این کارشناس ارشد حقوق بین الملل در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: توجه به سینمای مقاومت در جهان بسیار زیاد شده و ما باید در عرصه بین الملل در کل سال آثار را رصد کنیم و نباید منتظر باشیم که سازندگان فیلم ها سراغ ما بیایند و باید خودمان با شناسایی فیلم های سینمای مقاومت آثار خوب و درخشان را وارد این جشنواره کنیم.

وی ادامه داد: ما وظیفه داریم همه فیلم ها و فیلمسازان سینمای مقاومت در اقص نقاط دنیا را تشویق کنیم؛ ما نباید به این راضی و دلخوش باشیم که هنگام برگزاری جشنواره یکی دو سالن سینمایی را اجاره کنیم و جشنواره را برگزار نماییم؛ این جشنواره به عنوان یکی از مهمترین و استراتژیک ترین جشنواره های سینمایی کشور باید بسیار گسترده تر برگزار شود و این وظیفه مسئولان و دست اندرکاران این رویداد است که در طول سال فیلم های سینمای مقاومت را رصد کنند.

سربخش سپس با بیان اینکه نقش و ارزش این جشنواره به نسبت سال های قبل بسیار کمتر شده است خاطرنشان کرد: سال های گذشته در بعد داخلی این جشنواره خیلی اهمیت داشت و برای فیلمسازان حضور در این جشنواره مهم بود؛ جشنواره جلسات نقد و بررسی خوبی داشت و ما در میزگردها که شرکت می کردیم و سبب می شدیم یک سری برداشت های اشتباه نسبت به دفاع مقدس تغییر کند اما در حال حاضر خبری از این میزگردها و آسیب شناسی ها نیست و جشنواره در بعد داخلی کمرنگ تر شده است.  

مدیرمسئول نشریه سینمارسانه تأکید کرد: درست است که خارجی ها به این جشنواره آمدند اما چون کار منسجم و آگاهانه در بعد بین المللی جشنواره انجام نمی شود این رویداد تأثیرگذاری خاصی ندارد. کسانی که برگزارکننده این جشنواره هستند اهداف درازمدت را در نظر ندارند و این رویداد را از سر ناچار برگزار می کنند و یک تکلیف می دانند که جشنواره را برگزار کنند و پی کارشان بروند.

وی در پایان این گفتگو افزود: هیچ حرکت ریشه ای وجود ندارد؛ جشنواره فیلم مقاومت باید جهت دهی مناسب و درست داشته باشد باید تغییرات اساسی در سینمای مقاومت ایحاد کند اما حتی فیلمنامه ها به سمت و سویی هدایت نمی شود که به یک نتیجه متقن برسند. ما نیاز به شورای فیلمنامه مقاومت داریم و سازمان سینمایی باید آن را تأسیس کند و نباید هر کسی به نام دفاع مقدس فیلم تهیه کند.