احمدرضا معتمدی فیلمساز و عضو هیأت داوران جشنواره مقاومت  ضمن گفتگو با خبرنگار سینماپرس در پاسخ به اینکه برگزاری جشنواره فیلم مقاومت چه تأثیری در روند تولید فیلم ها در حوزه مقاومت دارد، گفت: به نظر می رسد باید در نوبت پانزدهم برگزاری جشنواره ارزیابی کنیم که آیا این منحنی به سیر صعودی خود نزدیک شده یا نزولی شده است. 

معتمدی ادامه داد: به نظرم چیزی که به سینمای مقاومت و هر امری تخصصی دیگری کمک می کند، این است که یک مسئله جنبه‌های تحقیقاتی و پژوهشی داشته باشد و ما در این سالها کمتر به آن توجه داشته ایم. 

او با تأکید بر اینکه امروز دانش به مثابه قدرت است، یادآوری کرد: اگر شما دانش را در حوزه‌ ای بالا ببرید به این معناست که ظرفیت و توان خود را افزایش داده اید  و با کمبود دانش مربوط به سینما و ممیزه های تخصصی رو به رو نمی شویم. 

کارگردان «آلزایمر» در خصوص استفاده از پژوهش توضیح داد: منظورم پژوهش در یک مسأله عام تخصصی است و منظورم از عام، تمام جنبه های سینماست؛ چون ممکن است که الآن شما تجهیزات خاصی بیاورید ولی دانش استفاده از این ابزار و سینما را نداشته باشید. این مسائلی است که صرفا به ابزار مربوط نمی شود. 

معتمدی افزود: باید به حقیقتی در مقوله مقاومت برسیم که انسان جاذبه و دافعه ای دارد. اگر جاذبه های یک جامعه قوی باشد از یک جهت و اگر دافعه آن زیاد باشد، از جهتی دیگر ضعیف می شود. تمام این ها باعث ایجاد توازن در جامعه می شود و ظرفیت های جامعه را از بالقوه به بالفعل تبدیل می کند. 

کارگردان فیلم «سوء تفاهم» با بیان اینکه وقتی مقوله پژوهش را مطرح می کنم، مربوط به تفکر است و سینمای دفاع مقدس در این سالها از حوزه پژوهش و تحقیق مخصوصا در قسمت فیلمنامه کم بهره بوده است.

معتمدی با مثالی از سینمای آمریکا گفت: در آمریکا فیلم «نجات سرباز رایان» به کارگردانی اسپیلبرگ ساخته می شود و در همان سال ترنس مالیک «خط باریک قرمز» را می سازد. ممکن است فیلم «نجات سرباز رایان» فیلمی تبلیغاتی در ارتباط با حضور آمریکا در جنگ جهانی باشد، اما فیلم ترنس مالیک تمام ویژگی های تفکر را در خصوص حقیقت انسان در جنگ بیان می کند و مثل این است که هایدگر در رابطه با این مقوله صحبت می کند. 

او در رابطه با تفکر اشتباهی که از هالیوود وجود دارد، افزود: ما فکر می کنیم آمریکا فقط هالیوود است، اما سینمای خاص متفکرانه دارد که می تواند با بقیه اجزای عالم ارتباط برقرار کند. پیش از ترنس مالیک، در زمان جنگ جهانی ویلیام وایلر آغازگر سینمای نئورئالیسم است و این ها هم سبک، هم فرم و هم ساختار برای چیزی که می خواستند منتقل کنند، ساختند. 

کارگردان فیلم «راه رفتن روی سیم» در خصوص رفتارهای آنی که در جشنواره ها با آن مواجهیم تشریح کرد: ما در این جشنواره ها زود از یک اثر به هیجان می آییم و آن را تشویق می کنیم و این باعث می شود که سطح سینما نازل بماند و این به سینما و سینماگر سرایت می کند. ما در حد سینمای خودمان باید به این مقوله نگاه کنیم و می بینیم که سطح سینمای دفاع مقدس پایین تر از سینمای ملی ماست. 

معتمدی در پایان گفت: ما تمام این ابزارها را داریم و این سینما باید به سطح آن سینما برسد و حرف های جهانی بزند. دلیل اینکه سینمای مقاومت در محدوده مرزهای خودمان مانده، این است که ظرفیت های بیانی این سینما به فعلیت، تمامیت و شکفتگی لازم نرسیده است.