این عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: از همان آغاز هیچ نیازی به ایجاد بخش جهانی در جشنواره فجر وجود نداشت زیرا جشنواره فجر از نظر فرهنگ حاکم بر جامعه ما و ارزش های ملی، اعتقادی، انقلابی، سیاسی، دینی و مذهبی از اساس نمی تواند بدون قید و شرط پذیرای همه آثار متقاضی شرکت در رقابت سینمایی خود باشد.

وی ادامه داد: بخش بین الملل جشنواره از همان دوره اول اصلاً شکل و شمایل و قالب یک جشنواره بین المللی را برخلاف نامش نداشت چون نه صاحب کاخ جشنواره در معمای واقعی اش مثل جشنواره های سینمایی کشورهای توسعه یافته بود نه توان اجرایی و تشکیلات یک جشنواره در سطح جهانی را داشت. مکان های برگزاری جشنواره هیچکدام شرایط و ویژگی های یک کاخ سینمایی برای برگزاری یک جشنواره بین المللی را نداشتند و ندارند. ما خودمان عنوان کذایی و گول زنک کاخ را برای این بناها برگزیدیم، بناهایی که اصلاً کاخ جشنواره محسوب نمی شوند.

خرازی ها تأکید کرد: تشکیلات جشنواره هم نمی توانست پاسخگوی کامل نیازهای مهمانان، هنرمندان و خبرنگاران خارجی و داخلی باشد. برخی از دست اندر کاران جشنواره تازه وقت ناهار پشت غرفه های خود حاضر می شدند تا به امور خبرنگاران، منتقدان سینمایی و مهمانان رسیدگی کنند! چند سال پیش سه مرتبه به بخش امور اداری جشنواره مراجعه کردم اما کارمندان و کارگزاران این بخش تا قبل از ظهر سر کار خود حاضر نبودند در حالی که جشنواره از ساعت یازده صبح فیلم نمایش می داد! به نظر می رسید نظارت کافی بر کار مجریان و ارائه دهندگان خدمات جشنواره ای در پردیس چارسو وجود ندارد و جشنواره ای که عنوان پرطمطراق بین المللی را با خود یدک می کشد از پس انجام ساده ترین امور مرتبط با مهمانان خود به موقع برنمی آید.

این منتقد سینما با تأکید بر اینکه مسئولان جشنواره با کلی منت یک جلد کاتالوگ جشنواره به منتقدان و خبرنگاران می دادند اظهار داشت: آن هم کاتالوگی که ساختارش همیشه حداقل یک دهه از ساختار کاتالوگ های جشنواره های معتبر روز دنیا عقب تر بود و همیشه هم با تاخیر و در روز های پایانی جشنواره به دست مخاطبین اصلی اش می رسید. من سال ها پیش در اوایل دهه هفتاد طی مقاله ای ضعف مشهود در ساختار این کاتالوگ ها را در روزنامه کیهان گوشزد کرده بودم. تهیه و انتشار این کاتالوگ ها مصداق هدررفت کامل بیت المال بود هنوز هم هست چون تدارک این کاتالوگ ها را به کسانی می سپارند که این کاره نیستند و هنوز بعد از گذشت بیش از چهار دهه نمی دانند که ساختار کاتالوگ یک جشنواره سینمایی بین المللی چگونه باید باشد! آن چه که برای متولیان بخش بین الملل اهمیتی نداشت، بیت المال بود.

