به گزارش سینماپرس، نمایشگاه «مردم و سرزمین پشمینه» با حضور اهالی فرهنگ و هنر ایران و نمایندگانی از دولت ایران و ایتالیا در پانزدهمین نمایشگاه تصویر سال در گالری نامی خانه هنرمندان ایران گشایش یافت.

این نمایشگاه در برگیرنده ۶۰ تابلو عکس مائورو ویتاله است که سنت‌های فرهنگی و کشف مسیر شبانی میان ایران و ایتالیا را از منظر خودش به‌ تصویر کشیده است.

چراغ نمایشگاه با حضور مائورو ویتالیه عکاس، پائولا ریچیتلی ایده‌پرداز و پژوهشگر علمی، آنتونیو کورادو مدیر پروژه و هنرمندان ایرانی به‌ همراه سیدمحمد مجتبی حسینی معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مائوریتزیو آنتونینی کاردار سفارت ایتالیا در امور سیاسی و مطبوعاتی، محمدعلی کیانی مدیر کل همکاری‌های فرهنگی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، مجید رجبی معمار مدیرعامل خانه هنرمندان ایران، مهدی افضلی مدیرعامل موسسه توسعه هنرهای معاصر، با نوای لالایی پروین بهمنی لالایی‌خوان پیشکسوت قشقایی و پژوهشگر حوزه موسیقی اقوام و نواحی روشن شد.

یداله کابلی خوشنویس، بهرام کلهرنیا گرافیست، افشین شاهرودی عکاس، حسن غفاری عکاس، علیرضا کریمی‌صارمی عکاس، محمدمهدی رحیمیان عکاس، مرضیه خورسند عکاس، مژگان پارسامقام عکاس و گرافیست، کیمیا رهگذار عکاس، لیلا یوسفی عکاس، نگار نادری‌پور رییس انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران، دامون شش‌بلوکی پژوهشگر حوزه موسیقی اقوام و برادران فیض‌نیا از جمله دیگر حاضران در آیین گشایش این نمایشگاه بودند.

پس از گشایش نمایشگاه، نشست خبری نمایشگاه «مردم و سرزمین پشمینه» با حضور عکاس این پروژه و همکارانش و همچنین جمعی از عکاسان و خبرنگاران برگزار شد در این نشست که عصر دوشنبه ۱۴ اسفند در خانه هنرمندان ایران برپا شد علاوه بر سیف‌اله صمدیان دبیر جشن تصویر سال به‌ عنوان میزبان این نمایشگاه، مائورو ویتالیه عکاس، پائولا ریچیتلی ایده‌پرداز و پژوهشگر علمی و آنتونیو کورادو مدیر پروژه حضور داشتند.

مسعود زنده‌روح کرمانی رییس انجمن عکاسان میراث فرهنگی، سعید محمودی‌ازناوه، کاوه فرزانه، اسعد نقشبندی، ابراهیم سیسان و ... هنرمندان انجمن عکاسان میراث فرهنگی از جمله حاضران این نشست بودند.

ویتاله تاکنون چهار بار به ایران سفر کرده و نمایشگاه «مردم و سرزمین پشمینه» که از ۱۴ تا ۲۰ اسفند در خانه هنرمندان ایران برپاست، شامل ۶۰ تصویر از سنت‌های فرهنگی و کشف مسیر شبانی میان ایران و ایتالیا است.

در ابتدای این نشست سیف‌اله صمدیان با یادآوری اینکه تصویر سال در بر گیرنده اتفاق‌های داخل کشور است که در مدت ۲۰ روز در پنج بخش عکس و همچنین بخش سینما برگزار می‌شود، گفت: امسال برای نخستین‌ بار یک قدم شیرین برداشتیم و با کمک موسسه توسعه هنرهای معاصر، ارتباطی جهانی با یک کشور دیگر یعنی ایتالیا گرفتیم که نمایشگاه «مردم و سرزمین پشمینه» نتیجه این ارتباط است.

وی با اشاره به حضور تعدادی از عکاسان از جمله انجمن میراث فرهنگی در این نشست، ادامه داد: ما با عکس‌های زیادی از ویتاله مواجه بودیم ولی امکان برگزاری نمایشگاهی وسیع شامل آثار او را نداشتیم و نمی‌توانستیم فضای بیشتری برای نمایش تصاویر او اختصاص دهیم به‌ همین دلیل ۶۰ عکس از میان عکس‌های ویتاله انتخاب شدند طوری تصاویر به همدیگر پاس کاری می‌کنند و به‌ قول خودشان در مسیرهای شبانی ۲ کشور تعریف می‌شوند.

