زمانی که فیلم «تاریک‌ترین ساعت» به سکانس‌های پایانی و جدی‌تر شدن موضوع مذاکره با آلمان نزدیک می‌شد بیشتر حیرت می‌کردم و البته افسوس می‌خوردم که چرا باید در قلب تمدن غرب آن هم در بریتانیا کبیر و در زمان جنگ که بالاترین تهدید برای هر ملت و نظامی است، انگلیس که ۳۰۰ هزار نیروی خود را در دانکرک در محاصره می‌بیند و نزدیک است که نیروهای نازی وارد خاکش شوند، حاضر نیست وارد مذاکره با هیتلر با میانجی‌گری موسیلینی که چرچیل او را نوکر هیتلر می‌نامد بشود و فشارهای اپوزیسیون‌ها را مبنی بر صلح با هیتلر نمی‌پذیرد و قدرت و نیروی ملی مردم انگلیس را با هزاران سال قدمت تاریخی به رخ می‌کشد و می‌گوید که ما ملت دریانوردی هستیم و اگر لازم باشد تمام قایق‌های ماهیگری را برای نجات سربازانمان در دانکرک به کار می‌گیریم. اما ما که شرایطمان قطعا مانند انگلیس آنهم با توضیحات فوق نیست باید تن به مذاکره و کوتاه آمدن از آنچه که هستیم بدهیم.

این متن درست است که باید تحلیل فیلم و کاراکتر و فرم و… بکند ولی قبول کنید که نمی‌توان به عنوان یک ایرانی که فقط دغدغه دارد از این ماجرا گذشت و آن را نادیده گرفت.

تاریک‌ترین ساعت یک فیلم مانند تمام دیگر آثار سیاسی مطرح در انگلیس و آمریکا است که باید اسکار بگیرد. فیلمی که آب پاکی را روی دست سفاک‌ترین و جنایت‌کارترین‌های زمانه خودش می‌ریزد و آن‌ها را تطهیر می‌کند مانند فیلمی که الیور استون خودمان ساخت و از جناب اسکندر قهرمان تمدن غرب ساخت.

اما نکته مهم فیلم این است که کدام برش از زندگی چرچیل را نشان می‌دهد؟ دقیقا قسمتی که او را نمادی از سیاست و اخلاق سیاسی، اراده و باور ملی، هوش و ذکاوت نشان می‌دهد. لحظاتی که او ناجی بریتانیا در جنگی که باطل علیه باطل است می‌شود نه در آن برشی که وی مانند دیگر متهاجمان و متجاوزان اروپایی بر سر قدرت و کشورگشایی و برقراری نظام مستبدانه وارد جنگ شده است.

این شیوه تاکتیک فرهنگی غرب در سینما است که تاریخ را با دراماتیزه کردن دچار نوعی تاویل می‌کند و صورت دیگری بر آنچه که هست می‌بخشد و از خودش چهره دیگری مطرح می‌کند. این تاکیتک خصوصا در شبکه BBC سال‌ها است که در مورد سریال‌های تاریخی مورد استفاده است و صدها سریال به این صورت ساخته شده است.

BBC که باید آنرا حقیقتا امپراطوری رسانه روباه پیر استعمار یعنی بریتانیا خواند در این پروژه تاریخی سهم اصلی را دارد. اگر قرار بر تحلیل کارکرد رسانه‌ای و سیاسی BBC باشد نه یک مقاله که چند کتاب باید نوشت و ترجمه کرد. این شبکه که اصالتا خبری بوده است در حوزه تخیل و هنر نیز کارهای به سزایی کرد که برخی از آن‌ها مانند سریال تاریخی معروف «ارتش سری» از تلویزیون ما در دهه شصت پخش شد.
BBC شاید اسپانسر یا پشتیبان مالی فیلم DARKEST HOUR نباشد ولی قطعا پشت پرده تمام آثار سیاسی هنری بریتانیا حضور دارد. در اینباره بزودی مقاله دیگری خواهیم خواهند.

*رسانه انقلاب