وی متذکر شد: مسئولان جشنواره به سبک فرح پهلوی در برگزاری جشن هنر شیراز به بهانه برگزاری جشنواره فجر، بیت المال این مملکت را صرف پذیرایی از هنرمندان خارجی و مهمانان جشنواره می کردند بی آن که حساب پس بدهند و برای کار خود دلیل منطقی داشته باشند. آن قدر ولخرجی و ریخت و پاش کردند که بخش بین الملل جشنواره نزد بسیاری از خبرنگاران، عکاس ها و منتقدان سینمایی به «جشنواره غذاهای فود کورت چارسو» یا «فستیوال رستوران چارسو» معروف شد یعنی آن قدر که منوی رستوران پردیس چارسو اهمیت پیدا کرد خود فیلم ها اهمیت نداشتند چون می دانستیم که فیلم های خارجی، آثاری ابتر، ضعیف، تاریخ مصرف گذشته، سانسور شده و قیچی خورده و بدون زهر سیاسی هستند که رهسپار ریسایکل بین بخش بین الملل جشنواره شده اند و فیلم های ایرانی هم پسمانده ها و پشت در مانده های جشنواره ملی فیلم فجر هستند.

خرازی ها تصریح کرد: من خود شاهد بودم که چگونه در ایام برگزاری جشنواره بین الملل فجر درست روبروی پردیس چهارسو کارتن خواب ها و معتادان، زباله های خوراکی را از داخل سطل های آشغال به عنوان شام شب بیرون می کشیدند در حالی که چند قدم آن طرف تر مهمانان جشنواره در فود کورت چارسو مشغول شکم چرانی با اطعمه و اشربه داخلی و خارجی بودند.

وی در ادامه این گفتگو افزود: آقایان کلی هزینه کردند برای لباس های متحدالشکل مترجم ها و لیدرهای پردیس چارسو و جشنواره بین الملل در صورتی که اصلاً نیاز به این خاصه خرجی ها نبود. کلی پول دادند به بازیگران زن ایرانی که مسلط به زبان خارجی بودند تا مهمانان خارجی جشنواره را همراهی کنند و چهره ای دروغین و بزک شده از سینمای ایران را به ایشان نشان دهند. گرایش های سیاسی جناحی در انتخاب این بازیگران کاملا اظهر من الشمس بود نبض مهمانان خارجی جشنواره را داده بودند به دست خانم بازیگری که نوار سبز به دست می بست! بیت المال تخصیص یافته به جشنواره بین الملل صرف نسکافه خوردن شازده کارگردان مورد حمایت ارشاد دوره عطاالله مهاجرانی با فیلمسازان و اکتورهای خارجی در کافی شاپ چارسو می شد!

خرازی ها خاطرنشان کرد: در جشنواره بین الملل مثل بسیاری از حوزه های دیگر، ردپای آقازاده ها و خانم زاده ها مشهود بود مثلاً پسر متولی برگزاری جشنواره بین الملل فجر، میدان دار پردیس چارسو بود و دریافت بسیاری از خدمات منوط به موافقت ایشان می شد! آش آنقدر شور بود که وقتی خبر به رسمیت شناخته شدن جشنواره بین الملل فجر در سطح جهانی منتشر شد بسیاری از اهالی سینما و رسانه های داخلی پوزخند زدند و این اقبال جهانی را به حق به تمسخر گرفتند.

وی با بیان اینکه کرونا به عنوان یک بلای آسمانی بساط این ریخت و پاش غیرمدبرانه را از هم پاشید گفت: اما متولیان فجر بین الملل با وجود انبوه اعتراضات از جمله اعتراض های بی پایان خبرگزاری خود شما (سینماپرس) از پا ننشستند و همچنان در آخرین سال دولت تدبیر و امید هر آن چه در ته کیسه بیت المال بود را به بهانه حفظ و تثبیت وجهه اینترنشنال جشنواره تکاندند، دور ریختند و هدر دادند.

خرازی ها در خاتمه این گفتگو افزود: درود بر وزیر ارشادمان آقای اسماعیلی و رئیس سازمان سینمایی آقای خزاعی که جلوی این خیانت ملی را گرفتند و بساط جشن هنر شیراز دولت تدبیر و امید و کاباره چارسو و سیرک بین الملل فجر را برچیدند. من هنوز هم منظره هجوم شبانه کارتن خوابها به غذاها و نوشیدنی های داخل سطل های زباله روبروی پردیس چارسو را از یاد نبرده ام!