با اینکه سازمان سینمایی وزارت ارشاد دولت یازدهم اعلام کرده بود که «جشنواره فیلم عصر» را به رسمیت نمی‌شناسد، اما حضور کارمندان قراردادی این وزارتخانه در آنکارا نشان می‌دهد که حتی خود کارمندان این وزارتخانه تره‌ای برای این حرف‌ها خرد نمی‌کنند. برخی اعضای اصناف سینمایی نیز که انتظار می‌رود رفتاری پدرانه نسبت به سینما داشته باشند، جزو افرادی هستند که در چند روز گذشته خود را به آنکارا رسانده‌اند.

متأسفانه صنف سینما آنقدر حقیر شده که رئیس یکی از اصلی‌ترین اصناف سینمایی جمعی از اهالی سینمای ایران را گرد آورده و ایشان را برای ضیافت چند روزه به بهانه جشنواره‌ای ایرانی به ترکیه برده است. اینجاست که می‌شود ریشه‌های وضعیت اسفناک سینمای ایران را بهتر شناسایی کرد. وقتی اصناف از هول هلیم خود را به درون دیگ پرتاب می‌کنند، دیگر از بدنه سینما چه انتظاری می‌رود. غلامرضا موسوی که مدت‌ها پست ریاست شورای عالی تهیه‌کنندگان سینما را یدک می‌کشید و مدام به حوزه هنری به خاطر نمایش ندادن برخی آثار سینمایی گیر می‌داد و از پولشویی در سینما سخن می‌گفت و به تازگی نیز در جشنواره فیلم فجر به خاطر یک عمر فعالیت سینمایی از وی تجلیل شد، حالا خودش جزو افرادی است که حاضر شده در جشنواره موسوم به فیلم‌های ایرانی در ترکیه حضور یابد. جالب است که وزارت ارشاد چندی پیش اعلام کرده بود که این جشنواره را به رسمیت نمی‌شناسد، اما یک فوج از کارمندان این وزارتخانه در آنکارا حضور به هم رساندند، برای مثال کارمند گروه دولتی هنر و تجربه در این بزم ایرانی حاضر شده است.

«جوان» روز گذشته در گزارشی درباره جشنواره عصر نظر محمدرضا عباسیان، دبیـر سابق جشنواره فجـر را جویا شد و این مدیر سابق سینمایی از این سخن گفت که «برگزاری جشنواره «عصر» مـی‌تـواند مـانند سرمـایه‌گـذاری‌هـای «ب. ‌ز» متهم بزرگ مـالی در سینمـا باشد. بنده اطلاع دارم که از طریق سازمان سینمایی پول در اختیار برخی افراد قرار گرفته است که در خارج از کشور هفته فیلم و جشنواره فیلم ایرانی برگزار کنند؛ جشنواره‌هایی که نه تنها خودشان بلکه جوایزی که می‌دهند نیز بی‌ارزش‌ هستند.»

جشنواره فیلم‌های ‌ایرانی موسوم به عصر از سوی اکبر ایزددوست، صاحب یک شبکه ماهواره‌ای فارسی‌زبان برگزار می‌شود و برای رد گم کردن و حساس نشدن مسئولان ایرانی شروع مراسم افتتاحیه را مشابه برنامه‌های رسمی داخل کشور و با تلاوت قرآن کریم و اجرای سرود ملی کشورمان برگزار کرد. قرار است بخش بین‌الملل این جشنواره نیز شهریورماه سال آینده در ترکیه برگزار شود. اصلی‌ترین کارویژه جشنواره‌های فیلم در جهان خط دادن به فیلمسازان و الهام‌بخش بودن در گرایش‌های مضمونی فیلم‌هاست. اینکه در جشنواره فیلم‌های ایرانی صوت قرآن یا سرود ملی ایران پخش شود، موضوعی فرعی است و صرفاً برگزاری این تشریفات برای حفظ ظاهر نمی‌تواند نگرانی‌های فرهنگی چنین رویدادهایی را کمرنگ کند. البته همین حالا و در جشنواره فجر انقلاب به فیلم‌هایی جایزه داده می‌شود که بعضاً سنخیتی با اهداف و آرمان‌های کشور ندارند و معلوم است که در جشنواره‌ای که در کشور ترکیه برگزار می‌شود، قرار است چه رویکردهایی لحاظ شود.

اینکه یک کشور خارجی جشنواره‌ای ایرانی برگزار کند، اساساً نقض غرض محسوب می‌شود، جشنواره‌های دنیا را به نام شهرشان می‌شناسند و پرواضح است که آنکارا هیچ ربطی به ایران ندارد و اگر قرار است جشنواره‌ای صرفاً با فیلم‌های ایرانی برگزار شود، اساساً باید این جشنواره در جغرافیای ایران برگزار شود گرچه برخی جشنواره‌های بزرگ دنیا چند سالی است که بخشی از برنامه‌های جنبی خود را به فیلم‌های یک کشور خاص اختصاص می‌دهند و این اقدام هم گرچه محض رضای خدا و ستایش از هنر انجام نمی‌شود، ولی اینکه به طور اختصاصی یک جشنواره در کشوری بیگانه فیلم‌های کشور دیگر را نمایش داده و داوری کند و جایزه بدهد حتماً جنبه‌های راهبردی و اهداف درازمدتی را برای سمت‌دهی به اغراض پشت‌پرده دنبال می‌کند.
 رفت و آمدهای چندی پیش حبیب ایل‌بیگی، معاون ارزشیابی وزارت ارشاد و اخبار مربوط به اکران فیلم‌های ایرانی در ترکیه نیز جزو سیاست‌هایی بود که روزنامه جوان نسبت به آن هشدار داده بود.