فیلمنامه نویس فیلم سینمایی «دعوت» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس یادآور شد: در دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ تا حدودی به مسأله مهم محتوا در سینمای کشور توجه می شد اما متأسفانه بعدها به واسطه حضور برخی نامدیران و خصوصی سازی سینما، رسماً محتوا بی اهمیت شد به گونه ای که امروزه اصلاً محتوا برای سازندگان آثار، مدیران فرهنگی و سینمایی و به خصوص سرمایه گذاران هیچ ارزش و اهمیتی ندارد.

این دارنده مدرک دکترای روانشناسی تربیتی از کانادا خاطرنشان کرد: وضعیت امروز سینمای کشور به گونه ای است که یک اثر هرچه بی محتواتر باشد فروش بالاتری دارد! کافی است چند سلبریتی در یک فیلم بازی کنند یا آن را تبلیغ کنند دیگر فروش این فیلم در سینما تضمین می شود! امروزه همه چیز در عرصه فرهنگ و هنر به گیشه خلاصه شده و این فاجعه ای است که ما با آن دست به گریبان هستیم.

کارگردان نمایش های «یک شب دیگر هم بمان سیلویا» و «زنی که تابستان گذشته رسید» متذکر شد: یکی از دلایل مهم فقدان محتوای ارزنده در تولیدات فرهنگی و هنری از سینما گرفته تا تئاتر و موسیقی و کتاب و... این است که مردم دیگر دنبال مطالعه نیستند، کتاب نمی خوانند، روزنامه نمی خوانند، درگیر دنیای دروغین و فیک فضای مجازی شده اند. البته مدیران فرهنگی در این میان مقصرند که فرهنگ سازی درستی برای هدایت جامعه انجام نداده اند.

نویسنده فیلمنامه داستانی «عکس دسته جمعی با خانم بزرگ» تأکید کرد: باعث تأسف است که نسل جوان امروز کشور مطالعه را تمسخر می کند؛ دانشجویان بنده رسماً در دانشگاه عنوان می کنند که چیزی به عنوان «کتاب» را قبول ندارند. خوب معلوم است که این نسل، مصرف گرا، تهی و مقلد بار می آید و از آثار دارای محتوای غنی و ارزنده حمایتی نمی کند.

این کارشناس فرهنگی سپس با بیان اینکه امروزه در سینما و تئاتر تهیه کنندگان و سرمایه گذاران در پی فروش هستند و خیلی بی محابا و علنی هم این موضوع را عنوان می کنند افزود: این اتفاق همانطور که پیش تر به آن اشاره کردم هنرمندان اصیل و متعهد را منزوی و خانه نشین کرده است. گویا خانه نشین شدن این هنرمندان اصیل برای مدیران فرهنگی هم اصلاً اهمیتی ندارد چون سراغی از آن ها نمی گیرند. بنده شخصاً جزو افرادی هستم که به هیچ عنوان حاضر نیستم ارزش های خود را کنار بگذارم و به جریان روز تن بدهم.

یثربی تصریح کرد: سرمایه سالاری سینمای متفکر و هنری را نابود کرده است؛ مدیران بی دغدغه مقصر اصلی این فجایع هستند. باعث شرمساری است که باید عنوان کنم بنده شخصاً با این مدیران روبرو شده ام، مدیرانی که به اسم مدیر فرهنگی کار می کنند و رسماً اعلام می کنند که فروش برایشان مهم است. یک مدیر فرهنگی چندی قبل برای تولید یک کاری علناً به بنده گفت چون کار شما عاری از لودگی است از آن حمایت نمی کنیم! ببنید چه فاجعه ای است که یک مدیر فرهنگی چنین جمله ای را عنوان می کند! این مدیر به من گفت مردم امروزه دنبال لودگی هستند و ما هم از خواسته مردم حمایت می کنیم!

وی در همین راستا اظهار داشت: هرجا که دولت از تولید آثار فرهنگی و هنری حمایت می کند که باندبازی در آن حرف اول و آخر را می زند و در بخش خصوصی هم که فقط پول و سرمایه مهم است و بس! بنده معتقدم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی اصلی حوزه فرهنگ و هنر موظف است نظارت ویژه و دقیق تری روی این مسائل داشته باشد و اجازه ندهد هر اثری به واسطه آن که سرمایه هنگفتی پشت آن خوابیده است یا چند سلبریتی در آن حضور دارند تولید و عرضه شود. فرهنگ جامعه را نباید با تولید و عرضه چنین آثار سخیفی بیش از پیش تنزل داد.

این سینماگر ادامه داد: همیشه گفته ام که شخصاً دلم برای نسلی می سوزد که مجبورند به واسطه بی دغدغدگی مدیران فرهنگی غلط تربیت شوند. دلم برای نسلی می سزود که معنای هنر را در آثار سینمایی، تئاتری و... متوجه نمی شود. این مایه شرمساری است که امروزه فیلم های شلوغ، بی محتوا و بی ارزش در سینمای کشور جولان می دهند و گیشه ها را فتح می کنند اما آثار ارزشمند نه تولید می شوند و نه اگر تولید شوند جایی در گیشه دارند. در جامعه ای که هنر به مثابه کسب و کار تلقی می شود و مدیران هم از کسب و کار حمایت می کنند باید فاتحه فرهنگ را خواند.

یثربی در خاتمه این گفتگو افزود: برای بنده شوکه کننده است که چطور فیلمنامه هایی ادبی با معیارهای درست و اصولی فیلمنامه نویسی در کشور ما مجوز نمی گیرند و بسیاری از سینماگران متبحر و کاربلد بیکار و خانه نشین شده اند اما سیل انبوهی از آثار سخیف و مبتذل به راحتی مجوز می گیرند؟ چطور ممکن است که در حال حاضر دست اندرکاران شورای نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی و شوراهای پروانه ساخت و نمایش چشم های خود را روی این نوع آثار می بندند و در ثانیه ای به این نوع آثار مجوز تولید و اکران می دهند؟