فیروز زنوزی جلالی نویسنده و مدرس داستان نویسی در گفتگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری سینمای ایران گفت: متأسفانه سینما و ادبیات ما سال هاست با هم قهرند. در سال های گذشته متولیانی برای تسهیل روند اقتباس ادبی تشکیل شده بود که همگی تعطیل شده اند.

زنوزی در تشریح دلایل عدم همکاری ادبیات و سینما گفت: یکی از مهم ترین دلایل عدم اقتباس، سینمای مؤلف ماست. در واقع کارگردان های ایرانی علاقه زیادی دارند که یک اثر را هم بنویسند، هم کارگردانی کنند. به این دسته کارگردان ها اگر بهترین فیلمنامه را هم بدهی علاقه دارند در آن دخل و تصرف کرده و عنوان بازنویسی را در اثرشان درج کنند.

این نویسنده همچنین گفت: متأسفانه کارگردان های ما شناخت خوبی از ادبیات معاصر ایران ندارند. در واقع بسیار کم تر از آنچه انتظار می رود اهل مطالعه ادبیات ایران هستند. اهالی ادبیات و نویسندگان نیز در تعامل شایسته با سینما نیستند. همه این مسائل موجب می شود ادبیات بلاتکلیف ما در یک سو و سینمای بدون سوژه نیز در سوی دیگر قرار داشته باشد و با هم ارتباط برقرار نکنند.

زنوزی جلالی کاستی های ادبیات دفاع مقدس برای اقتباس را شرح داد: شخصیت های تولید شده در داستان های جنگی به خصوص در دهه نخست جنگ، همگی از منطق دنیای جنگ دورند و به همین دلیل آثار تولید شده شعار زده هستند. چنین داستان هایی نمی توانند در صورت اقتباس سینمایی، مخاطبی را جذب کنند.

این نویسنده خاطره نوشته ها را بهترین منابع اقتباس نامید و گفت: خاطرات مستند و زندگینامه های داستانی مایه های خوبی برای استفاده در سینما دارند. بهتر است سینماگران از این مواد خام و سوژه های در دسترس برای ساخت فیلم دفاع مقدسی استفاده کنند.

فیروز زنوزی جلالی در پایان تأثیر تصویر را بیشتر از کلمات دانست و تصریح کرد: سینمای ما قابلیت زیادی برای به تصویر کشیدن ادبیات دفاع مقدس دارد که باید از آن استفاده کند. وقتی صحنه اصابت گلوله و یا انفجار یک بمب در کتاب گفته می شود مخاطب به خوبی نمی تواند خود را در فضای آن قرار دهد اما وقتی تصویر آن را بر صحنه سینما می بیند می تواند با آن ارتباط برقرار کند.

انتهای پیام/ن.ف/ج