به گزارش سینماپرس، حسین معززی‌نیا در بخشی از گفت‌وگویش با روزنامه فرهیختگان در مورد چگونگی علاقه پیداکردن آوینی به سینمای هیچکاک می‌گوید: وقتی پیشنهاد کتاب هیچکاک داده شد آقای آوینی خودش هم برایش سوال بود که چرا باید این کار را کنیم. توجیه فراستی این بود که به‌هرحال به هیچکاک می‌گویند استاد فن و از این جهت ما می‌توانیم به‌عنوان یک مثال خوب به او مراجعه کنیم. اول هم قرار نبود کتابی نوشته شود بله ویژه‌نامه یکی از شماره‌های مجله سوره بود.  
در ابتدای مدتی که آوینی فیلم‌ها را می‌دید، می‌گفت: «بله. همان حرفی که همه می‌زنند. این استاد فن است.» ولی بعد که فیلم‌به‌فیلم جلو می‌رفت، ذوق‌زده می‌شد. صبح‌ها می‌آمد و می‌گفت: «عجیب است. نگاه این آدم با تعاریفی که ما از مفاهیم داریم، به‌طور کلی چندان مغایرتی ندارد.» این نگاهی که به کاراکترها و عاقبت آنها و سزای گناه‌شان دارد؛ با کل نظام اخلاقی فیلم‌های هیچکاک، نه‌تنها مغایرت پیدا نمی‌کند، بلکه برعکس تطبیق پیدا می‌کند. درواقع یکی دوبار به شوخی گفت: «نکند این شیعه بوده است و ما خبر نداشتیم.»