به گزارش سینماپرس، کیانوش دالوند (انیمیشن‌ساز ایرانی) در روز جهانی انیمشین با اشاره به مشکلات و میزان پیشرفت این صنعت در کشور گفت: به جرات می‌توانم بگویم در صنعت انیمشین به لحاظ دانش و توان نیروی انسانی جزو پنج کشور برتر دنیا هستیم. در داستان‌گویی نیز واقعا این توانایی در انیمیشن‌سازهای ایرانی هست که با نمونه‌های برتر دنیا رقابت کند. اما به دلیل نبود یکسری زیرساخت‌ها کار کردن در این حوزه با سختی‌هایی روبرو است. شرکت‌های بخش خصوصی تلاش می‌کنند تا با تمام سختی‌ها در این عرصه دوام بیاورند اما نگاه سلیقه‌ای در بخش دولتی باعث شده است تعادل در تولید انیمیشن در کشور به هم بریزد. متاسفانه دولت زیرساخت‌های درستی برای صنعت انیمیشن در نظر نگرفته است و با وجود آنکه این صنعت به شدت پولساز و ارزآور است و می‌تواند در زمینه کارآفرینی تاثیرگذار باشد؛ اما زیرساختی برای حفظ نیروی انسانی توسط دولت شکل نگرفته است. اگر دولت در تمام این سال‌ها غفلت نمی‌کرد بخش بزرگی از صادرات فرهنگی ما به انیمیشن اختصاص پیدا می‌کرد و امروز می‌توانستیم از این عرصه استفاده‌های خوبی در سطح بین‌المللی ببریم.
وی در توضیح نبود زیرساخت در این صنعت گفت: سفارش‌سازی در صنعت انیمیشن دیگر جانی برای آن باقی نگذاشته است. یا باید رفتارهای برخی افراد داخل بدنه دولتی را از روی عمد و استفاده از رانت بگذاریم یا از روی ندانم کاری که وقتی به موضوعی ورود می‌کنند این ورود کردن همراه با تزریق پول است. یعنی در واقع می‌گویند این پول را بگیر این موضوع را برای ما بساز. این خیلی آسیب‌زا است چون عرصه رقابت را تنگ می‌کند و پول‌ها در جای درستش مصرف نمی‌شود و کسی که این کار را انجام می‌دهد اصلا به فروش اثر فکر نمی‌کند. فقط به این فکر می‌کند که پول را بگیرد و کار را تولید کند. اگر دولت پای خودش را از عرصه تولید انیمیشن کنار بکشد و بخش خصوصی در تولید انمیشن‌های بلند و سریال‌سازی ورود کند آنوقت عرصه رقابت و سودآوری هم به طور طبیعی شکل می‌گیرد. باید پول در عرصه انیمیشن از طریق فروش آثار ایجاد شود نه تزریق بودجه‌های دولتی که توقع ساخت آثار سفارشی دارند. متاسفانه دولت در تمام این سال‌ها ورود اشتباه کرده است و نتیجه آن آسیب به عرصه تولید انیمیشن است.
دالوند با اشاره به دلایل سفارشی بودن تولیدات صنعت انیمیشن گفت: صنعت انیمیشن یک صنعت گرانقیمت است و بخش خصوصی توان بالایی در عرصه تولید ندارد. بخش دولتی هم با تزریق پول هدفش این است که تنها موضوعاتی به تصویر کشیده شود که در سیاست‌هایش گنجانده شده. اگر دولت دست و بال هنرمندان را باز می‌گذاشت و از این سفارش‌سازی فاصله می‌گرفت قطعا نتایج مطلوب‌تری را شاهد بودیم. دولت باید زیرساخت صادرات و فروش و برندسازی در جامعه انیمشین ایران را مدنظر قرار بدهد. حضور انیمیشن ایرانی در بخش بین‌المللی باید بیشتر شود. مگر ظرفیت انیمیشن ایران در سال چقدر است؟ سالی دو فیلم در سال داشته باشیم شاهکار کردیم. آنوقت با این ظرفیت محدود ورود دولت و تزریق پول برای تولید محصولات سفارشی، نفس انیمیشن را می‌گیرد. ما با این کار تنها شاهد تولیداتی هستیم که مصرف داخلی دارد. حتی بازار هدف بین‌المللی را هم نتوانستیم قانع کنیم. نه فرهنگ اسلامی را توانستیم با انیمیشن صادر کنیم نه فرهنگ ایرانی و سبک زندگی ایرانی را توانستیم عرضه کنیم. اگر بتوانیم دست را باز بگذاریم و بازارهای جهانی را شناسایی کنیم خود به خود می‌توانیم جای خودمان را در عرصه بین‌المللی باز کنیم.
