به گزارش سینماپرس، مستند به وقت جام یک اثر متفاوت با نگاهی متفاوت به فوتبال و کشورهای حاضر در جام جهانی بود. در این مستند به جای حرف های تکراری در مورد فوتبالیست ها و اشارات کم مایه در مورد کشورها با پژوهشی عمیق در مورد سبک زندگی، فرهنگ، اقتصاد و سیاست کشورهای جام جهانی مواجه بودیم.

به جرات می توان گفت بخش زیادی از محتوای این مستندها با مشهورات شنیده شده در مورد کشورها تفاوت جدی داشت و ناگفته های فراوانی را در مورد کشورهای دیگر ارائه می کرد که برای هر مخاطبی می توانست جذاب باشد. مستند پیام هایی برای مخاطب ایرانی هم داشت مثلا در مورد ساده زندگی کردن و حمایت مردم از کالاهای کشورهای خودشان و روحیه سخت کوشی و پرکاری مردم در سایر کشورها مثال‌های مختلفی از کشورهای دیگر ارائه می‌داد.به عنوان مثال اگر از سخت کوشی زیاد ژاپنی‌ها شنیده ایم در کنار آن از خودکشی‌ها و مرگ‌های رایج به دلیل فشار کاری در ژاپن گفت و حتی آنها را نشان داد!

در کنار پیام برای مردم، مستند به وقت جام پیام های زیادی برای مسئولین هم داشت از داشتن روحیه عذرخواهی در مسوولان کره جنوبی و ژاپن تا مردمی بودن و ساده زیستی مسوولان ارشد سوئیس، از برنامه ریزی صنعتی و نظم و انضباط در میان مسئولین در آلمان و کره و ... تا نسخه های شکست خورده نئولیبرال ها در اقتصاد اسپانیا و انگلیس و... برخی پیام هایی بود که برای مسئولین کشور خودمان تعبیه شده بود و نقدی ظریف در آنها نهفته بود.

همچنین بیان تاریخ استعماری برخی کشورها نظیر انگلیس و اسپانیا و فرانسه و... با روایتی جذاب و بکر و تصاویر آرشیوی جذاب به همراه روایتی دیدنی و تاثیرگذار از مظلومیت ملت‌های مظلوم از رنج‌های مسلمان مصر گرفته تا بمباران اتمی هیروشیمای ژاپن از نقاط عطف این مجموعه مستند بود.

مستند به وقت جام تلاش کرد با نگاهی کارشناسی و نقادانه نگاه مردم و مسئولین کشورمان را به کشورهای دیگر و خصوصا کشورهای غربی واقعی کند و از کلیشه‌های مطلقا سیاه و سفید جلوگیری کرده و تجربه‌های مثبت و منفی کشورها را برای مردم روایت کند.

به وقت جام در شبهای پر هیاهوی ورزشی و سرگرمی جام جهانی، مخاطبان تلویزیون را به نیم ساعت تفکر وا می داشت و این تجربه ای جدید و نوآورانه در مدیریت جدید و جوان شبکه سه بود.

اگر چه در این روزها این مستند با واکنش های تمجیدآمیز بسیاری از فعالان رسانه ای و روزنامه ها قرار گرفته اما مروری بر برخی رسانه های جریان غربگرا نشان می دهد، سازندگان به وقت جام در کنار تمجیدها و تقدیرهایی که در فضای رسانه ای و مردمی شدند، از نیش و کنایه ها و حمله های غیرمنصفانه رسانه های غربگرا در امان نمانده اند.

از روزنامه های اصلاح طلب تا فلان خبرنگار بی بی سی فارسی در فضای مجازی به شدت به این مجموعه مستند حمله کردند و همین موضوع نشان می دهد که شکسته شدن تصویری که سالهای طولانی رسانه های زنجیره ای از اتوپیای کشورهای غربی ساخته اند توسط مستند به وقت جام و ارائه تصویر واقعی از این کشورها چقدر برای رسانه های غربگرا سنگین بوده است.
حالا که جام جهانی تمام شده و تب فوتبال نیز به زودی خواهد خوابید اما به نظر می رسد که مخاطب ایرانی و رسانه کشورمان به مستندهای مانند به وقت جام با روایت قوی و واقعی از غرب بسیار نیازمند است و این وسط یک سوال باقی می ماند که آیا به وقت جام باز هم تکرار می شود؟

*فارس