به گزارش سینماپرس؛ برنامه سینما دو شب گذشته به جمشید هاشم پور و سبک بازیگری او اختصاص داشت.

در همین ارتباط، محمد حسین فرحبخش تهیه کننده سینما، در گفتگو با حامد عنقا مجری و سردبیر برنامه «سینما دو» با اشاره به اینکه به عنوان تهیه کننده افتخار همکاری با جمشید هاشم پور را در بسیاری از فیلم ها به ویژه در دهه ۶۰ دارد، تصریح کرد: جمشید هاشم تنها سوپراستار بعد از انقلاب است؛ در سینما ستاره داریم اما سوپراستاری تنها برازنده جمشید هاشم‌پور است و به عنوان کسی که ۶ فیلم با او کار کرده ام، می توانم این را با اطمینان بگویم.

وی از محبوبیت جمشید هاشم پور به ویژه در دهه ۶۰ گفت و اظهار کرد: در بعضی از سفرها به شهرستان های مختلف، مردم برای ابراز علاقه به جمشید هاشم پور به حدی تجمع کردند که پلیس برای متفرق کردن مردم حضور پیدا می کرد. در شهرستان گز که نزدیک اصفهان است، صبح به یک خانه قدیمی رفتیم و عصر هنگامی که خارج شدیم، نزدیک به ۱۰ هزار نفر آدم جمع شده بود در حالی که شهرستان گز این تعداد جمعیت نداشت.

پس از «عقاب ها» بود که هاشم پور به مدت ۴ سال ممنوع الکار شد

این تهیه کننده سینما اشاره کرد: اولین باری که جمشید هاشم پور تاس شد، توسط آقای بهرام پور برای فیلم «بالاش» بود. جمشید هاشم پور نیز توسط حسین ملکی که آن زمان کار عکاسی می کرد، به مرحوم قادری برای فیلم «تاراج» معرفی شد. مرحوم قادری هم وقتی عکس هاشم پور را دید، او را انتخاب کرد و پس از فیلم «عقاب ها» نیز جمشید هاشم پور به مدت چهار سال ممنوع الکار شد!

فرحبخش ادامه داد: کسانی که در دهه ۶۰، در سینما بودند علاقه نداشتند قهرمان در سینما وجود داشته باشد. پس از آن در سال ۶۸ این هنرمند، در فیلم «روز با شکوه» ساخته عیاری نقش کوتاهی را بازی کرد.

به هاشم پور گفتم متعهد می شوم اگر ممنوع الکار شدی زندگی ات را تامین کنم

تهیه کننده و کارگردان «زندگی خصوصی» با بیان اینکه هاشم پور در سال ۷۰ با فیلم «قافله» دوران جدیدی را آغاز کرد، یادآور شد: در این فیلم قرار شد در نیمه دوم فیلم وقتی به عنوان نفوذی وارد باند قاچاقچی ها می شود، سرش تراشیده شود اما اصرار کرد اگر سرش را بتراشد، ممنوع الکار می شود که بنده یک نامه زدم و متعهد شدم اگر این اتفاق افتاد، تمام مخارج زندگی ات را تامین می کنم.

عنقا به موضوع تکرار نقش های جمشید هاشم پور در فیلم های فرحبخش اشاره و بیان کرد: تیمی که شما کار می کردید در بخش های مختلف یک تیم ثابت بود و جمشید هاشم پور نیز در نقش های مختلف؛ اما با یک تیپ و سناریو تقریبا یکسان در فیلم ها ظاهر می شد. آیا واقعا اینطور بود؟

فرحبخش با رد این ادعا خاطرنشان کرد: بسیاری از عوامل در فیلم های مختلف، یکسان نبودند و به عنوان مثال فیلمبردار همه فیلم ها افراد گوناگون بودند. فقط گریمور فیلم ها آقای اسکندری ثابت بودند که در بیش از ۳۵ فیلم حضور داشت. فیلم هایی که بنده تهیه کننده آن بودم، فروش داشتند در حالی که فیلم های زیاد دیگری نیز وجود داشت که سر آقای هاشم پور را تاس کردند اما فروش نداشتند و علت آن بود که فیلم ها دارای داستان بودند. برای فیلم «نیش» برای اولین بار جمشید هاشم پور و ابوالفضل پور عرب را در کنار هم قرار دادم که نخستین فیلم همایون اسعدیان در سینما بود.

