به گزارش سینماپرس، عنان توسن افسار گسیخته دستمزد بازیگران روزی باید کشیده شود. اگر این لجام کشیده نشود، این اسب رم کرده، همه چیزو همه کس را در سینما زیر دست و پای خود لگدکوب خواهد کرد.

هر پدیده ای در دنیا برای بقا، اول باید تعادل را حفظ کند. دنیا حول محور تعادل می چرخد. هر چیزی که از مدار تعادل خارج شود، هم خود را نابود کرده و هم دیگران را به نابودی می کشاند.
دستمزد برخی از بازیگران ایرانی با بی تدبیری مسوولان و خاصه خرجی بعضی از سرمایه گذاران بی هویت، اما پولدار، سر به فلک زده است. این اصلا طبیعی نیست. برای همین باید این پدیده غیر طبیعی را به حالت طبیعی برگرداند.

در همه جای دنیا، هر دستمزدی سقفی دارد و دستگاهی که بر آن نظارت کند. هالیوود بدون نظارت و کنترل بر زیر مجموعه های خود، هرگز نمی توانست به این جایگاه دست پیدا کند. ورود به عرصه بازیگری و دیگر عرصه ها در هالیوود تابع شرایط و قوانینی است که باید به آنها عمل شود. همه چیز حساب و کتاب دارد.
در کشور ما هر کسی می تواند با داشتن پول و پارتی در هر عرصه ای از سینما، تلویزیون و غیره جولان دهد. هیچ حساب و کتابی هم در کار نیست. سینمای ایران آب گل آلودی شده که هر کس می خواهد از آن ماهی درشتی برای خود صید کند. این آب را چه کسانی گل آلود کرده اند؟ مطمئنا دشمنان سینمای ایران و کسانی که فقط دنبال منافع خود بوده و هستند.

اگر نگاهی به سر و وضع ظاهری و مالی برخی از سینمایی ها انداخته شود، آنان را به راحتی می توان شناخت! میلیاردها میلیارد تومان به طور غیر مستقیم از بیت المال و مستقیم از جیب مردم خرج این سینما و عواملش می شود، اماخروجی آن از لحاظ فرهنگی و هنری در حد صفر یا حتی زیر صفر است. سرمایه این مملکت خرج بزک کردن و رنگ لعاب زدن بر در و دیوار ویرانه سینما می شود، ویرانه ای که هیچ کس غیر از مردم نمی خواهد آباد شود. زیرا اگر آباد شود، بی هنران منفعت طلبان و شهرت بازان بی هنر جایی در آن نخواهند داشت. باید طرفداران ویرانی را طرد و دوستداران آبادی را بر سینما حاکم کرد.

هر کالایی قیمتی دارد متناسب با ارزش آن. متاسفانه برخی از محصولات سینمایی ما کالایی هستند که بسیار فراتر از ارزش خود قیمت گذاری می شوند. دستمزدهای آنچنانی به تعدادی از بازیگرانی عطا می شود که اغلب آنان کورسویی از هنر نیز در وجودشان مشاهده نمی شود. این یعنی مغبون کردن مخاطب، مخاطبی که از خورد و خوراکش می زند تا بلیتی تهیه کرده و به تماشای فیلم دلخواهش بنشیند که سال هاست نمی نشیند.

معضل افزایش بی رویه دستمزدها در سینما و تلویزیون سه متهم ردیف اول دارد، مدیران صداوسیما، مسوولان سینمایی و سرمایه گذاران بی هویت که اکنون مشخص شده برخی از آنان با سرقت از بیت المال و چپاول اموال دولت و مردم صاحب سرمایه شده اند. بی شک چنین افرادی که رحم به صغیر و کبیر نمی کنند، دل شان به حال سینما و مخاطبان شان هم نمی سوزد. برای همین با دادن دستمزدهای آنچنانی به بعضی از بازیگران و عوامل سینمایی، دارند ریشه به تیشه سینمای ایران می زنند. فریاد های گروهی از تهیه کنندگان و اهالی سینما نیز پشت دیوار بلند حاشا به سکوت تبدیل شده است. مسوولان سینمایی نیز مانند همیشه ناظرانی بی منظور هستند و با بی خیالی تمام به مشکلات پشت کرده اند. آنان عنان کار را از کف رها کرده و به امان خدا سپرده اند!

اگر تعیین سقف دستمزدها به عهده تهیه کنندگان باشد و آنان یکدل و یک فکر عمل کنند، هرگز لجام گسیختگی به وجود نمی آید، همان گونه که در گذشته نبود. اگر قرار است جدولی برای سقف دستمزدها تهیه شود، باید توسط گروهی از تهیه کنندگان با مشاورت متخصصان سینما انجام شود. مسوولان دولتی سینما نیز ناظر باشند، اما نه بی منظور!
دلسوزان سینما بیایند دست به دست هم دهند و با تمام توان افسار توسن لجام گسیخته دستمزدها را بکشند، اگر نکشند... د.

*سید رضا اورنگ