کارگردان مستندهای «لعل بدخشان» و «در امتداد غدیر» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده به عنوان یک مستندساز قدیمی در طول سال ها کار و فعالیتم در سینمای مستند بارها با مدیرانی مواجه شده ام که مانع از ادامه کار و فعالیتم شدند چون نمی خواستند مستندهای ارزشی و استراتژیک در کشور تولید شود.

وی ادامه داد: این برخورد عجیب با مستندسازانی مانند من در حالی است که در اغلب کشورهای دنیا مستندسازان به عنوان دیدبان کشورهای شان شناخته می شود و دولت ها و حکومت ها توجه ویژه ای به مستندسازان شان دارند و از آن ها حمایت های مالی و معنوی فراوانی می کنند.

برجی خاطرنشان کرد: اگر تدبیر، اندیشه، عقلانیت، تعهد و خرد در بین مدیران فرهنگی و سینمایی کشور وجود داشت سینمای مستند امروزه می توانست به عنوان چشم دوم و بینای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران عمل کند اما از آنجا که نگاه مدیران همواره غیرمسئولانه بوده است ما شاهد نوعی رخوت و یخ زدگی در سینمای مستند شده ایم و این گونه مهم سینمایی کارکرد و اعتبار خود را از دست داده است.

این سینماگر متذکر شد: ما امروزه بیش از هر زمان نیازمند آن هستیم که هم نگاه مدیران مان به سینمای مستند را تغییر دهیم و هم نگاه مستندسازان را با تغییر روبرو سازیم. متأسفانه نسل جوانی که تازه وارد عرصه مستندسازی شده اند هیچ شناختی از این حوزه مهم ندارند و به صورت باری به هر جهت و یا در راستای اهداف بیگانگان مبادرت به تولید آثارشان می کنند که این اتفاق بسیار تلخ است.

کارگردان مستندهای «مادران صربرنیتسا» و «سال های گلوله و زنبق» در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه جشنواره سینماحقیقت باید محلی برای نمایش آثار ارزشی و استراتژیک باشد تأکید کرد: چرا مضامین مهمی همچون: تکفیری ها، داعشی ها، اقتصاد مقاومتی، برجام و... جایی در میان تولیدات ندارد؟ این ها نکاتی است که مدیران جدید سینمایی باید به آن توجه ویژه ای داشته باشند و با تشکیل اتاق فکرهای متخصص و متعهد و انقلابی چاره ای برای رفع این معضلات بیندیشند.

وی در پایان این گفتگو افزود: نگاه مسئولان فرهنگی و سیاسی قدیم کشور کلاً بدون استراتژی بود و مدیران سینمایی و فرهنگی دولت انقلابی سیزدهم نباید روش و منشی مانند آن ها داشته باشند؛ تنها از این طریق است که سینما و فرهنگ و هنر کشور می تواند نجات پیدا کند.