جمشید هاشم پور طی این سالها هیچ تغییری نکرده است

این تهیه کننده سینما جمشید هاشم پور را یک انسان با اخلاق معرفی و اظهار کرد: اصغر نعیمی بنده را برای فیلم «هایلایت» دعوت کرد و هنگامی که جمشید هاشم پور یک پلان بازی کرد، به او گفتم دلم برای بازی تو تنگ شده است. از همان زمان تا بعد که ممنوع الکار شد و تا الان، ذره ای تغییر نکرده است. با جمشید هاشم پور رفت و آمد خانوادگی دارم و می توانم بگویم خانواده ای بسیار محترم و با اخلاق دارند و به همین دلیل به دوستی با او افتخار می کنم.

وی افزود: اساساً چراغ پویا فیلم با جمشید هاشم پور روشن شد و برای همیشه مدیون این هنرمند کشور هستیم؛ زیرا ایشان اسطوره به تمام معنا است و باید سال ها قبل به این هنرمند کشورمان، جایزه می دادند.

آن زمان وزارت ارشاد با فیلمسازان اکشن برخورد می کرد

مجری و سردبیر برنامه سینما دو با طرح این موضوع که گفته می شد فیلم های هاشم پور در تهران فروش نداشت و بیشتر در شهرستان فروش داشت، از فرحبخش درباره صحت آن پرسید که این تهیه کننده سینما پاسخ داد: مقداری از این موضوع صحت دارد؛ زیرا آن زمان اکران تهران در دست وزارت ارشاد بود و کاری می کردند کسی دنبال این فیلم ها نباشد و با فیلمسازهایی که فیلم اکشن می ساختند، مانند یک جنایتکار برخورد می کردند. در حقیقت اساسا چراغ فیلم های اکشن را وزارت ارشاد آن زمان خاموش کرد.

مردم برای استقبال از هاشم پور ماشینی را که سوارش بودیم بلند کردند!

وی اضافه کرد: فیلم «نیش» اگر در تهران ۳۵ میلیون تومان می فروخت، قطعا در شهرستان ها فروش فیلم به ۲۰۰ میلیون تومان می رسید. در حالی که بعضی از فیلم ها در تهران ۳۰ میلیون فروش داشت؛ اما در کل ایران میزان فروش یک فیلم به ۴۰ میلیون تومان هم نمی رسید. علت این موضوع علاقه مردم به ویژه مردم شهرستان ها به جمشید هاشم پور بود. به طوری که مردم حتی وسط بیابان جلوی ما را می گرفتند تا با او عکس بگیرند. در زمان فیلمبرداری فیلم «زخمی» برای مراسمی در نیمه شعبان ما را به بافق دعوت کردند. بنده و هاشم پور در ماشین بودیم که مردم به دلیل علاقه شان ماشین را بلند کردند و فیلم این استقبال نیز موجود است.

عنقا در ادامه پرسید: ستاره های امروز سینما که چراغ سینما را روشن نگه می دارند، از جریان فروش فیلم ها و جریان مالی که ایجاد می کنند، بهره می برند. آیا جمشید هاشم پور در آن سال ها با وجود ایجاد جریان مالی زیاد در سینما، از این جریان مالی بهره ای هم برد؟

هاشم پور جلوی دوربین در هیبت یک شیر و با تمام شدن پلان مانند یک بره بود!

فرحبخش در پاسخ تصریح کرد: خیر! آن سال ها شرایط فرق می کرد. هاشم پور از آن آدم های عاقبت بخیر سینما است و دلیل این موضوع دو مولفه است که در او وجود دارد؛ اخلاق و خانواده دوست بودن. بر خلاف چهره اش، وقتی پلان تمام می شد، او را مانند یک بره می دیدم در حالی که جلوی دوربین او را در هیبت یک شیر ظاهر می شد.