بعد از آنکه اسکرین دیلی بر «سه رخ» پناهی سوگنامه‌ای با عنوان «تراژدی خاموش درباره زن ستیزی در ایران» نوشت، طبق روال معمول به حضور کسی چون گلشیفته فراهانی نیاز بود تا از آرزوی دیرینه‌اش درباره آزادی پوشش زنان کشورش و برداشتن داغی سنگین از دل مادر و مادربزرگ و مادر مادر بزرگش سخن بگوید و در یک ترفند حرفه‌ای آزار و اذیت زنان را با آزار زمین گره بزند و بگوید که تا زمانی که رفتار ما با زنان درست نشده است با زمین نیز بدرفتاری خواهیم کرد.

باید به ارتقای این هوش روشنفکری و لیبرال فراهانی تبریک گفت. این خلق معنای و تاویل هرمنوتیک این بانوی فرنگی درخور ستایش است و احتمالا از بنیاد حفاظت از محیط زیست و زنان که باید جای جدیدالتاسیسی هم باشد جایزه‌ای بگیرد.

خانم فراهانی البته انتظاری از شما نیست اگرچه در دو اثر دفاع مقدس «به نام پدر» و «میم مثل مادر: بازی کردید و انتظار این است که ارزش زنان متدین و انقلابی ایران که در دوران جنگ درخشیدند را بشناسید، اما یکبار دیگر ببینید که کدام زنان در کدام جوامع از احترام و حرمت بیشتری برخوردار هستند؟

نیازی هم به فکر نیست. به اطراف خودتان نگاه کنید. همین چند روز قبل ۸۲ زن در  کن اعتراضی نمادین نسبت به تعرضات و تبعیضات جنسی داشتند. خصوصا با افتضاحات جنسی تهیه کننده هالیوودی. به نظر می‌رسد آن داغی که می‌خواهید از سینه کسی بردارید زنان وطن شما نیستند بلکه در کنار شما در فرنگ بسر می‌برند. این گیج شدن و سردرگمی برای کسی چون شما که مانند دیگر همسلکان خود دنبال دم تکان دادن برای داوران جشنواره‌های کذایی غربی هستید چیز جدیدی نیست. مغزهای کوچک شما خیلی وقت است که زنگ زده است!

*سینما انقلاب