به گزارش سینماپرس زنده یاد ناصر طهماسب در سال ۱۳۱۸ در تهران متولد شد. او هشت خواهر و برادر دارد و ایرج طهماسب مجری برنامه «کلاه قرمزی» برادر کوچکتر اوست. دوران کودکی اش را در یک خانواده پر جمعیت در خانه ای در خیابان عباسی سپری کرد. ناصر طهماسب دوبله را به صورت حرفه ای از اوایل دهه ۱۳۴۱ آغاز کرد. او افزون بر گویندگی نقش های اول، در فیلم های سینمایی و مجموعه های تلویزیونی زیادی به عنوان مدیر دوبلاژ و سرپرست گویندگان فعالیت داشته است. طهماسب به عنوان استاد تیپ سازی در دوبله شناخته می شود. او می تواند با صدای منحصر به فردش، به جای شخصیت های مختلف با لحنی متفاوت صحبت کند. صدای طهماسب یادآور نقش آفرینی بازیگران بزرگی مانند هارولد لوید، هنری فوندا، آنتونی پرکینز، جک نیکلسون و دیوید جانسن است. همچنین به یادماندنی ترین نقش هایی که او گویندگی آنها را به عهده داشته است عبارتند از:فرمانده کسلر در سریال «ارتش سری» و ابوالفتح با بازی علی نصیریان در سریال «هزاردستان» اثر علی حاتمی و یوگی در کارتون «یوگی و دوستان»؛ طهماسب در یک فیلم سینمایی و یک مجموعه تلویزیونی به بازی پرداخته است. نخستین تجربه بازیگری او در فیلم «راه دوم» ساخته حمید رخشانی بوده است. او همچنین در سریال «مرگ تدریجی یک رویا» و فیلم سینمایی «من مادر هستم» بازی کرد و برای آخرین بار صدای ناصر طهماسب در تیزرهای جشنواره سینماحقیقت شنیده شد و همچنین آخرین جایزه وی نیز در همین جشنواره پس از اعلام خبر درگذشتش در سال گذشته و برای بهترین گوینده گفتار متن در مستند «می ۱۹۶۸» اهدا گردید.

دو تن از اهالی هنر سینمای ایران آقایان: محمود قنبری و منوچهر والی زاده همزمان با نخستین سالگرد درگذشت این هنرمند پیشکسوت با سینماپرس گفتگو کردند و از او برایمان گفتند.

محمود قنبری دوبلور پیشکسوت کشور به سینماپرس گفت: من با زنده یاد ناصر طهماسب از سال ۱۳۴۳ افتخار همکاری در استودیو کاسپین را داشتم. آنجا ماهی ۷۰ ساعت فیلم برای دو شبکه تلویزیون ملی و ثابت پاسال کار می کردیم. صاحب استودیو نمایندگی فیلم ها را داشت و از آمریکا که فیلم ها را وارد می کرد یک راست پیش ما می آمد. ابتدا مدیریت استودیو کاسپین با آقای نوذری بود و پس از مدتی سپرده شده به من؛ آقای نوذری زنده یاد طهماسب را معرفی کردند و من گفتم کارهای شان را در سینما دیدم و همکاری ما از همان جا شکل گرفت. ما سیستمی داشتیم در کاسپین که به صورت ماهیانه حقوق افراد را می دادیم، این را نسخه برداری از استودیو دماوند کرده بودیم اما خانم ژاله و آقای والی زاده و آقای طهماسب برنامه ای دستمزد می گرفتند. به هر صورت ما شروع به همکاری کردیم و ایشان رل های مختلفی می گفتند تا رسیدیم به فیلم «فراری» که خیلی گرفته بود. ۱۳ تای اول را آقای اسماعیلی گفت و سپس به سفر آمریکا رفت و اعلام کرد فعلاً نمی توانم به ایران بیایم و ۳ ماه دیگر اینجا می مانم! من دیدم بهترین گزینه برای آن چهره زنده یاد طهماسب است و همین شد که ۱۰۷ قسمت را گفت. یادم می آید آن سریال خیلی مطرح شد و پس از آن همکاری ما بیشتر شد. ما حدود ۱۰ سال تقریباً هر روز کنار هم بودیم. طهماسب هنرمندی باهوش مستعد بود؛ بسیار با سواد بود و تیپ های جالبی را خلق می کرد. او احساسی بسیار قوی داشت و خود را به رل می چسباند. اما افسوس که کم کم به دلیلی نامعلوم رفاقتش را با دوستانش ترک کرد و تلویزیون را رها کرد و پی آگهی خواندن و نریشن خواندن رفت. او هیچ اختلاف و غرضی نداشت اما از جمع ما فاصله گرفت که به دلیل حالت روحی خودش بود. او دوستی ارزشمند و هنرمندی دوست داشتنی بود و جایش این روزها به شدت خالی است.

منوچهر والی زاده دیگر دوبلور پیشکسوت نیز در این باره اظهار داشت: من چند سالی از او دور بودم و خبر چندانی از وی نداشتم. فقط می توانم بگویم که متأسفم او را از دست دادیم و از شما تشکر کنم که این چنین به یاد هنرمندان هستید و آن ها را فراموش نمی کنید. به هر صورت همه ما پیر شده ایم و دانه دانه داریم می رویم! امیدوارم خداوند او را بیامرزد.