کارگردان فیلم سینمایی «ما ایستاده ایم» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس یادآور شد: از سال ۱۳۶۲ که سیستم مدیریتی در سینمای ایران شکل گرفت ما دچار بحران هویت در سینما شدیم؛ مدیران آن زمان معتقد بودند باید سینمای اروپای شرقی را الگوی سینمای ایران قرار دهند؛ در آن دوران سینمای کشورهایی همچون: آلمان شرقی، مجارستان، لهستان و بلغارستان به شدت مورد توجه مدیران سینمای ایران بود.

وی ادامه داد: عموم فیلم های این کشورها تفکرات چپ گرایانه در حوزه های فرهنگی و عقیدتی داشتند و سینمایی را ترویج می کردند که نیاز به قهرمان و داستان نداشت؛ نیاز به نشان دادن عواطف و احساسات و نیازها نداشت؛ بازتاب داخلی سیاست مدیران سینمای کشور در دهه ۶۰ این بود که موضوعات و محورهای دیگر از دستور کار سینما حذف شد و تولید و ترویج این گونه فیلم ها که خود مصداق بارز نفوذ فرهنگی در آن زمان بودند آغاز گشت.

حر خاطرنشان کرد: فیلم های سینماگرانی مانند «پاراجانف» و «تارکوفسکی» در آن زمان مورد علاقه مدیران سینمایی بود و اتفاقاً تعدادی از فیلم های این سینماگران را نیز در سینماهای کشور اکران کردند؛ به واسطه سیاست های نادرست مدیران سینمایی دهه ۶۰ ما شاهد ریزش شدید مخاطبان سینما نسبت به دوران پیش از انقلاب شدیم که این اتفاق تا اواخر دهه ۷۰ ادامه پیدا کرد؛ البته ذکر این نکته ضروری است در بازه کوتاه زمانی که در این میان آقای عزت الله ضرغامی به عنوان معاونت سینمایی فعالیت داشتند ما تعدادی فیلم های دفاع مقدسی خوب تولید کردیم که فروش بالایی داشتند و باعث آشتی مجدد مردم با سینماها شدند.

این سینماگر افزود: اما از آغاز دوران اصلاحات به بعد پدیده نفوذ فرهنگی سر و شکل خود را تغییر داد و مسئولان با حمایت از فیلم های سیاه و تلخ و مأیوس کننده جلوه دیگری از پدیده نفوذ فرهنگی را به ملت ایران ارائه کردند؛ بنده به طور قطع و یقین می گویم بخش اعظمی از روحیه منفی و مأیوسی که این روزها در جامعه ما رواج دارد به واسطه تولید فیلم های سیاهی است که در دوران اصلاحات مجوز ساخت و اکران گرفتند.

کارگردان فیلم سینمایی «شمارش معکوس» سپس با بیان اینکه بعد از مدتی مدیران سینمایی از افراط به تفریط رسیدند و لودگی هایی را به اسم سینمای کمدی به خورد ملت دادند اظهار داشت: به دلیل ریزش شدید مخاطبان و گریزان شدن مردم از سینماها مدیران سینمایی بر آن شدند تا به هر قیمتی شده مردم را به هرگونه لوده بازی و شوخی های رکیک جنسی و... به سینماها بکشانند و به خصوص بیلان های کاری خود را پر و پیمان نشان دهند؛ آن ها در این میان هیچ ابایی از نشان دادن روابط زننده میان دختران و پسرها، سست نشان دادن بنیان خانواده های ایرانی و حتی نمایش همجنسگرایی نداشتند و اتفاقی تلخ در سینمای ما رقم زدند.

وی در بخش دیگری از این گفتگو در پاسخ به این سوأل که دلیل وادادگی مدیران در مقابل این تولید این نوع آثار چه بوده تصریح کرد: ما در سال ۱۳۹۲ شاهد حضور فردی به نام آقای ایوبی در رأس مدیریت سینمای کشور بودیم که بعد از فعالیت های سازنده آقای جواد شمقدری روی کار آمد و خودش با صراحت عنوان می کرد که شیفته فرهنگ فرانسه و سینمای فرانسه است و همیشه و در همه حال از فرانسه صحبت می کرد!

حر تأکید کرد: قطعاً آدمی که خود عنوان می کند شیفته فرهنگ غربی است نمی تواند دردی از سینمای کشور درمان کند و سینمای ما را به سمت سینمای دینی و اخلاقی و انسانی و اسلامی سوق دهد؛ از این رو چند سالی است که توجه به فرهنگ غربی و سینمای غربی مجدداً در سینمای کشور ما حرف اول و آخر را می زند؛ همه این اتفاقات، همه این سیستم و همه این مدیران می شوند عامل نفوذ! سینمای ما می شود سینمایی که در آن نشانی از هویت ملی و دینی نیست، نشانی از فرهنگ تعلیم و تربیتی در آن وجود ندارد و...

وی در پایان این گفتگو متذکر شد: این وضعیت برای سینمای جمهوری اسلامی ایران بسیار دردآور و ناراحت کننده است؛ این نکته بسیار قابل تأمل است که چرا هنرمندان دردآشنا، دغدغه مند، متعهد و فهیم که دغدغه ترویج دین و آرمان های نظام و انقلاب را دارند در این سینما جایگاهی ندارند اما دشمنان به راحتی می توانند در سیستم سینمای کشور نفوذ کرده و هرآنچه خود می خواهند و به نفع شان است را به خورد مردم بدهند.