به گزارش سینماپرس یکی از اتفاقات مشمئزکننده ای که مدت ها است در مراسم های اختتامیه جشنواره ها، دورهمی ها و جشن های سینمای ایران شاهد آن هستیم شوخی با احکام شرعی و آداب و سنن ایرانی اسلامی است! گوهر خیراندیش که سابقه بوسیدن چهره نامحرم در یکی از جشنواره ها را دارد، مدتی است که در مراسم های مختلف روی صحنه می آید و سعی دارد با خنده و شوخی احکام اسلامی را زیر سوأل ببرد!

به عنوان مثال وی یکی از افرادی بود که در مراسم اختتامیه جشنواره فیلم فجر و برای تقدیر از حماسه سازی «۲۳ نفر» از آزادگان روی صحنه رفت و گفت: «حبیب احمدزاده پیش از آنکه روی صحنه بیایم به من گفتم مبادا احساساتی شوی و یکی از آن‌ها روی صحنه ببوسی. 

حالا همین خانم که برای اهدای جایزه بهترین بازیگر مکمل زن در جشن خانه سینما روی صحنه رفته بود ناگهان این مراسم را با میتینگی سیاسی اشتباه گرفت و در سخنانی پرشائبه و کوتاه نظرانه گفت: «آرزو می کنم هیچ فعال مدنی در زندان نباشد! آرزو می کنم با دنیا به تعامل برسیم تا مردم ما در امنیت باشند!»

هرچند که دخالت سلبریتی های بی سواد در هر حوزه ای مدت ها است که صدای انتقادات و اعتراضات گسترده اهالی سینما و رسانه را بلند کرده اما نکته قابل تأمل آنجا است که چرا مسئولان ارشد حوزه فرهنگ و هنر یک بار برای همیشه جلوی رفتارهای زننده این افراد را نمی گیرند و همچنان به آن ها اجازه عرض اندام در مجالس و محافل مختلف را می دهند؟

ما هنوز از یاد نبرده ایم که در مراسم افتتاحیه سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر با دعوت سوال برانگیز از بهمن فرمان آرا که در فیلم هایش به گونه های مختلف نسبت خود را با انقلاب اسلامی ایران کتمان کرده است از عباس گنجوی تقدیر شد و گنجوی در حین این تقدیر با سیبل قرار دادن اسلام(!) عنوان کرد  «شما راویان ۱۴۰۰ساله چه می کنید که مردم هنوز ترانه ای ایران مرا گوش می دهند ولی نتوانستید تغییری ایجاد کنید؟» جمله ای عوامانه و مغلطه آمیز که بهت و حیرت همه حاضران را دربرداشت!

ما هنوز از یاد نبرده ایم که چندی پیش اظهار نظر مهناز افشار در صفحه شخصی خود باعث چه اتفاقاتی شد؛ اینکه چرا علیرغم اعتراضات گسترده سینماگران متعهد و دغدغه مند همچنان این افراد اجازه کار در سینمای کشور را دارند جای تعجب است!

به راستی ما به کجا رفته ایم که جوانکی که با ساخت ۲ فیلم تلخ و سیاه خود که تنها برای خوشامد جشنواره های غربی ساخته شده در جشن خانه سینما حضور پیدا می کند و با دفاع از فردی که عنوان «عکاس» را با خود به یدک می کشیده و در فضای مجازی توهین های بسیاری به مقدسات کرده و به تازگی توسط مقامات قضایی دستگیر شده می گوید: «امیدوارم جای هیچ عکاسی میان ما خالی نباشد!»؟

چرا باید در مراسم جشن خانه سینما، احسان کرمی روی صحنه آواز بخواند و مابقی حضار از زن گرفته تا مرد را دعوت به آواز خواندن کند و خاصه از غزل شاکری فرزند فرشته طائرپور که علاوه بر بازیگری در آوازخوانی هم دستی بر آتش دارد بخواهد که همراه با او آوازخوانی کند و دوربین چهره این بازیگر را در تلویزیون های بزرگ سالن نشان دهد که در حال خواندن آواز است؟

چرا باید در یک مراسم سینمایی از خواننده ای مانند محمدرضا شجریان اسم برده شود که حامی جریان فتنه است؟ چرا باید در یک مراسم سینمایی چهره ای ورزشی مانند عادل فردوسی پور دعوت شود؟ آیا این اتفاق جز سیاسی کاری و دهن کجی به رسانه ملی چیز دیگری است؟

در نهایت اینکه در این به اصطلاج جشن سینمایی، فیلم ارزشی و ماندگار «شبی که ماه کامل شد» به طور کلی نادیده انگاشته می شود و جوایز میان فیلم هایی تقسیم می شود که شائبه در مورد آن ها بسیار است! از «آشغال های دوست داشتنی» گرفته تا «متری شش و نیم»!

نکته قابل تأمل آنجا است که به تازگی رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیداری که با رئیس جمهور و اعضای هیأت دولت از جمله وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی داشته اند انتقادات جدی خود را نسبت به مسأله ولنگاری و نفوذ فرهنگی مطرح کرده و تأکید فرموده اند «باید مانع نفوذ اقدامات سازمان‌یافته در تولیدات فرهنگی همچون هنر، سینما، کتاب و تئاتر شد»! اما گویا مسئولان فرهنگی همچنان در خوابند و توجهی به این تذکرات مهم و چندباره رهبر انقلاب ندارند در غیر این صورت باید در یک اقدام انقلابی و جهادی شاهد قطع دست های تمامی این سلبریتی های خائن بودیم که از هر تریبونی برای انتقاد به نظام استفاده می کنند.