دومین جشنواره بین المللی فیلم یاس شنبه یکم شهریور ماه در شهر نور استان مازندران افتتاح شد. این جشنواره در دو بخش پذیرای مهمانان و اهالی رسانه و مطبوعات بود؛ ۳ روز اول و ۴ روز پایانی.

در ۳ روز ابتدایی جشنواره استقبال چنان گرم و باشکوه و در شأن اهالی رسانه بود که فکر می کردیم تا لحظه بدرقه و رسیدن دوستان رسانه ای به تهران همین گرمی همراه مان خواهد بود. اما متاسفانه با وجود همراهی مدیر روابط عمومی جشنواره فیلم یاس تا لحظه بازگشت اهالی رسانه و مطبوعات به تهران، خاطره خوش میزبانی گرم جشنواره و مدیران جشنواره ای، فقط بخاطر اهمال یکی از مسئولان میانی زیر سوال رفت. روز اول و دوم عالی و در شأن اهالی مطبوعات سپری شد اما روز سوم که در اصل روز بازگشت گروه اول دوستان رسانه ای بود، خوشی چند روزه به کام دوستان تلخ شد.

شاید موضوع در نگاه اولیه چندان پر اهمیت نباشد چون موضوع از اهمال دوستان در نحوه پذیرایی از مهمانان جشنواره هنگام بازگشت از مرحله نخست جشنواره نشأت می گیرد، اما نکته قابل تأمل برخورد مدیر روابط عمومی جشنواره ای بین المللی با نمایندگان رسانه های جمعی است که موجب نگارش این مطلب شده است.

بی شک همه خبرنگاران بدون کوچکترین چشمداشتی در هر مقطعی موظف به انجام رسالت مطبوعاتی خود هستند و باید سختی های حرفه ای در این مسیر را با عشق و علاقه به جان بخرند تا از آنها به نیکی یاد شود ولی این امر دلیلی بر عدم رعایت قواعد مهمانداری بر اساس عرف جاری در این سرزمین نیست.

اینکه فارغ از شغل خبرنگاری نگارنده و همکارانمان، تا نیاز کاری برخی دوستان جشنواره بین المللی فیلمهای ویدئویی در فضای گرم و رطوبت بالای خطه شمال آنهم در مردادماه به عنوان گرمترین فصل سال برطرف میشود، به ناگاه رفتار و ادبیاتشان با مهمانان مدعو تغییر کرده و حتی از ارائه یک بطری آب آشامیدنی در طول سفر برگشت، نیز دریغ کنند و بجای عذرخواهی و انعطاف مهمانان خود را متهم به دروغگویی و زیاده خواهی نمایند، موضوعی نیست که بشود به راحتی از آن گذشت و حاکی از رندی و یا بی تجربگی مسئولان امر دارد!

سخن آخر:

جناب مدیر تشریفات و مدیر روابط عمومی جشنواره یاس!

نمیدانم پیش از این هم سابقه مدیریت رسانه ای جشنواره ای ولو استانی را داشته اید یا نه اما برای کسی که تحت مدیریت حسین مسافرآستانه که چه به هنگام مدیریتش در تئاتر و چه حالا که به موسسه رسانه های تصویری آمده به حسن خلق و سعه صدر می شناسندش، کار می کند واجب است که قدری از راه و رسم سلوک با اهالی رسانه را از مدیرش بیاموزد و گرنه اینکه روزی چند بار و توسط افراد مختلف، اخبار رسانه را ایمیل کنیم از ما یک مدیر روابط عمومی خوب نمی سازد. روابط عمومی نیاز دارد به تبحر بالا در پذیرا بودن انتقادات و تلاش حداکثری برای رفع ایرادات.