به گزارش سینماپرس، تازه ترین فیلم سینمایی مهرشاد کارخانی با حضور عوامل فیلم در خانه هنرمندان برگزار شد.

در ابتدای این نشست نقد و بررسی که مدیریت آن را مازیار فکر ارشاد به عهده داشت، کارخانی به موضوع اصلی در فیلم «دو لکه ابر» اشاره کرد و گفت: موضوع این فیلم تنها درباره گمشده ها نیست بلکه درباره گم شدن ها است و ریشه در تاریخ معاصر این سرزمین دارد ما دیده ایم چه افرادی در بهمن ۵۷ گم شدند و سال های دهه ۶۰ و تا امروز هم گم می شوند. و گاهی هرگز پیدا نمی شوند. هیچ مرکز ان جی او ای وجود ندارد تا به آنجا مراجع شود. گم شدن تنها فیزیکی نیست! نسل ما سال ها است که گم شده اند… در همین زمینه با افرادی که گمشده هایی در این چهل سال اخیر داشتند گفتگو کردم. ضمن اینکه برای ساخت این فیلم خیابانی، مانند کارهای قبلی ام از جریان موج سینمای فرانسه، فیلم نوآر، سینمای وسترن و … بهره بردم.

در ادامه این نشست ستار اورکی آهنگساز «دو لکه ابر» درباره ساخت موسیقی متن این فیلم گفت: کار کردن با مهرشاد کارخانی برای من دشوار و لذت بخش بود و خوشبختی من این بود که مهرشاد ژانرهای موسیقی را به خوبی می شناسد و دو ماه تمام برای ساخت موسیقی این فیلم بی وقفه کار می کردیم. من تا کنون ۵ فیلم بلند سینمایی و دو فیلم مستند با کارخانی کار کردم که همه آن برای من لذت بخش بود.

نیوشا مدبر بازیگر نقش «مروا» در فیلم «دو لکه ابر» درباره این فیلم گفت: جنس آدم هایی که در این فیلم سینمایی می بینیم، اطراف ما بسیار هستند. آدم هایی که سالیان سال هست در خود گم شده اند و در روزمرگی خود فرو رفته اند.

وی درباره کاراکتر «مروا» در این فیلم سینمایی گفت: مروا دختری است که از جنوب تهران می آید که پس از آزادی از زندان به زندان بزرگتری مثل جامعه پا می گذارد و در این زندان بزرگ دچار سردرگمی و بلاتکلیفی می شود و چرا به زندان افتادن آن و آنچه بر او در زندگی گذشته دچار ابهام است. البته در صحبت هایی که با کارخانی داشتم تاکید داشت که ابهام در شخصیت مروا تعمدی است.

مهرشاد کارخانی ادامه داد: فیلم «دو لکه ابر» تلخ ترین فیلم من است و سعی کردم این تلخی را در فضا و تصویر با کمترین دیالوگ نشان دهم.

در ادامه این نشست مازیار فکری ارشاد به علاقه کارخانی برای ساخت فیلم های خیابانی اشاره کرد و گفت: در همه فیلم هایی که کارخانی ساخته یک تم مشترک وجود دارد و در سینمای مستقل ما کمتر فیلمسازی پایبند این جنس از سینما است.

کارخانی گفت: یک بار برای همیشه تکلیف خودم را با فیلم «ریسمان باز» روشن کنم. به عنوان یک فیلمساز من هم «ریسمان باز» را دوست دارم اما قرار نیست هر فیلمی که می سازم با این فیلم مقایسه شود. «ریسمان باز» را یکبار ساخته ام و در آن سال ها بیشتر مورد توجه قرار گرفت و عناصری مثل “گاو” برای تماشاگر جذاب تر بود و یک سری دیالوگ ها تلخی های فیلم را می پوشاند… «دو لکه ابر» یک فیلم اجتماعی است که نگاه عمیق تری به جامعه که در آن زندگی می کنیم دارد، همچنین ساختار محکم تری دارد و از هر نظر تا به امروز کامل ترین فیلم من است.

نیما رئیسی بازیگر این فیلم سینمایی خاطرنشان کرد: من در ابتدا با تفکر آقای کارخانی آشنا شدم و بعد وارد کار شدم به نظرم این فیلم آدم های بسیار قابل بحثی دارد که هرکدام از آنها سرآغاز یک قصه جدید در سینما هستند. به عنوان مثال کاراکتری که من بازی کردم علاوه بر شخصیت پردازی درستی که شده بود از جهت گریم و طراحی لباس به گونه ای بود که فارغ از اینکه آن را بازی کردم گاهی فکر می کنم که جای چنین شخصیتی در سینمای ایران و روی پرده بسیار خالی بوده است. به همین دلیل فکر می کنم مهرشاد تک تک این کاراکترها را به درستی شخصیت پردازی کرده است.

کارخانی در تایید صحبت های رئیسی گفت: ضمن اینکه باید تاکید کنم که این شخصیت ها در گذشته نمانده اند، بلکه دوست ندارند گذشته با وقار و با احترام و شیرین خود را خراب کنند.

مازیار فکری ارشاد منتقد جلسه درباره نوع سینمای مورد علاقه مهرشاد کارخانی گفت: تعلق خاطر مهرشاد کارخانی به جریان سینمای خیابانی دهه ۵۰ ایران مشهود است در واقع علاقه کارخانی به آثاری که فیلمسازانی چون امیر نادری و فریدون گله دنبال می کردند و از پیشگامان سینمای ایران بودند، بارز است. در واقع مهرشاد به گونه ای از جریان پرسه زنی در شهر علاقه دارد، گونه ای که در سینمای ایران نمونه کمتری از آن سراغ داریم و به عنوان نمونه می توانیم به فیلم «شب های روشن» فرزاد موتمن اشاره کرد که بخشی از قصه در پرسه زنی های شخصیت های اصلی داستان می گذرد. اما درباره «دو لکه ابر» باید بگویم که انتخاب موضوع گمشده ها که تمی اجتماعی دارد اشاره درستی است که در سینمای ایران کمتر دیده شده است.

مدبر درباره اظهار نظر فکری ارشاد گفت: به اعتقاد من ساخت فیلم های خیابانی کار سختی است و کار در کنار یک گروه حرفه ای تجربه های ارزنده ای را برای من به همراه داشت که از همه همکارانم در این فیلم تشکر می کنم.

در پایان این نشست رحیمیان فیلمنامه نویس «دو لکه ابر» گفت: پرداخت به موضوع گمشده در سینمای ایران موضوع تازه ای است و این موضوع در میان فیلمنامه های تکراری که پشت سر هم در حال ساخته شدن است گم می شود. از همین رو پرداخت به این موضوع با توجه به شرایط اجتماعی که در آن قرار داریم برای من جالب بود. به اعتقاد من «دو لکه ابر» حکایت از گمشدگی فردی ندارد بلکه اشاره ای به گمشدگی افراد در اجتماع است. گمشدگی که همه را دچار سردرگمی و بلاتکلیفی که امروزه شاهد آن هستیم، کرده است.

پس از پایان صحبت های عوامل فیلم «دو لکه ابر» جلسه پرسش و پاسخ تماشاگران با حضور عوامل ادامه پیدا کرد.

روابط عمومی فیلم «دولکه ابر»