به گزارش سینماپرس، امرالله احمدجو، کارگردان سینما و تئاتر در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، با بیان این‌که سینمای ما در پرداختن به موضوعات دینی بسیار ضعیف عمل کرده است، گفت: موضوعات دینی در سینمای ایران جایگاهی شایسته‌ای نداشته و ندارد، این امر نیز نشئت گرفته از این امر است که در این حوزه ما بسیار کم کار هستیم.  سینمای ایران به معنای واقعی تنها چهار دهه سابقه دارد، چون آنچه به عنوان فیلم قبل از پیروزی انقلاب تولید می‌شد به نظرم کیفیت  لازم را نداشت، پس نمی‌توان پیرامون آن بحث جدی کرد.

وی افزود: اگر می‌بینیم سینمای غرب در پرداختن به موضوعات دینی توانسته به موفقیت نسبتاً خوبی دست پیدا کند، از آن نشئت می‌گیرد که آنها سابقه‌ای ۱۲۰ ساله را برای کارهایشان دارند. در این میان سخت‌گیری و حساسیت‌های رایج در سینما ا را هیچگاه لمس نکرده‌اند، پس با در اختیار داشتن شرایط زمان و امکانات کافی به آزمون‌های مختلف دست زدند تا بتوانند به بهترین کیفیت دست پیدا کنند، خواسته که امروز سبب شده در سریال ‌سازی هم آنها نگاهی جدی به موضوعاتی دینی داشته باشند.

احمدجو تاکید کرد: که فیلم «سفیر» اولین اثر جدی در سینمای دینی کشورمان است، گفت: فیلم فریبرز صالح در ابتدای دهه شصت اولین کاری است که در حوزه سینمای دینی ساخته شد و انصافاً توانست در زمان خود به فروش بالایی هم دست پیدا کند، اما این روند ادامه پیدا نکرد، برای همین بعد از این فیلم تنها «روز واقعه» بود که توانست نگاهی صحیح به موضوعات دینی داشته باشد. این کم کاری در شرایطی است که ما به لحاظ موضوع بسیار غنی هستیم.

کارگردان سریال «روزی روزگاری» تاکید کرد: خوشبختانه فردی چون داود میرباقری در سینما و تلویزیون ما وجود دارد که کارهایش زبانزد است، برای همین امیدوارم در آینده با اتکا به چنین فیلمسازی روند تولیداتمان رشد کند، البته تنها یک میرباقری نمی‌تواند بار سینمای دینی را بر دوش کشد، بلکه نیاز است دهها میرباقری داشته باشیم تا آثاری نظیر «امام علی» و «مختارنامه» بیشتر تولید شود.

این کارگردان تاکید کرد: هنر برای این‌که بتواند محلی برای تبلیغ آموزه‌های اسلامی باشد باید از نیروی متعهد نیز بهره برد، والا اگر بخواهیم از سینماگری که به موضوعات دینی دلبسته نیست، توقع کارهای فاخر داشته باشیم به نظرم تنها خود را فریب داده‌ایم.

احمدجو در پایان به مسئولان توصیه کرد: تعزیه هنری ملی  و دینی است که ایران می‌تواند به واسطه آن در دنیا بدرخشد، چون ریشه این نیز در ایران است، برای همین نگذاریم این شکل از هنر فراموش شود، چون این روزها حضور تعزیه در زندگی روزمره مردم به وفور نمی‌بینیم، درصورتی‌که در گذشته اینگونه نبود. برای همین لازم است اساتید این شکل از هنر حمایت شوند تا آنها با تربیت نیروی متعهد به اتفاقات خوبی دست پیدا کنند.