«میکائیل دیانی» پژوهشگر و فعال رسانه‌ای در پاسخ به حواشی پیش آمده در هفته جاری پیرامون شبکه ۳ و مجری برنامه نود گفت: ما فرایند مدیریت ستاره‌های تلویزیونی را در سازمان صداوسیما نداریم و اگر داشتیم امروز با چنین مشکلاتی مواجه نبودیم. ستاره باید جایگاه خود را بداند و حق و حقوق خود را بداند، شخصیت خود را بداند و این شخصیت را به نیروهای خود بشناساند. ستاره تلویزیونی باید بداند که در هر حالتی باید سلسله مراتب سازمانی را رعایت کند.

وی ادامه داد: سازمان صداوسیما باید فرایند مدیریت ستاره‌ها را جدی گرفته و آن را به کار بگیرد و این مقوله را از جذب گرفته تا آموزش لحاظ کند. در قراردادهایشان حق شهرت و حق شخصیت و حق تصویر ستاره‌ها را به آنها بفهماند و همچنین چارچوب‌های حقوقی و سیاسی و اجتماعی و الزامات آنها را به آنها بشناساند. همچنین مدیریت عاطفی و محبت را بین خود و نیروهایش ایجاد کند. اگر این موارد لحاظ شود ما کمتر با حاشیه‌ها روبرو خواهیم بود. 

وی تاکید کرد: آقای فردوسی‌پور باید بداند که سازمان صداوسیما جایگاه حرفه‌ای و حقوقی است و باید یک رفتار حرفه‌ای با سازمان داشته باشد. رفتار حرفه‌ای هم این است که اگر مدیر شبکه تصمیمی می‌گیرد، او هم مانند سایر نیروهای سازمان به این تصمیم احترام بگذارد و تابع تصمیم باشد. 

دیانی در ادامه عنوان داشت: چیزی که در یک هفته گذشته اتفاق افتاد، خیلی موضوع عجیب و غریبی نبود که پایش به رسانه‌ها باز شود. شبکه تصمیم گرفته بود به دلیل پخش مسابقات فوتبال لیگ اروپا در مدت زمان یک هفته ۵ برنامه را روی آنتن نبرد که یکی از آنها نود بود. تهیه‌کننده در مسیر یک رفتار حرفه‌ای باید تابع این تصمیم باشد و رفتار غیرحرفه‌ای این است که مجری در روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها به مصاحبه‌های هیجانی و بزرگ‌نمایی موضوع روی آورد. این ماجرا هم به عادل فردوسی‌پور لطمه زد و هم به رسانه‌هایی که در این مسیر از او حمایت کرده بودند. 

وی همچنین درباره شهرتی که مجریان به دست می‌آورند و فشاری که از این طریق به رسانه‌ها وارد می‌کنند نیز توضیح داد: نه تنها باید به این مساله حرفه‌ای نگاه کنیم، بلکه رسانه‌های حرفه‌ای دنیا را در این زمینه نگاه کنیم. عادل فردوسی‌پور مجری برنامه نود در صداوسیمای جمهوری اسلامی است و جرمی کلارکسون مجری برنامه «تخته گاز» پربیننده‌ترین برنامه جهان در رسانه بی‌بی‌سی. اما وقتی کلارکسون خطایی انجام داد، بی‌بی‌سی وظیفه رسانه‌ای خود را انجام داد و اکثریت مخاطبان هم این موضوع را پذیرفتند؛ چون شخصیت رسانه‌ای در این میان به نیروها ارجحیت دارد. فضای عمومی جامعه نیز باید این موضوع را بپذیرد که در درجه اول شخصیت رسانه‌های صداوسیما مهم است نه نیروهایش. هر رسانه دیگری هم برایش این اتفاق بیفتد، قطعا رسانه با خبرنگار خود برخورد خواهد کرد که کار درست نیز همین است.