کارگردان مستند «سال های گلوله و زنبق» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بی توجهی شدید به سینمای مستند باعث شده تا ما به طور کامل عرصه را به طرف مقابل واگذار کنیم و خودمان با بی تدبیری کامل دست روی دست بگذاریم و هیچ کاری در این حوزه انجام ندهیم.

وی سپس با بیان اینکه سینمای مستند امروز کشور به مثابه بیماری است که نیاز به مسکن ندارد و باید برای او رژیم غذایی خاصی در نظر گرفت اظهار داشت: این که احیاناً یکی دو فیلم آن هم با سرمایه های شخصی سینماگران دغدغه مند در رابطه با مسائل استراتژیک و شهدای مدافع حرم و پدیده هایی مانند داعش ساخته شود مانند همان مسکن است. این مسکن ها درد بیمار را درمان نمی کند. ما زمانی می توانیم بگوییم سینمای مستندمان از بستر بیماری بلند شده که مسئولان و متولیان اصلی سینمای مستند که مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است تنها دغدغه اش تولید آثاری در رابطه با مسائل استراتژیک شود.

برجی خاطرنشان کرد: مسائل مهمی همچون: تکفیری ها، داعشی ها، اقتصاد مقاومتی، برجام و... به شدت جای شان در میان آثار مستند که حمایت های دولتی دارند خالی است و از سوی دیگر برخلاف دهه های گذشته هیچ خبری از تولیدات ارزشی و مذهبی و دینی در این گونه سینمایی نیست و اگر معدود تولیداتی هم در این زمینه صورت می گیرد با همت و کوشش فیلمسازان دغدغه مند به این حوزه ها است و مدیران با بی تفاوتی از کنار این قبیل مسائل مهم گذر می کنند.

کارگردان مستند «مادران صربرنیتسا» در همین راستا متذکر شد: در این دوره از جشنواره سینماحقیقت ما بایست حداقل ۱۵ فیلم بلند در رابطه با پدیده شوم «داعش» داشتیم! اما کو؟ جای این آثار کجاست؟ متأسفانه روند تولید فیلم های مستند اجتماعی به شدت رو به افزایش است اما نشانی از تولید این گونه آثار نیست و این بسیار تأسف بار است!

وی در بخش دیگری از این گفتگو به اهمیت و جایگاه سینمای مستند در جهان اشاره کرد و اظهار داشت: سینمای مستند در اغلب کشورهای پیشرفته جهان و در میان رسانه های دنیا امروزه جایگاه اول را دارد. جایگاه این سینما در دنیای امروزه بسیار مهم است اما از آنجا که نگاه مسئولان ما به این نوع سینما از ابتدا خوب نبوده و به مستند و عکس و امثال آن از ابتدا توجهی نمی کردند ما امروزه بسیار از دنیا عقب افتاده ایم و فاصله مان با رسیدن به یک جایگاه متعالی و استاندارد بسیار زیاد شده است.

این سینماگر یادآور شد: متأسفانه حتی در زمانه ای رسانه ها و روزنامه های حتی به عکس هم اهمیت نمی دادند و تنها خبری که منعکس می کردند برایشان دارای اهمیت بود اما کم کم به این مسأله واقف شدند که جایگاه یک عکس در کنار یک خبر بسیار مهم و حیاتی است.

برجی تأکید کرد: یکی دیگر از حلقه های مفقوده سینمای امروز ایران عدم آموزش صحیح و اصولی به علاقمندان ورود به عرصه فیلمسازی در سینمای مستند و حتی داستانی است و از سوی دیگر جشنواره های متعدد، بی هویت و ریز و درشتی که از این سو و آن سو و بدون دلیل سر برآورده اند باعث شده تا هر شخصی با گرفتن یک دوربین دیجیتال در دست خود به زعم اینکه فیلمساز شده است برای حضور در این جشنواره ها مبادرت به ساخت فیلم کند و خود را هنرمند بداند!

کارگردان مستند «در امتداد غدیر» در خاتمه این گفتگو افزود: ما امروزه از فقدان دیدگاه درست در مدیریت سینمای کشور رنج می بریم. مدیران نیاز به مشاورانی دارند که دغدغه مند باشند و به فکر جایگاه و میز و پست نباشند و دغدغه سینمای دینی، عقیدتی و استراتژیک را داشته باشند که اگر این اتفاق بیفتد و کمی به فیلمسازان ارزشی که این روزها خانه نشین شده اند بها داده شود ما در دنیا می توانیم حرف های بسیار مهمی برای گفتن داشته باشیم و از طریق سینمای مستند اهداف استراتژیک و آرمانی نظام و کشورمان را پیگیری کنیم.