شاید برای برخی توجه به این واقعیت غیر قابل درک باشد که امروز نیز پس از گذشت بیش از ۱۴۰۰ سال از واقعه ی عظیم کربلا، همچنان بانگ هَل مِن ناصر در حال نوا بوده و قابل شنیدن باشد؛ نوایی که در تمام تاریخ وجود داشته و خواهد داشت و البته حسین علیه اسلام آن را ماندگار نمود؛ بانگی آسمانی که به هیچ عنوان محدود در عصر و آوای حسین بن علی علیه السلام نبوده و در طول تاریخ، گوش دل های بسیاری آن را شنیده و خواهد شنید.

نوایی مظلومانه که چون محمد صلی الله علیه و آله آن را سال سوم از بعثت در حجاز و در جمع خویشان خود از قریش سر داد، تنها علی علیه اسلام بر خاست و آن را جواب گفت و چون حسین علیه السلام در ۶۱ هجری قمری بانگ برآورد، تنها ۷۲ تن بر گرد او آمده و این در حالی است که به فرموده ی قرآن کریم، آن هنگام که عیسی بن مریم علیه اسلام این آوا سر داد، گروهی محدود، نوای اش را اجابت نموده و گفتند نَحْنُ أَنصَارُ اللَّهِ.

پس باید دانست که هَل مِن ناصر آوای مظلومیت انسان های حق مداری است که تعالی انسان را مد نظر قرار داده و نیز همواره ی تاریخ قابل شنیدن است؛ زیرا از برای انسان دشمنی عنود از جن و انس است که بر شان و مقام آدمی در نزد پروردگار حسادت ورزید و بر مرتبت خلیفه اللهی او حقد و کینه نمود و طریق ظلم را پیشه نمود؛ شیاطین عنودی که روزی بزرگ ایشان در محضر رب العالمین رسما اعلام نمود که از مادر زاییده نشده کسی که بتواند جلو اقدامات من را در اغوای آدمی بگیرد، اما واقع آن بود که خود می دانست مخلصانی از بندگان خدا، تولد پیدا خواهند نمود که قصه  های ایشان را به عنوان سیاه ای مشق شده از سر عجر دانسته و در مسیر تقابل با او و تبین مسیر حق و حقیقت به آدمیان، بانگ هَل مِن ناصر سر داده و حتی جان خود را فدا خواهند نمود.

بی تردید آوای حسین بن علی علیه السلام ماندگار شد و ماندگار خواهد ماند، چون او مبنایی جامع را مبتنی بر آموزه های اسلام ناب، از برای دعوت خود قرار داد؛ مبنایی جامع که راهبر مستضعفین در اقصی نقاط جهان و در جمیع اعصار پس از او بوده و خواهد بود؛ مبنایی جامع که موجب شد تا آن هنگام که خمینی در سال ۱۳۴۲ هجری شمسی، مبتنی بر آن بانگ هَل مِن ناصر سر دهد، مستضعفان ایرانی اجابت او نمایند و سرانجام پس از ۱۵ سال مقاومت و مبارزه، بتوانند فلاح و رستگاری انسان ایرانی را از سلطه و سیتره ی طاغوت رقم زنند؛ مبنایی جامع که موجب شد تا بیش از ۹۸ درصد از ایرانیان به بانگ هَل مِن ناصر روح خدا لبیک گفته و در ۱۲ فروردین ماه ۱۳۵۹ هجری شمسی، رسما بر تاسیس نظام اسلامی در ایران رای دهند؛ مبنایی جامع که موجب شد تا مردم ایران به ندای هَل مِن ناصر رهبر خود در احیای کلمه الله هی العلیا و برتری الله بر تمام شئون زندگی مادی پاسخ گفته و منطق ظلم ستیزی و پرهیز از ظلم را به مستضعفان جهان فهمانده و تقابل با مستکبران در پرتو تعالیم حسین بن علی علیه السلام را به ایشان آموزش دهند.

