به گزارش سینماپرس به نقل از ایسنا مجید مجیدی در این کارگاه آموزشی درباره‌ی فیلمبردار فیلم «محمد (ص)» گفت: من در این جلسه از ویتوریو و همچنین انجمن فیلمبرداران و علیرضا رضاداد (دبیر سی‌ و دومین جشنواره فیلم فجر) تشکر می‌کنم که فرصت این همدلی را به وجود آوردند.

این کارگردان همچنین درباره فیلمبردار فیلمش بیان کرد: در مورد ویتوریو می‌توان ساعت‌ها صحبت کرد. او تنها سینما توگراف نیست. به نظر من او فیلسوف، شاعر، نقاش و از همه مهم‌تر انسان بزرگی است. هیچ‌گاه سایه بزرگ نامش به روی ما نیفتاد و بزرگوارانه مثل یک برادر بزرگ و یک پدر بزرگ با گروه برخورد کرد.

مجیدی افزود: یکی از صفات یا ویژگی‌های ویتوریو این است که با تعهد کارش را انجام می‌دهد.

او هم‌چنین درباره‌ی تعامل بین فیلمبردار و کارگردان در فیلم «محمد(ص)» تصریح کرد: ما از تجربه‌های بسیار ویتوریو استفاده کردیم. بعد از این که درباره فیلم با او صحبت کردم، او سه زونکن به همراه خودش آورد، هنگامی که از او پرسیدم اینها چیست، پاسخ داد: همان فیلمنامه است. هنگامی که زونکن را باز کرد، دیدم درباره هر سکانس یک کانسپت گذاشته است و آن‌قدر کارهای او به من ایده داد به گونه‌ای که راه تعامل را برای کارگردان باز می‌کرد.

کارگردان فیلم «محمد (ص)» اضافه کرد: ویتوریو همیشه پیشنهاد دهنده بود و هیچ‌گاه نظر خودش را تحمیل نمی‌کرد. او با صبوری نسبت به همه پدیده‌های کار برخورد می‌کرد. یکی از عادت‌های او این بود که نسبت به هر صحنه‌ای که قرار بود فیلمبرداری شود، در شب قبلش به همراه گروه نور را چک می‌کرد و اتود می‌زد.

مجیدی درباره نورپردازی این فیلمبردار بیان کرد: باید درباره نورپردازی ویتوریو یک کتاب نوشت، طراحی‌ها و همچنین فناوری و تکنیک او بسیار خوب است. گاهی اوقات در بعضی از صحنه‌ها هنگامی که احساس می‌کردم آن صحنه حسش در نمی‌آید با او صحبت می‌کردم و برایش توضیح می‌دادم، او آنقدر به وجد می‌آمد و نه تنها عصبانی نمی‌شد، بلکه تشکر هم می‌کرد و به سرعت آن تغییر را در کار ایجاد می‌کرد و به عبارتی همه را شریک کار می‌کرد.

او بیان کرد: هنگامی که او برای اولین بار آمد، دیدم کت و شلوار پوشیده و کروات زده است. برایم سوال شد که چطور او را با این سیستم برای فیلمبرداری به بیابان ببرم و هنگامی که برای انجام فیلمبرداری به کلوت رفتیم، سعی کردیم تا آنجا که می‌شود مسیر را با ماشین طی کنیم اما او پیشنهاد داد بهتر است که از جایی به بعد مسیر را پیاده برویم به عبارتی یک روز تمام رُِس همه‌ی ما را کشید و در نهایت کفش‌هایش پاره شد.

این کارگردان ادامه داد: هنگامی که بچه‌ها تلاش این فیلمبردار را دیدند ترسیدند و به من گفتند مارادونا را ول کن. به نظر من او تلاش خستگی‌ناپذیری داشت و یک روز نشد که به جای ساعت هشت، 8 و 5 دقیقه به صحنه بیاید و هربار که سر صحنه می‌آمدم، همه چیز آماده بود و خیالم راحت بود.

مجیدی در پایان بیان کرد: بسیاری در پروژه «محمد (ص)» می‌گفتند که چرا در این فیلم این‌قدر اخلاقت خوب شده است؟ شاید یکی از دلایلش آرامشی بود که ویتوریو سر صحنه محیا می‌کرد. صحبت‌های بسیاری وجود دارد که ان‌شاءالله هرگاه فیلم اکران شد، می‌توان در مورد آن گفت‌وگو کرد.

ویتوریو استورارو در پاسخ به سوال یکی از حاضران در سالن مبنی بر اینکه تاثیر صنف فیلمبرداران در کار شما تا چه اندازه اهمیت دارد، بیان کرد: در سال 1970 در جلسات مختلفی شرکت کردم اما نمی‌خواستم کارم سندیکایی باشد، چون شغل ما آزاد است و سینما کار گروهی است. قوانینی که از طرف سندیکای اعمال می‌شود، کار ما را راحت‌تر می‌کند. ما از تکنیک استفاده می‌کنیم و همکاران خودمان را داریم، پس اگر قواعدی باشد، کارمان را بهتر انجام می‌دهیم.

علیرضا رضاداد، ساعد نیکذات، علیرضا شجاع نوری،محمود بهرازنیا، بابک کریمی، مسعود کرامتی، محمدرضا سکوت، محمد آلادپوش، نازنین مفخم، اکبر عالمی، مهرداد اسکویی، فرشاد محمدی، علی لقمانی، رضا جلالی، شاپور پورامین از جمله مهمانان حاضر در این کارگاه بودند.

کارگاه آموزشی «هنر فیلمبرداری» همزمان با سی و دومین جشنواره فیلم فجر و با همکاری بخش بین‌الملل جشنواره فیلم فجر و انجمن فیلمبرداران روز یکشنبه (13 بهمن‌ماه) در خانه هنرمندان برگزار شد.