به گزارش سینماپرس، این هفته برنامه تلویزیونی هفت میزگرد خود را با دعوت از محمدرضا شاه حسینی و صادق کوشکی، به موضوع بررسی تاثیر نهادها و سازمان های دولتی بر محتوای آثار سینمایی اختصاص داد.

در این برنامه صادق کوشکی در ابتدا به ارائه تعریف سیاست پرداخت و بیان داشت: سیاست چتری است که در تمام عرصه های جامعه باز می شود. ولی هرچه حاکمیت از گذشته به امروز می آییم این تسلط بر بخش های مختلف افزوده می شود و بسته به جنس حاکمیت یا خیلی باز و رو است یا واضح نباشد.
در ادمه محمدرضا شاه حسینی با تایید تعاریف رایج از حاکمیت افزود: متاسفانه در ایران حاکمیت به معنی واقعی وجود ندارد و اگرچه در شرایط رئال و عادی حاکمیت باید کنترل داشته باشد اما نکته اینجاست که حاکمیت در ایران متمایز از این حرف هاست و امروزه فرهنگ و هنر عملا در شرایط ول شدگی به سر می برد.
این کارشانس فرهنگی ضمن انتقاد از بی توجهی دولت به وظایف حاکمیتی خود بیان داشت: در شرایط کنونی عملا حاکمیت سرمایه در فرهنگ و هنر و بالاخص سینما وجود دارد و این خطر عظیمی است.
وی اضافه نمود: هر سیستم و حکومتی ارکان نظارتی و کنترلی دارد و این ارکان می بایست بر اساس یک دکترین معین و مشخص به پیش روند؛ اما در ایران یک مدل متمایزی می بینیم. اینکه در بحث های کنترلی و ورود و خروجی یعنی ساخت و تولیدات و پرورش استعداد ها عملا یک ول شدگی حاکم است یعنی نه تنها نظارتی نیست بلکه یک حاکمیت مالی  گیشه محور وجود دارد.

شاه حسینی به مدیریت فرهنگی دهه ۱۳۶۰ اشاره نمود و بیان داشت: مدیران فرهنگی و معماران سینما در دهه ۶۰ خشت کجی را گذاشتند که این خشت کج باعث شد تا امروز، فضای فرهنگی اینگونه نابسامان و خارج از کنترل  شده و عملا ذائقه جامعه را تفکر سود محور و سرمایه داری هدایت نمایند. تفکری که می شد با ریل گذاری جدید و تاسیس سازمان سینمایی اصلاح شود اما شرایط فتنه ۸۸ و پس از آن حضور دولت جدید و اعلان رسمی خالی بودن جیب پدر سینمایی توسط ریاست وقت سازمان سینمایی تشدید شد و امروز به این وضعیت ول شدگی رسیده است.

در ادمه برنامه صادق کوشکی به رد سخنان شاه حسینی مبنی بر حاکمیت ولنگاری فرهنگی در فضای فرهنگی و سینمایی کشور پرداخت و بیان داشت: ظاهر الان این است که دولت رها کرده ولی این طور نیست. اگر کاری را ارشاد بخواهد در اکران دیده شود در اکران موفق است. دولت از سال ۹۲ تا به الان همین سینما را می خواهد. ارشاد می گوید من کاری ندارم صنوف تصمیم می گیرند، اما خود این یک جور سیاست گذاری است. این دولت، دولت اشراف است. یعنی دولت رانتی. وزیر میلیاردی دارد. اگر یک فیلم خیلی خوش ساخت تماشاچی پسند باشد اگر دولت نخواهد این فیلم دیده شود، دیده نمی شود.

کوشکی در بخش دوم از این برنامه سینماگران را فاقد دغدغه معرفی نمود و افزود: ما از سال  ۹۰ تا ۹۶ یک جنگی داشتیم که نخواستند درمورد آن فیلمی ساخته شود. مثلا گروه های جهادی. یک بار سینمای ایران توفیق پیدا نکرد که در این مورد فیلم بسازد. اینجا یعنی خود حاکمیت هم فاقد شعور است برای ورود به این حوزه. مدیران سینمایی ما سیاسی هستند. نخبگان باید یک زنگ خطر بزنند. منتقدان، روزنامه نگاران، مراجع، دانشجوها همه باید به سینمای ایران درخواست موضوع بدهند. مطالبه فرهنگی باید صورت بگیرد. بارها و بارها این پول دست کسانی افتاد که پوچ شد. من جایی را می شناسم که دو میلیارد پول در دست داشت ولی خرج نکرد.
اما شاه حسینی  دیگر کارشناس این برنامه در این بخش به سخنان کوشکی واکنش نشان داد و  با تکرار تحلیل خود مبنی بر آسیب‌شناسی شرایط کنونی فرهنگ و سینمای کشور به سبب فقدان دکترین فرهنگی افزود: اگر حاکمیت برگردد به آن شان حاکمیتی خود و بخواهد واقعا دغدغه های فرهنگی داشته باشد قطعا شرایط اصلاح شده و وضعیت بهبود پیدا می کند.
این کارشناس فرهنگ و رسانه بی تعهدی حاکمیت نسبت به سرمایه گذاری فرهنگی و بهره گیری مناسب از امکانات مادی و معنوی و بالاخص بودجه بیت المال در جهت تولید و عرضه محصولات سینمایی را عامل اصلی شرایط فعلی معرفی و بیان داشت: عموم سینماگران ما دغدغه دارند اما باید توجه داشت که سینما صنعت است باید در آن پول خرج شود. این هزینه را سینماگر دغدغه مند ما ندارد. فیلم فاخر نمی‌تواند هزینه خود را در بیاورد. حاکمیت باید هزینه کند و این هزینه بیهوده نیست و سرمایه گذاری فرهنگی است.