پس همانا خمینی به تبعیت از حسین بن علی علیه السلام بانگ هَل مِن ناصر سرداد و مردم ایران آوای او را اجابت و جمهوری اسلامی را در ایران مستقر نمودند؛ نظامی که بیش از ۳۵ سال است در برابر ظلم ظالمان جهانی و کبر مستکبران در سراسر دنیا ایستاد و هدف خود را بر تحقق منویات اسلامی در تمامی ابعاد بنا نهاد و اساسا فلسفه نظام جمهوری اسلامی این است که بتواند همچنان که اسلام از مسؤولان، انسانها و ملتها خواسته است، در میان مردم، هم عدالت، هم اخلاق، هم معنویت و هم رفاه مادّی را به‌وجود آورد. این کار، مقدّس و بسیار بزرگ و البته دشوار است. (آیت الله خامنه ای؛ ۱۳۸۲/۰۹/۲۵)؛ نظامی که اگر چه نتوانسته تاکنون تمامی شئون سیستم حاکیمتی ایران را اسلامی نماید، اما همچنان در این مسیر گام برداشته و به پیش می رود؛ نظامی که ملت همچنان پشتیبان آن بوده و بر عهد خود در پاسخ به ندای هَل مِن ناصر امام خود استوار است. 

آوای هَل مِن ناصرکه عموم مردم مسلمان ایران در صلابت خود بر اجابت آن در سال های حیات روح خدا، بویژه در عرصه ی هشت سال دفاع مقدس لحظه ای قصور ننمودند و پس از رحلت آن رهرو راستین حسین علیه السلام، همواره ندای نایب او حضرت آیت الله خامنه ای را اجابت نموده و تا به امروز در عرصه های مختلف تبعیت خود را به اثبات رسانده اند؛ تبعیتی ویژه که با وجود ضعف برخی سیستم های حاکمیتی در مطابقت با احکام اسلامی و نظام جمهوری اسلامی، هیچگاه به سردی نگروید و پس از سال ها همچنان از طراوت و تازگی برخوردار است.

آوای هَل مِن ناصر که اگر چه عموم مردم مسلمان ایران در پاسخ به آن همچنان استوار می باشند، اما در این میان بسیاری از سیستم های حکومتی در پاسخ به آن همچنان عاجز بوده و بر مسیری غیر هم سو در حال گذران ایام می باشند که در این میان رسانهیکی از مهمترین و البته در برخی موارد ضعیف ترین از آنها در پاسخگویی به این ندا می باشد.

رسانه ای که می بایست همسو با استقرار نظام اسلامی و منویات مردم مسلمان ایران در پاسخ به ندای هَل مِن ناصر امامان خود برآمده و تمام عیار در راستای تحقق عدالت، اخلاق، معنویت و رفاه مادّی در ایران ایفای نقش نماید؛ رسانه ای که از نقشی بی بدیل در عصر کنونی برخوردار است و امروز مهمترین ابزار جنگ بین قدرت ها در دنیا رسانه است و امروز حتی قدرتهای بزرگ هم با رسانه‌ها دارند کار می کنند. امروز تأثیر رسانه‌ها و تلویزیون ها و هنرها و این شبکه‌های عظیم اطلاع‌رسانیِ اینترنتی و... از سلاح و از موشک و از بمب اتم بیشتر است. امروز دنیا، یک چنین دنیایی است. (رهبر معظم انقلاب؛ ۱۳۸۳/۰۲/۲۸)؛ رسانه ای که می بایست تمام سعی و همت خود را معطوف حفظ و گسترش اجزاء ساخت حقیقی و باطنی و درونی نظام جمهوری اسلامی نماید و در این مسیر هیچ فروگذار نباشد، اما صد افسوس که مرور کارنامه ی نظام رسانه ای کشور اعم از کتاب، روزنامه، صدا و سیما، تئاتر، موسیقی، سینما و ... گویای چیز دیگری است.

پس باید بر این امر اعتراف نمود که در میان کثرت موجود رسانه ها در عدم پاسخ مطلوب به خواست عمومی مردم مسلمان ایران و لبیک به ندای انقلاب اسلامی و امام امت، اگر نگوییم که وضعیت سینما از همه بغرنج تر است، باید بگوییم که سینما جزو آن دسته از سیستم هایی است که اجزای آن بیش از همه آوای هَل مِن ناصر انقلاب اسلامی را یا نشنیده اند و یا اگر شنیده اند بر آن وقعی ننهاده و مسیری دیگر پیموده اند.

