دوشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۸ - ۱۶:۳۸

احمد بهرامی در نشست نقد و بررسی «پناه» در مشهد:

از اکران«پناه» راضی هستم

نشست نقد و بررسی «پناه» در مشهد

سینماپرس: کارگردان «پناه» در نشست نقد و بررسی فیلمش در مشهد با بیان اینکه به سینمای سهراب شهیدثالث و عباس کیارستمی علاقه دارد، گفت که در این فیلم قصد داشته است روی دیگری از هجوم شهری‌ها را به مناطق دست نخورده نشان دهد.

به گزارش سینماپرس، جلسه نقد و بررسی فیلم سینمایی «پناه» باحضور احمد بهرامی کارگردان و حسن مهدوی طراح صدای فیلم  عصر دیروز شنبه ۲۱ اردیبهشت در پردیس سینمایی هویزه مشهد برگزار شد.

احمد بهرامی، کارگردان در ابتدای این نشست در خصوص انتخاب سوژه اولین ساخته‌اش و سختی کار در روستای مصر و کویر گفت: «از ابتدا با دیدن آن منطقه به فکر ساخت فیلم افتادم. یعنی این‌طور نبود که طرحی در ذهنم باشد و بعد منطقه را پیدا کنم. حول و حوش ده سال قبل به عنوان مستندساز به کویر مصر رفته بودم و همراه با یک گروه عکاسی، مستندی را تهیه کردیم. همان روزها به این موضوع فکر کردم که آن روی دیگر اینجا که گردشگرها رفت و آمد می‌کنند، حتما جنبه دیگری دارد و کم‌کم با رفت و آمدهای بیشتر، با آدم‌های این منطقه بیشتر آشنا شدم و تلاش کردم قصه همه آدم‌ها را سروسامانی بدهم و در فیلم بگنجانم. در حقیقت با دیدن لوکیشن و آدم‌ها این طرح به ذهنم رسید.»

کارگردان فیلم «پناه» با بیان اینکه بودجه چنین آثاری در مقایسه با سینمای حرفه‌ای کم است، به فیلم‌برداری در کویر اشاره کرد: «حدود ۱۴_۱۵ جلسه در کویر کار کردیم که کار راحتی نبود. ضمن اینکه بودجه چنین فیلم‌هایی در مقایسه با سینمای حرفه‌ای خیلی کم است و معمولا یک پنجم یا یک سوم بودجه فیلم‌های حرفه‌ای است.»

او در ادامه عنوان کرد که در این فیلم قصد داشته است روی دیگری از هجوم شهری‌ها را به مناطق بکر و دست نخورده نشان بدهد و این سوال را ایجاد کند که آیا گردشگری شدن مناطق بکر درست است یا خیر. به گفته بهرامی او می‌خواسته است تأثیراتی را که فرهنگ‌های بزرگ و شهری روی فرهنگ‌های کوچک می‌گذارند، نشان بدهد.

بهرامی در خصوص استفاده از نابازیگر در فیلمش گفت: «سینمایی که دوست دارم، مدل سینمایی است که سهراب شهید ثالث شروع کرد و ادامه آن را به صورت شاخص آقای کیارستمی انجام داد. من یک دوره یک ساله را با ایشان در موسسه کارنامه گذراندم. کلا علاقه‌ام این نوع قصه‌ها، بازیگران و چنین فیلم‌هایی است. یکی از مولفه‌های این نوع سینما همکاری با نابازیگران است، یعنی آدم‌ها جای خودشان بازی کنند مگر در مواقعی که امکانش نباشد یا آدم مناسبی پیدا نشود. برای همین با چنین سینمایی آشنا بودم و در واقعیت برایم سخت نبود که بخواهم از این آدم‌ها بازی بگیرم.»

او با بیان اینکه استفاده از نابازیگر راه حل‌های خودش را دارد، افزود: «طی سفرهای زیادی که به کویر مصر رفتم، بدون دوربین با این آدم‌ها حرف زدم و بعضی مواقع فقط صدای‌شان را ضبط کردم و بعدا دیالوگ‌هایی را که قرار بود بگویند، حد و حدودش را با آن‌ها در میان گذاشتم و سعی کردم آنچه را که نیاز است از طرف آن‌ها گفته شود، شسته و رفته کنم مثل اینکه روز فیلم‌برداری به مغازه‌دار بگویم یادت است فلان روز می‌گفتی آسمان خدا همه جا یکرنگ است، الان هم همان را بگو. با همه آن‌ها دوست شدم و از این طریق پیش رفتیم.»

این کارگردان با بیان اینکه این فیلم در سه جشنواره خارجی حضور داشته است، عنوان کرد: «این فیلم از حدود سه ماه پیش در گروه هنروتجربه در حال اکران است و از اکران آن رضایت نسبی دارم ولی واقعیت این است که هنروتجربه مخاطبان خاصی دارد و متأسفانه این روزها در اکران عمومی بیشتر فیلم‌هایی فروش می‌کنند که درون مایه طنز و ستاره دارند اما با توجه به بضاعت هنروتجربه از اکران «پناه» راضی هستم.»

این کارگردان سینما درباره فیلم بعدی‌اش هم گفت: «این روزها مشغول رایزنی برای ساخت دومین فیلم سینمایی‌ام با نام موقت «نعمت‌آباد» هستم که کاری کاملاً جدی است و موضوعی اجتماعی دارد که به اواسط دهه ۵۰ برمی‌گردد. اگر سرمایه‌گذاری برای این فیلم مشخص شود کار را کلید می‌زنیم.»

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.