به گزارش سینماپرس، پیش از این بارها نوشتیم که تلویزیون دست‌کم برای واگذاری نقش کاراکترهای چادری و مثبتی که در سریال‌ها دیده می‌شوند پیش از عقد قرارداد از بازیگران تضمین حقوقی بگیرد تا پس از اتمام پخش سریال در رفتار و منش اجتماعی حد نگهدارند، اما گوش شنوایی به این مطالبه وجود ندارد. در غالب این نقدها ادعایی که مطرح می‌شود این است که سیاست‌های موجود در حوزه فرهنگ زمینه‌ساز و مشوق افراد به ظاهرسازی و داشتن رویه‌های ریاکارانه است، از این روست که مشاهده می‌شود اغلب افراد به لحاظ ویژگی‌هایی که از شخصیت و هویت خود نشان می‌دهند در قبل و بعد از شهرت و چهره شدن در فضای هنر و به ویژه تلویزیون و سینما کاملاًً متفاوت و غالباً متناقض هستند.

شاید همه شما بازیگران تازه‌کاری که برای اولین بار در سریال‌های تلویزیون نقش‌های مثبت چادری و محجبه را بازی می‌کردند به خاطر بیاورید که به محض چهره شدن در تلویزیون و بالا رفتن پوسترهایشان بر سردر سینماها، کلاً هم به لحاظ پوشش و هم نوع مواجهه با رسانه‌ها دچار دگردیسی اعجاب‌آوری می‌شدند، بروز این نوع از دوگانگی‌ها در رفتار و پوشش بازیگران زن، در سال‌های اخیر به مدد شبکه‌های اجتماعی سرعت و شتاب فزاینده‌ای پیدا کرده است، به طوری که هنوز تمام قسمت‌های یک سریال ارزشی روی آنتن تلویزیون نرفته، شاهد رونمایی از انواع و اقسام عکس و ویدئو از بازیگرانش هستیم که تصورات قبلی ما را از آن‌ها کاملاًً به هم می‌ریزد! در واقع فضای مجازی، هویتی جدید از بازیگران- و دقیقاً در مقابل آنچه در قاب تلویزیون رسمی از آن‌ها مشاهده می‌کنیم- به ما می‌نمایاند. به عنوان جدیدترین نمونه از این دست بازیگران می‌توان به ریحانه پارسا بازیگر نقش سریال پدر- که این روزها با رفتارهای عجیب حاشیه‌های فراوانی در فضای مجازی ایجاد کرده است- و مرضیه جوادی بازیگر سریال بچه مهندس اشاره نمود.

نکته قابل تأمل این است که هر دو بازیگر در سریال خود نقشی را ایفا نموده‌اند که قرار بوده است به واسطه آن مخاطب نوجوان و جوان را به داشتن حجاب و رفتاری متشرعانه تشویق کنند، در حالی که در فاصله کوتاهی به اندازه چرخش چشم نوجوان و جوان از روی صفحه نمایشگر تلویزیون تا صفحه موبایل، شکافی عمیق و معنایی در ذهن او رخ می‌دهد که باید برای آن فکری اساسی کرد! ضمن اینکه باید به دنبال پاسخی هم برای این سؤال مهم بود که: آیا کم‌شمار بودن تعداد هنرمندان انقلابی و متعهد به تنهایی دلیل قابل قبولی است برای تن دادن به وضعیت موجود و آیا نباید برای رفع دوگانگی‌های نظری و عملی در عرصه‌های هنری جمهوری اسلامی به ویژه سینما و تلویزیون چاره‌ای جدی اندیشید؟

*جوان