سینمای امروز یا آوای هَل مِن ناصر انقلاب اسلامی را در بستر سازی تحقق عدالت نشنیده و یا تفاسیر منورالفکرانه ی برخی جماعت سوسیال مسلکِ لیبرال مذهب به اصطلاح هنری از عدالت را مقدم بر نظریات انقلاب اسلامی دانسته و یا کارهای واجب تری از تبیین هنری آن در فضای اذهان عمومی جامعه و بستر سازی و مطالبه ی آن در سیستم های حاکمیتی دارد.

سینمای امروز یا آوای هَل مِن ناصر انقلاب اسلامی را در بستر سازی تحقق کرامت انسانی نشنیده و یا آرای منورالفکرانه ی برخی جماعت ... را در رد و نفی احکام روح بخش اجتماعی اسلام، همچون قصاص و دیات و ... را کرامت انسانی فهم نموده و یا کرامت حیوانی دیکته شده توسط جشنواره های غربی را مقدم بر کرامت انسانی ند نظر اسلام می داند!

سینمای امروز یا آوای هَل مِن ناصر انقلاب اسلامی را به جهت حفظ ارزش های انسانی و بستر سازی جهت مقابله با تهاجم شیاطین انس و جن به ارزش ها ی اسلامی و ایرانی را نشنیده و یا آرای منورالفکرانه‌ی برخی جماعت غرب زده را در تحریف و تعریف ارزش های غیر انسانی به جای ارزش های انسانی پذیرفته و یا چون سرگشتگان دهکده ی جهانی، مغلوب و اشاعه دهنده ی ارزش های مد نظر مستکبرین گردیده اند.

سینمای امروز یا آوای هَل مِن ناصر امام امت را در سعی برای ایجاد برادری و برابری نشنیده و یا متد برخی منورالفکران را در ایجاد اختلافات کاذب و ... را که به نوعی روش امرار معاش این جماعت محسوب می شود را پذیرفته و یا به عنوان عمال غربی ها در اختیار سیاست تفرقه افکانه ی ایشان گام برمی دارند.

سینمای امروز یا آوای هَل مِن ناصر انقلاب اسلامی را به جهت حاکمیت اخلاق اسلامی بر ارکان و ابعاد مختلف فردی، اجتماعی و سیستماتیک نظام را نشنیده و یا اخلاق اسلامی را در تفاسیر مخدوش و التقاطی منورالفکرانی فهم می نمایند که هیچ فهم اصیلی از مبانی اسلامی نداشته و یا مبهوت اخلاق تعریفی غرب شده و اخلاق هرزگی، برهنگی و ... را با صفت های بعضا ممدوحی همچون قانون مندی های ظاهری، دروغ نگفتن و ... بر سر انسان مسلمان ایرانی می کوبند!؟

سینمای امروز یا آوای هَل مِن ناصر انقلاب اسلامی را مبتنی بر ایستادگی در مقابل نفوذ دشمن نشنیده و یا خلق و خوی عافیت طلبی منورالفکرانه  را به عنوان الگوی متعالی پذیرفته و تقابل با استکبار را امری بیهوده دانسته و یا غرب را آمال آرزوهای خود تعریف و اصالتا میز مذاکره را عامل سعادت و تقابل با استکبار را حماقت معرفی می نمایند.

البته سخن در باب سینمای امروز و جفایخواسته یا ناخواستهآن به آرمان های انقلاب اسلامی و ناشنیده انگاری آوای هَل مِن ناصر، موضوعی بس عمیق بوده که بررسی تمامی جوانب آن در این مجال ممکن نبوده و این در حالی است که همچنان ظهور و افول جماعت نادری که دعوت هَل مِن ناصر امام امت را اجابت نموده اند به عنوان موضوعی قابل طرح می باشد؛ موارد نادری که دشمن را خوب شناخته اند و در مسیر دشمن ستیزی خود اگر چه با شداید و موانع بسیاری در ارکان حکومتی نظام مواجه گردیده اند اما هچنان راست قامتانه به پیش رفته و مسیر استکبار ستیزی را طی می نمایند.

موارد نادری که آوای هَل مِن ناصر را به گوش جان شنیده و عدالت، کرامت انسان، حفظ ارزش ها، سعی برای ایجاد برادری و برابری، اخلاق و ایستادگی در مقابل نفوذ دشمن؛ را به عنوان اجزای ساخت حقیقی و باطنی و درونی نظام جمهوری اسلامی فهم می نمایند؛ که همانا در این موضع است که یا لیتنا کنا معک قابل فهم بوده و ای کاش که ما نیز از ایشان باشیم.