کارگردان انیمشین ناسور درباره عرصه اکران انیمیشن در ایران گفت: فرق ماهی گرفتن و ماهی دادن است. تا وقتی دولت به جای ایجاد اشتغال بخواهد ارزاق و خوراکی در اختیار بگذارد نتیجه‌ای جز این ندارد. انیمیشن ایران نیازی به پول ندارد. اگر بستر اکران فراهم باشد و درآمدزایی در این عرصه شکل بگیرد دیگر نیازی به حمایت‌های مالی نیست چون آنقدر پتانسیل در این عرصه هست که بتواند سودآوری خوبی داشته باشد. با وجود همه این مشکلات باز هم معتقدم برای اقدام کردن دیر نیست. اگر دولت امروز هم تصمیم بگیرد به جای تزریق مسکن به فکر درمان این صنعت باشد در طی چند سال آینده شاهد رشد و شکوفایی این عرصه خواهیم بود.
کارگردان انیمیشن رستم و سهراب در پاسخ به این پرسش که چرا هنوز ساخت انیمیشن را مخصوص کودکان می‌دانیم در حالی که در عرصه بین‌المللی یک صنعت کاملا جدی است که حرف‌های مهم هم می‌زند؟ گفت: جامعه ایران به لحاظ تصویرگری و تصویرسازی عقب است و بیشتر بر مبنای رسانه‌های کلامی و شعر زندگی می‌کنیم. چرخش مطالب فرهنگی در کشور بیشتر حول موضوعات کلامی است و هیچ تصوری از تصویرگری نداریم. کم‌کاری در شناخت صنعت انیمیشن در کشور باعث شده است مخاطبان ایرانی این عرصه را مخصوص کودکان بدانند. اگر تولیدات انیمیشن در سال به بیش از ۵ یا ۶ فیلم تجاوز کند و در میان این تولیدات به تدریج آثار انیمیشن بزرگسال را هم اضافه کنیم خواهیم دید که بعد از مدتی ذائقه تصویری مخاطب هم به تماشای این شکل از مستند هم عادت می‌کند.
وی در پایان گفت: متاسفانه سرانه استفاده از محصولات فرهنگی در کشور به شدت پایین است و در فرهنگ زندگی مردم ایران کالای فرهنگی جزو اولویت‌های آخر مصرف است. در چنین شرایطی که جامعه به دلایل مختلف ازجمله گرانی و تورم و فشار اقتصادی، کمتر پول خرج محصولات فرهنگی می‌کند، تولید انیمیشن سخت‌ترین کاری است که در عرصه هنر می‌توان انجام داد. ما در عین حال که می‌توانیم به لحاظ دانش فنی و نیروی انسانی دنیا را فتح کنیم اما به شدت در این عرصه جوان هستیم و متاسفانه این روزها شاهد کوچ بسیاری از هنرمندان شاخص و توانمند در عرصه انیمیشن به کشورهای دیگر هستیم. گویا شرکت‌های بین‌المللی متوجه توان نیروی ایرانی در این عرصه شدند و متاسفانه مسئولان با وجود آگاهی از عمق استراتژیک این صنعت اما نسبت به آن با غفلت برخورد می‌کنند.
*ایلنا
ارسال نظر