کارگردان فیلم سینمایی «رنج و سرمستی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: من در ابتدا از خبرگزاری سینماپرس قدردانی می کنم که این چنین دغدغه مندانه و هوشمندانه پیگیر این مسأله بسیار مهم هستند و از سایر رسانه ها درخواست می کنم که مانند سینماپرس پیگیر بازیابی و احیای فرهنگ و هویت ایرانی-اسلامی در سینما باشند.

وی ادامه داد: در همه دنیا رسم بر این است که سیاست مداران و حکومت ها خط و خطوط سینما و جشنواره ها را مشخص می کنند. در واقع سینما در تمام کشورهای غربی مکاتب فکری حکومت ها را دنبال می کند. ما در دنیا صدها جشنواره سینمایی داریم که هیچ یک از آن ها بدون اندیشه و خط و خطوط سیاسیون شان برگزار نمی شوند.

این سینماگر سپس با تأکید بر اینکه متأسفانه به دلیل اهمال کاری و نابخردی برخی مدیران و سیاست گذاران سینمایی، ما همواره خود را در پیشگاه خارجی ها قربانی کرده ایم اظهار داشت: نکته قابل تأملی که وجود دارد این است که بسیاری از سینماگران ما چشم به جشنواره های غربی دوخته اند و کعبه آمال شان حضور در جشنواره های غربی و دیده شدن آثارشان در این جشنواره ها است در حالی که بسیاری از این جشنواره ها مبلغ آرا و نظریات مکتب فاشیزم هستند.

الماسی متذکر شد: این خیلی بد است که ما فقط به دیده شدن و جایزه گرفتن فکر می کنیم و نمی دانیم وقتی در فلان جشنواره برای ما دست می زنند به چه دلیلی است؟ ما هنوز نمی دانیم که حضور در جشنواره های غربی یا پیروی کردن از سیاست های غربی ها در سینما فقط برایمان ضرر به همراه دارد.

بازیگر فیلم های سینمایی «افسانه آه» و «دیگه چه خبر؟» خطاب به مدیران و سیاست گذاران سینمای کشور اظهار داشت: آقایان دیگر شعار دادن و عمل نکردن بس است! دیگر بیان اینکه ما از سینمای ملی، دینی و انقلابی حمایت می کنیم بس است! کمی عمل گرا باشید و به شعارهایی که می دهید عمل کنید! شما باید ببینید هر جشنواره ای که در سینمای ایران برگزار می شود و هر فیلمی که تولید می شود مبلغ چه تفکر و آرمانی است.

این بازیگر تصریح کرد: این اتفاق بسیار تلخ و تأسف بار است که ما از سبک زندگی و هویت ایرانی-اسلامی صحبت می کنیم اما فیلم های مان بر ضد منافع ملی و فرهنگی مان هستند. این بسیار بد است که ما در برگزاری جشنواره ها به ظاهرسازی ها می چسبیم و محتوایی که باید در جشنواره های مان وجود داشته باشد را فراموش می کنیم.

الماسی متذکر شد: آقایان اصلاً یک بار از خود سوأل کرده اید که مختصات جشنواره ای که عنوان مقدس «فجر» انقلاب اسلامی را با خود همراه دارد باید چه باشد؟ در عمل چه فرقی است بین جشنواره فیلم تل آویو و جشنواره جهانی فجر؟ باعث تلخکامی است که باید بگویم از نظر محتوا هیچ تفاوتی میان جشنواره فیلم تل آویو با این جشنواره وجود نداشت!

وی خاطرنشان کرد: جشنواره موسوم به جهانی فجر جشنواره ای بی هویت، ابتر و رویدادی مقلدانه از سینمای غرب و جشنواره های غربی بود. قطعاً جای چنین رویدادهایی در سینمای ایران نیست چرا که ما در جشنواره های مان همواره باید ایدئولوژی های نظام و انقلاب اسلامی را در نظر بگیریم. باید یک تفاوتی میان جشنواره های حکومت جمهوری اسلامی ایران با جشنواره های رژیم منحوس پهلوی وجود داشته باشد. واقعاً سینما و جشنواره های امروز ما چه فرقی با دوران ستم شاهی کرده است؟

الماسی تصریح کرد: تمامی کسانی که غرب کعبه آمال شان شده نباید جایی در سینمای ایران داشته باشند و مدیران سینمای کنونی باید برای همیشه جلوی جولان دادن آن ها را بگیرند. ما از دولت انقلابی سیزدهم می خواهیم جلوی برگزاری جشنواره های چرک، سیاه و احمقانه ای مانند جشنواره جهانی فجر را بگیرند و اجازه ندهند ما بیش از این دچار خودباختگی فرهنگی شویم.

بازیگر فیلم های سینمایی «خروج» و «تنوره دیو» در خاتمه این گفتگو افزود: جشنواره ای مانند جهانی فجر تنها جولانگاه چهره های جناحی و سیاسی بود. فرقه ای خاص اداره این جشنواره را در دست داشتند که منافع ملی برایشان هیچ اهمیتی نداشت و دیدگاه شان نسبت به عرصه فرهنگ و هنر باندی، جناحی و گروهی بود.