کارگردان فیلم‌ های کوتاه «بازگشت» و «نور، سایه، زندگی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: طی ۲-۳ سال اخیر ممیزی در فیلم کوتاه بسیار شدید شده و آقای موسوی به عنوان مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران و دبیر جشنواره فیلم کوتاه تهران عملکردی به شدت محافظه کارانه و دست به عصا داشته اند!

وی ادامه داد: این فشار شدید بر کارگردانان سینمای کوتاه در حالی است که سینما و شبکه نمایش خانگی سرشار از آثار مبتذل و سخیف و زننده ای شده که تعجب هر مخاطبی را برمی انگیزد اما گویا آقایان مدیر و سیاست گذار تنها زورشان به بچه های فیلم کوتاه می رسد و هرچه فشار دارند بر سر آن ها می آورند!

پورسیدیان در همین راستا متذکر شد: این در حالی است که سینمای کوتاه پرچمدار فرهنگی سینمای ایران و نماد فرهنگی کشور است. ما پیرو بزرگانی مثل کیارستی و سهراب شهید ثالث هستیم که نام سینمای ایران را به نیکی در دنیا زنده نگاه می داشتند و این رفتار با ما اصلاً پذیرفتنی نیست.

این سینماگر تأکید کرد: فیلم های عقیم دردی از جشنواره فیلم کوتاه درمان نمی کنند. بنده معتقدم برای بهبود و اصلاح شرایط همه فیلمسازان فیلم کوتاه باید جشنواره را تحریم کنند و فیلم های شان را به جشنواره ندهند. این اتفاق نیازمند اتحاد و همدلی بین سینماگران است. من امیدوارم صنف انجمن فیلم کوتاه نیز نسبت به وقایع اخیر یک واکنشی از خود نشان بدهند اینطور محافظه کارانه عمل نکند، صنف باید همواره پشتیبان و یاور اعضایش باشد نه اینکه منفعلانه تنها مسائل را رصد کند!

وی در بخش دیگری از این گفتگو از عدم حمایت مالی مناسب به عنوان یکی دیگر از مسائل مهم سینمای کوتاه نام برد و اظهار داشت: نباید در هنر مرز و رادیکال قرار داده شود. هسته اصلی هنر که خلاقیت است با این مرزبندی های مالی از بین می رود و فیلمسازان همه سفارشی کار آن هم در پایین ترین سطح ممکنش می شوند! در واقع آن ها خود را ملزم می کنند تا برای دریافت بودجه ای اندک خودشان را وارد چارت بندی مالی سازمان و نهاد مربوط به فیلم کوتاه کنند که این اتفاق بسیار تلخ است.

پورسیدیان در خاتمه این گفتگو با بیان اینکه متأسفانه در حوزه فیلم کوتاه هم مانند سینمای بلند باندهای مافیایی وجود دارند تصریح کرد: هرچه ما می کشیم از وجود مدیرانی است که اصلاً سینما را نمی شناسند و از جنس فرهنگ و هنر و سینما نیستند. آن ها فقط پست و سمتی می گیرند و می آیند تا با رفتار محتاطانه شان به نفع مدیران بالادستی شان کار کنند و به آن ها بیلان کاری ارائه کنند. این در حالی است که سینمای کوتاه نیاز به مدیرانی جسور و شجاع دارد که حامی فیلمسازان جوان باشند و همه جوره از آن ها برای رشد و تحول سینمای کوتاه حمایت نمایند.