به گزارش سینماپرس، امیر حسین صدیق، بازیگر سینما تلویزیون با بیان این‌که فیلم دینی باید انسان را به سمت بهتر دیدن هدایت کند، به حوزه اظهار کرد: از نگاه من فیلم دینی تنها کارهایی نیست که در آن صرفاً آیه قرآنی خوانده شود یا اینکه زندگی یکی از بزرگان دینی روایت شود. از نگاه من فیلم دینی باید بتواند برای انسان جریان‌ساز باشد، یعنی مخاطب با دیدن کار مورد نظر، تغییر را در زندگی خود احساس کرده و راه و مسیری جدید را برای خود برگزیند.

وی افزود: حال این اثر می‌تواند در هر قالب یا فرمی باشد، اما اگر نظر من را بخواهید آثاری که قصه‌های معاصر دارند، قادرند به بهترین نحو به موضوعات دینی توجه کنند، چون تماشاگر خود را از آن دور نمی‌داند و می‌فهمد که با کمی اراده می‌شود راه بهتر زیستن را برای خود برگزید. درباره فیلم‌های عاشورایی هم چنین نظری دارم. در فیلم‌هایی که موضوع آن به نوعی به محرم مربوط می‌شود باید فرهنگ عدالت‌طلبی و مبارزه با ظلم تبلیغ شود.

این بازیگر تاکید کرد: فیلمی که بتواند در قالب تاریخی به صورت مستقیم به عاشورا توجه کند، مطمئناً بسیار اثر پرخرجی خواهد بود، برای همین شاید هر سینماگری قادر نباشد چنین کاری را تولید کند، اما داستان‌هایی که قصه‌ای معاصر دارند، محل مناسبی برای پرداخت‌های عاشورایی در سینما و تلویزیون خواهد بود.

صدیق با بیان این‌که «مختارنامه» یک اثر ماندگار در تلویزیون است، گفت: همه به خوبی به کیفیت آثار داود میرباقری واقفیم. این فیلمساز با تسلطی که به روی آثاری تاریخی دارد می‌تواند ضامن خلق کارهایی فاخری در حوزه سینما و تلویزیون باشد. برای همین هم مختارنامه و امام علی او تا سالها در تلویزیون ماندگار خواهد ماند، بدون این‌که از جذابیت آن ذره‌ای کاسته شود.

این بازیگر درباره کارهای مناسبتی هم گفت: تولید آثاری که در آن مناسبت‌های مذهبی مد نظر است به نظرم یکی از اتفاقات خوب تلویزیون است که باید با جدیت پیگیری شود، اما متاسفانه این قبیل آثار یک ضعف آشکار هم دارند، آنهم اینکه این تولیدات عموماً شتابزدگی هستند، به نحوی کیفیت را تحت تاثیر خود قرار می‌دهند. برای همین اگر بتوان با صبر دست به تولید این کارها زد نتیجه دریافتی بسیار جذاب خواهد بود.

صدیق در انتها تاکید کرد: برای ساخت فیلم دینی یا عاشورایی نباید افراد را دسته‌بندی کرد، یعنی نباید فکر کرد تنها عده‌ای خاص از فیلمسازان هستند که باید در این حوزه کار کنند. به نظرم بهترین معیار و اندازه برای تولید چنین کارهایی اول کیفیت و دوم باور به موضوع است و دیگر هیچ چیزی دیگری به نظرم نباید سینماگری که علاقه دارد در این حوزه کار کند را از رسیدن به خواسته‌اش محروم کند.