به گزارش سینماپرس، ناصر باکیده، کارگردان سینما با بیان این‌که سینما نتوانسته تصویرگر خانواده ایرانی – اسلامی باشد، به حوزه اظهار کرد: اگر نگاهی به آثار موجود سینمایی بیندازیم متوجه خواهیم شد اکثر تولیدات هنر هفتم همسو و هم‌مسیر فرهنگ اسلامی – ایرانی نیست، زیرا آن چیزی که دیده می‌شود، خانواده‌ای متلاشی است که دیگر امیدی به انسجام آن نیست.

وی افزود: اگر فیلم‌های دهه‌های اخیر سینما را با آثار دهه 60 مقایسه کنید بیشتر متوجه خواهید شد، چون در آن دوران فیلم‌های سینمایی به شکلی کاملاً بومی خانواده را مد نظر داشتند، حتی اگر مشکلاتی هم وجود داشتند در نهایت خانواده بوده که آنها را برطرف می‌کرده است، ولی امروز کاملاً فضا متفاوت است و معمولاً مشکلات به طلاق ختم می‌شوند!

وی با بیان این‌که سینما باید جریان‌ساز باشد نه این‌که پیرو اتفاقات جامعه، بیان کرد: ممکن است برخی در توجیه تصویرسازی نامناسب از خانواده در سینما بگویند سینما آینه تمام‌نمای جامعه است، برای همین وقتی آمار طلاق تا به این اندازه بالا رفته، ضروریست سینما نیز این مسئله را نشان دهد. این گفته از اساس با فرهنگ دینی و انقلابی ما تضاد دارد، چون باور ما این است که هنر و فرهنگ وسیله‌ای برای ارتقای فرهنگ عمومی جامعه است نه این‌که خود دنباله‌رو اتفاقات باشد. با این توضیح اگر در جامعه برخی رفتارهای ناپسند افزایش پیدا کرده، سینما باید در رفع آن بکوشد، نه این‌که خود دنباله‌رو آن باشد.

مدیر عامل اسبق انجمن سینمای جوانان ایران تصریح کرد: بگذارید مثالی بزنم. مرحوم علی حاتمی در فیلم‌هایش، خانواده را کاملاً مبتنی بر فرهنگ ملی و ایرانی ترسیم می‌کرد. فیلم سینمایی «مادر» بهترین مثال در این رابطه است. در این فیلم سینمایی، مادر به عنوان کانون اصلی خانواده، عاملی برای جمع شدن فرزندان است. نکته جالب‌تر اینجاست وقتی بچه‌ها به آغوش مادر باز می‌گردنند مشکلاتشان حل می‌شود.

وی در پاسخ به این سوال که زندگی ایرانی – اسلامی در قالب خانواده سنتی قابل تصویر است یا این‌که می‌توان یه شکل مدرن نیز به این امر پرداخت، چنین توضیح داد: موضوع مدرنتیه و سنت بحثی بوده که سالهاست پیرامون آن حرف است، اما به نظرم بسیاری از این جدلها درست نیست، چون این‌که فکر کنیم، حتماً برای رسیدن به یک سبک زندگی نیاز است دیگری قربانی شود، اشتباه محض است، پس می ‌شود با کنار هم قرار دادن سنت و مدرنیه به سبک زندگی ایرانی – اسلامی رسید.

این مدیر سینمایی تصریح کرد: معمولاً دو روش بسیار کلیشه‌ای برای پرداختن به سنت و مدرنیته در آثار نمایشی داریم که به نظرم باعث شده مردم کارهای تولیدی را باور نکنند. ابتدا این‌که زندگی سنتی را تنها در قالبی تکراری روایت می‌کنیم. به این صورت که خانه‌ای را نشان می‌دهیم که شکل قدیمی دارد و حتماً کنار حیاط این خانه تخت و سماور هم است. این شکل نگاه دیگر برای مخاطب عادی شده و حاضر به پذیرش آن نیست، برای همین درک نمی‌کنم چه اصراری داریم همین روش را ادامه دهیم.

وی اضافه کرد: در کنار این روش در نظر بگیرد فیلم‌هایی را که شکلی مدرن زندگی را عاری از احساس و انسانیت نشان می‌دهند، درحالیکه اکثر مردم امروز در آپارتمان‌ها زندگی می‌کنند و دیگر شکل زندگی قبل را ندارند، پس وقتی در آثار نمایشی نشان داده می‌شود که سبک زندگی توده مردم بد است، مطمئناً عموم مخاطبان هم با اثر ارتباط برقرار نخواهند کرد.

باکیده با تاکید بر این‌که داشتن مشاوران خبره برای برنامه‌سازان تلویزیون جز ضروریات است، گفت: اگر برای تولید یک فیلم یا سریال خانوادگی تنها به داشته‌های فیلمنامه‌نویس اتکا کنیم نتیجه همانی خواهد بود که هم اکنون شاهدش هستیم، اما اگر در زمان طرح قصه و نگارش کارشناسان خبره‌ای به نویسنده مشاوره دهند به نظرم بسیاری از نقصان ها از بین خواهد رفت. برای رسیدن به این خواسته هم نیاز است تا اهمیت فیلمنامه درک شود نه اینکه در ساخت یک فیلم یا سریال، کمترین دستمزد به فیلمنامه اختصاص پیدا کند.

باکیده در بخش دیگری از سخنان خود تاکید کرد: خیلی دوست دارم به یک امر اشاره داشته باشم که عموماً در بسیاری از آثار نمایشی می‌بینم. وقتی ما می‌خواهیم خانواده‌ای مذهبی را ترسیم کنیم، الگوهایمان عموماً یک شکل است. این رویکرد باعث می‌شود ما دین‌مداری را تنها برای یک شکل از آدم‌ها تصور کنیم، همین عامل هم انگیزه‌ای می‌شود تا مخاطبی که آن شکل زندگی را ندارد دیگر علاقه‌ای برای رجوع به آنموزه‌های دینی از خود نشان ندهد، در صورتی‌که باید دین را برای همه اقشار نشان دهیم تا شاهد فراگیری آن در جامعه باشیم.

وی در بحش پایانی سخنان خود درباره جنگ نرم اظهار کرد: در دهه شصت دشمنان این سرزمین سعی کردن ملت ما را به وسیله حمله نظامی از پا درآورند که با همت مردم و امام (ره) تیرشان به سنگ خورد، اما امروز آنها علاوه بر مسائل اقتصادی روی مسائل فرهنگی هم‌توجهی ویژه دارند. برای مثال سریال‌های فارسی زبان ماهواره گواه بارز این ادعاست، پس بیایم هر آنچه از دستمان بر می‌آید برای ترویح فرهنگی ایرانی – اسلامی در هنرمان هزینه کنیم.