مائورو ویتالیه عکاس این پروژه در متنی که به ایتالیایی خواند و ترجمه آن توسط مترجم خوانده شد درباره پروژه عکاسی از عشایر ایران و احساسش نسبت به مردمی که با آنها در ایران برخورد داشته است، سخن گفت.

در ادامه این نشست، آنتونیو کورادو مدیر این پروژه عنوان کرد: هفته گذشته روز جهانی «زبان مادری» جشن گرفته شد و به افتخار این رخداد، امروز خودم را به زبان ایتالیایی معرفی می‌کنم. ما واقعا افتخار می‌کنیم که اینجا مهمان شما هستیم و این ما را سرشار از شادی می‌کند. از تقدیر سپاسگزارم که فرصتی با ارزش را با لطفش برایم فراهم آورد.

کورادو تاکید کرد: این لطف هدیه‌ای است در زندگی که باید از آن قدردانی شود. نمی‌توان آن را در بانک نگه داشت و سپس در زمان نیاز آن را احیا کرد بلکه باید بلافاصله از آن استفاده شود.

وی افزود: در کودکی‌ام همیشه کودکی کنجکاو بودم و حتی امروز هم تغییری نکرده‌ام و به نظر می‌رسد، من به جهان به همان گونه‌ای نگاه می‌کنم که در ابتدا می‌نگریستم. در زندگی همیشه به دنبال چیزهایی بودم تا عطش من را برای کشف جهانی جدید از مردمی که هویت و فرهنگ خودشان را دارند، برآورده کنند. رشد کردم و کاوش کردم، دریافتم که مردم مختلف و متفاوت و دور، در مکان‌ها و زمان ها، در شرایط مشابه، انتخاب‌های مشابهی می‌کنند و عادت‌ها و آداب و رسوم شان در ظهور زیبایی شناختی متمایزی رشد می‌کنند اما شبیه به هم هستند.

مدیر پروژه «مردم و سرزمین پشمینه» ادامه داد: پرورش این تجربیات من را با این دیدگاه رشد داده که همواره تشنه دانش و افق نگاه وسیع باشد. این مهم در گذشت زمان با کاری آمیخته شد که اکنون با اشتیاق و رضایت درونی آن را انجام می‌دهم.

در ادامه نشست پائولا ریچیتلی ایده‌پرداز و پژوهش‌گر علمی که در این پروژه با ویتاله همکاری کرده است، توضیح داد: پروژه «مردم و سرزمین پشمینه» در اولین سفر من در ایران در ماه می سال ۲۰۱۵ زاده شد. دوست عزیز من، مائورو ویتاله برای این پروژه از من دعوت کرد. او یک عکاس بزرگ، گردشگر و کاوشگر مکان‌ها، زمین‌ها و مردم است در حالی که وی و همسرش ماریا آسونتا پیش تر چهار بار به ایران سفر کرده بودند.

پژوهشگر پروژه گفت: در طول سفر اول ما از منطقه شمالی گیلان بازدید کردیم که در آن مردم عشایر تالش زندگی می‌کنند. سپس در ماه نوامبر سال ۲۰۱۶ دوباره به ایران بازگشتیم و با آنتونیو کورادو که یک مدیر تبلیغات و مدیر پروژه عالی و شجاع برای نمایشگاه ما بود و البته با مهندس معمار لوسیو  روستو عشایری قشقایی ملاقات را کردیم. در پایان، این ایده متولد شده در ایران به یک پروژه تبدیل شد؛ نمایشگاه عکس‌ها و اشیایی که مردم عشایر ایران و چراگاه های‌های جنوب ایتالیا را نشان می‌دهد.

