یکشنبه ۹ شهریور ۱۳۹۳ - ۱۱:۵۳

همراه با جشنواره فیلم مقاومت

علی‌اکبری: عدم حمایت مدیریت کلان فرهنگی مهمترین مشکل سینمای دفاع مقدس است

محسن علی اکبری در  نشست فیلم «استرداد» در خبرگزاری سینماپرس

سینماپرس: این تهیه‌کننده افزود: مهمترین مشکل سینمای دفاع مقدس عدم پشتیبانی مدیریت کلان فرهنگی است

به گزارش سینماپرس،وی در گفتگویی افزود: بارها جلسه با مسولین محترم حتی سردار نقدی داشتیم  و از آنها خواستیم که به جای سفارش دادن کار بیایند معضلات زیر ساختی را حل کنند. به سینمای دفاع مقدس کمک کنند. از نظر سفارش دادن ما  فیلمسازان خودمان سالهاست در این حیطه کار می کنیم می دانیم که باید چه اثر جنگی تاثیر گذار ساخت بیایید به معنای واقعی از این سینما حمایت کنید.

محسن علی اکبری تهیه کننده سینما گفت: مهمترین مشکل سینمای دفاع مقدس عدم حمایت مدیریت های کلان فرهنگی در وزارت ارشاد اسلامی، رسانه ملی، سازمان تبلیغات اسلامی  یا خود بنیاد  حفظ آثار ونشر ارزش های دفاع مقدس است. این مسولین باید به عنوان حامیان اصلی فیلم  و هنر دفاع مقدس در حمایت از این فیلم ها پیشگام باشند و امکانات لازم در اختیار اهالی سینما بگزارند بعد به ما  بگویند چرا کار نمی کنید؟

تهیه کننده فیلم «بلمی به سوی ساحل» توضیح داد: ما و همه کسانی که در دهه شصت بهترین فیلم های جنگی را می ساختیم آیا عوض شدیم؟ ما و هنرمندان سینما  بعد از سالها کار کردن در این سینما نه تنها عوض نشدیم بلکه تجربه ما در این حیطه بییشتر هم  شده، پس چه شده که همه از ساخت و کار در این سینما فاصله می گیریم؟

* برای مدیریتها چندان تفاوتی نمی کند که چه فیلمی را بسازند

علی اکبری افزود: متاسفانه در حال حاضر برای مدیریتها چندان تفاوتی نمی کند که چه فیلمی را بسازند، وقتی آقای رضوی هنگام ساخت فیلم دفاع مقدسی به خاطر یک انفجار چند کشته می دهد این مسیر کار را برای فیلمسازان دیگر سخت می کند، ضمن اینکه پرداختن به فیلم هایی که آپارتمانی باشد مسیر راحت تری به دنبال دارد.

* برای ساخت فیلم جنگی  باید خودمان بجنگیم و کشته بدهیم

وی ادامه داد: سینمای جنگ در زمینه زیر ساختاری نیازمند حمایت و کمک و هدایت جدی مدیران فرهنگی است. وقتی شهرک دفاع مقدس مجهز به امکانات استاندارد نیست وقتی فیلمسازان  جنگ برای ساخت فیلم هایشان ابزار مورد نیاز را ندارند  اینها در کنار هم چه معنی می دهد؟ وقتی به شیوه فیلمسازی جنگی در امریکا و آلمان نگاه می کنیم آنها در هیچ فیلمشان از ابزار واقعی جنگی  استفاده نمی کنند همه صحنه های جنگی آنها در پلاتو و با کامپیوتر ضبط می شود اما  می بینیم ما در ایرانی که هشت سال جنگ مستقیم پر از اتفاق و حادثه داشتیم برای ساخت فیلم جنگی  باید خودمان بجنگیم و در این راه کشته بدهیم ... آخر برای چه؟

 

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.