از پاره شدن باطل می شود!؟.

 فیلم عرق سرد همین است، نه بیشتر، برای جشنواره ها ساخته شده است و تمام. اما در قسمت دوم روی سخنم با «مسعود فراستی» است. از نظر منی که نقد را تنها دیدن نمی دانم و معتقدم همانقدر که کتابت می کنی، حرف برای گفتن داری. مسعود فراستی و نظرش(در برابر این همه که بی سوادند و خنده دار) جایگاه ویژه ای دارد که در تاریخ نقد فیلم ایران قابل احترام است. اما گاهی پای فیلم هایی می ایستد که دلیلش را ترجیح می دهم نفهمم، هر فیلمی با چنین صحنه های جنسی واضحی که در اجرا هم بسیار ابتدایی هستند، با این شدت خلا در شخصیت پردازی و گاف فیلمنامه ای، چطور می تواند در نظر او فیلم خوب یا به قول خودش بدی نباشد!؟. فراستی به آیکون نقد فیلم در سینمای ایران تبدیل شده است. اما مسعود فراستی منتقد تا به اینجای جشنواره برای دو فیلم بیشتر در مقام روابط عمومی ظاهر شده است تا منتقدی جدی، همین عرق سرد و دیگری به وقت شام. یکی فیلم جریان چپ قدرت و دیگری، راست.

*سجاد مهرگان