پس از این سخنان حسن غفاری عکاسی که بیشتر در میان عشایر ایران عکاسی کرده است، گفت: ایران سابقه‌ای ۱۸۰ ساله در عکاسی دارد از ابتدا تا کنون، نظامیان و محققان زیادی از ایتالیا به کشور ما آمده‌اند و عکاسان ما همیشه همنشینی خوبی با آنها داشته‌اند و نمایشگاه‌های خوبی در ۲ کشور برگزار کرده‌ایم. همان حسی که شما نسبت به عشایر ما دارید ما هم نسبت به «گندولا»‌ های شما در ونیز - قایق‌های سنتی شهر ونیز ایتالیا - داریم. خوشحالیم که شما قسمتی از فرهنگ ما را که به شدت رو به تغییر است، هدف پروژه خود قرار دادید.

غفاری همچنین با اشاره به اینکه دام، سرمایه اصلی عشایر ایران و ایتالیا است، افزود: در مناطقی که شما از آنها عکس گرفته‌اید، انسان‌ها به طبیعت وابستگی دارند که این وابستگی در عکس‌های شما دیده نمی‌شود. در حالی که وقتی یک نگاه، موفق است که انسان‌ها را در جغرافیای خودشان ببیند.

ویتاله در پاسخ به این انتقاد گفت: شما بهتر می‌توانید ارتباطات بین عشایر و محیط آنها را نشان دهید. توجه و علاقه من بیشتر به مردم، احساسات و مردم نگاری معطوف است البته عشایر بسیار به طبیعت احترام می‌گذارند و می‌خواهند به آن لطمه نزنند.

صمدیان نیز در این باره اظهار کرد: مائورو پروژه‌های زیادی با موضوع پرتره کار کرده که شاید در اینجا به دلیل کم بودن تعداد عکس‌ها نتوان دید کاملی نسبت به کار او پیدا کرد.

ویتاله همچنین به این موضوع اشاره کرد که ۱۰ هزار عکس از ایران گرفته که بخش بسیار کوچکی برای نمایش انتخاب شده است.

وی همچنین در پاسخ به پرسشی درباره اشتراک عشایر ایران و ایتالیا و توجهی که به پرتره دارد، گفت: امروزه در ایتالیا هیچ گروهی نیست که کوچ کند. بنابراین بیشتر، احساسات و شیوه زندگی آنها مورد توجه من است. من قصد خاصی از گرفتن عکس‌ها ندارم و فقط به دنبال زیبایی هستم. معمولا هم در تصاویرم چشم‌ها بیشتر نشان داده می‌شوند.

این عکاس درباره جذابیت عشایر ایران توضیح داد: من در ایتالیا زندگی می‌کنم. بیشتر اروپایی‌ها مانند هم هستند اما مثلا قشقایی‌ها متفاوت با بقیه هستند و فرهنگ متفاوتی دارند.

وی همچنین شگفت‌آورترین چیزی را که در ایران دیده است، مهمان نوازی مردم اعم از عشایر یا مردم شهرنشین دانست و افزود: من حتی اگر به ایران هم نمی‌آمدم، با دیدن یک ایرانی این حس را می‌گرفتم.

مسعود زنده‌روح‌کرمانی رییس هیات مدیره انجمن عکاسی میراث فرهنگی نیز که در این نشست حضور داشت با یادآوری اینکه در تاریخ عکاسی ایران، نام یک ایتالیایی به ثبت رسیده است، گفت: شما مردم تالش را برای عکاسی انتخاب کردید در حالی که تالشی‌ها مانند عشایر جابجایی ندارند.

ویتاله در این‌ باره گفت: ما تالشی‌ها را به خاطر جابجایی که به ارتفاعات دارند، انتخاب کردیم.

زنده روح همچنین پیشنهاد کرد که ویتاله در آینده از ترکمن‌های ایران هم عکاسی کند و در ادامه، درباره مردم ترکمن و موقعیت جغرافیایی آنها در کشور توضیح هایی داد.

پائولا ریچیتلی نیز در پاسخ به پرسشی درباره تفاوت‌ها و شباهت‌های عشایر در کشورهای مختلف، گفت: عشایر خیلی سبک کوچ می‌کنند و انگار هیچ وزنی روی زمین ندارند. این مردم خود را بخشی از طبیعت می‌دانند. بین تمام افراد هر گروهی که کوچ می‌کنند، تفاوت‌ها مهم نیست، بلکه شباهت‌ها اهمیت دارد.

ویتاله در پایان این نشست در پاسخ به این پرسش که آیا چیزی را در ایران جا گذاشته‌اند که سبب شود دوباره به کشور ما سفر کنند، گفت: بله؛ ترکمن‌ها.